a story from the old days | sope

hand

44 gün önce

"Uyandı, uyandı!" Yanaklarıma kondurulan öpücükler başımın müthiş ağrısını hiç de azaltmıyordu. Etrafıma bakındım ve en son ne olduğunu hatırlamaya çalıştım. Gözümün önüne birden Hoseok'u gördüğüm an gelince yerimde kıpırdandım. Cidden de bayılmıştım dayanamayıp. Bu kadar güçsüz olmak sinirimi bozuyordu. 

Kendimi bir şekilde anca toparlayabilmişken birden hayatıma tekrardan gelmişti. Daha doğrusu Yoonji'nin hayatına. 

"Yoonji saatlerdir buradasın, ben doktorları çağırırım. Hadi biraz dinlen." Bu oydu. Her zamanki gibi düşünceli konuşuyordu ama bu sefer sözleri bana değildi. Yoonji onaylayıp son bir kez eğilip yanağımı öptü ve yanımdan ayrıldı.

Kapı kapandığı gibi bir hıçkırık sesi duydum. Gözlerimi odada kalan tek kişiye çevirince şaşkınlıkla doğrulmaya çalıştım.

"Özür dilerim." Hoseok iç çeke çeke ağlarken anlamaya çalıştım nolduğunu.

"Bakma öyle, anlatacağım her şeyi." Yatağa oturdu yavaşça, elini elimin üzerine attı sonra. Dokunuşunun bana verdiği hisleri deli gibi özlesem de çektim elimi. Yoonji'nin sözleri sürekli aklımda yankılanıyordu.

"İki yıl oldu Yoongi, seni her gün o kadar çok özledim ki. Her gün içimden bir parça koptu. Bir yol bulmaya çalıştım ama saraydan bir adım dahi atmadın şu iki yılda." Dayanamayıp eğildim ve yüzünü temizledim elimle. Ağlaması benim de canımı yakıyordu.

"Annem-" Yüzündeki elime bir öpücük kondurdu. Hemen geri çekildim ve istemsizce tırnaklarımı bacaklarıma geçirdim ancak böyle ayakta durabilirdim şu durumda.

"Biliyorum. Sonra bir haber geldi, Yoonji için soylu bir talip aranıyordu. O an aklıma gelen tek şey buydu sana ulaşmak için. Ne kadar saçma olduğunu biliyorum ama başka bir yol yoktu ki." Duraksadım ve kaşlarım çatıldı. 

"Ben seni seviyorum Yoongi, her şeyden çok. Seninle olmak için tüm dünyayı karşıma alırım." Ayağa kalktım, gözlerimi kapayıp içimden birkaç saniye saymaya çalıştım. Vücudum adrenalin salgılıyordu şu an.

"O karşıya aldığın dünyada benim kardeşim var Hoseok. Bana yazdığı mektubu gördün mü? Sana hayran kaldı, hoşlanmaya başladı senden. Ben onun mutluluğunu nasıl elinden alırım?" O da ayağa kalktı bir hışımla.

"Yoonji benimle hiçbir zaman mutlu olamaz ki Yoongi, ben onu sevmeyeceğim." Bunları demesi daha da sinirimi bozuyordu çünkü içten içe mutlu ediyordu beni. Kendimi iğrenç biri gibi hissediyordum. 

"Gizli bir ilişki yaşayamam ben, kardeşimin gözünün içine baka baka hem de." Derin bir nefes aldı ve bana doğru birkaç adım attı. Aramızda tam bir adımlık mesafe kaldığında elini bana uzattı.

"Ben seni bu yüzden seviyorum, hep düşünceliydin böyle." Diğer eliyle gözyaşlarını sildi.

"Ama bizim gibi cehenneme layık olanlar en azından dünyada mutlu olmalı. Bu elimi tutarsan bırakmam seni Yoongi, nolursa olsun."