Kardelen

yeni şehir , yeni hayat

Günlerden pazardı, gün daha yeni ayıyordu. Ben ise dağınık yatağımda , kedimi yanıma almış uyuyordum. bir anda telefon çaldı . Sinirli bir şekilde ;
-- Ooof, ya allah aşkına , hangi gerizekalı sabahın köründe beni arıyor

telefona baktığımda ise arayanın  Eda olduğunu görmüştüm. Hemen telefonu açtım ;

- efendim Eda 

-sana da günaydın Kardelen

- günaydın,günaydın. Eeee,  hayırdır, bir şey mi oldu 

-evet knk, Umut  yine seni sordu

- off, o salak ne zaman peşimi bırakacak

-bilmiyorum ,  ama sana takıntılı

- biliyorum. Ya şey bana bir dk versene, elimi yüzümü yıkayayım

-tamam bekliyorum tatlım

demesiyle hemen banyoya gittim , elimi yüzümü yıkayıp telefona geri döndüm. konuşmaya devam ettik

- geldim

-hg tatlım

- ee, umuttan bahsediyorduk

- evet, dediğim gibi Umut seni sorup duruyor

-yanında mı 

-evet , vereyim mi?

-tmm ver eda

Eda telefonu Umuta vermişti , fakat Umutla pek konuşmadım . Sabah sinirimi bozmasını istemiyordum. Telefonu kapatırken '' sonra konuşuruz '' diyip kapattım.

- Madem böyle boktan bir sabaha uyandım , bari aşağıya inip kahve içmeliyim . Beni şu an tek bu rahatlatır. 

Telefonumu alıp aşağıya indim. Tam annemlere " günaydın" diyecekken gördüğüm manzara beni şok etti   Burada bavullarım vardı. Niye oradalardı ki?  Annemlere sorduğumda ise annem " İstanbula gidiyorsun, orda eğitim daha iyi ." dedi , benimse ağzım açık kalmıştı. ( NEE?!) Annemler resmen beni kovuyordu.  Bu haber beni şok etmişti, ağlamamak için kendimi zor tutuyordum .Hemen yukarı çıkıp Melikeyi aradım.

- Melike annemler beni yanına gönderiyor

- NE?!

-  evet kuzum, Eğİtİm İçİn diyip duruyor

- Teyzem öyle demeye devam etsin, sonuçta sen ve benim burda ne işler çevirebileceğimizi bilmiyor. 

diyip ikimiz de gülmüştük

- yakında orda olurum kuzen

- Tmm balım, geldiğinde haber ver

- tmm melikem , hadi görüşürüz

-bb kardelennn

diyip telefonu  kapattım. Artık gitme vaktim gelmişti.

 Kendime küçük bir çanta hazırlayıp aşağıya indim. Babam beni bekliyordu, bana her şeyin  iyi olacağını söylüyordu. 

Arabaya bindik. Yol boyunca babam benle konuşmaya çalışsa da benim ağzımı bıçak açmadı. İkisinden de nefret ediyorum!  Öz kızlarını nasıl evden kovarlar.ama çok şükür ki kuzenlerime gidiyordum, ponçiklerimi özlemiştim. Onlarla 1 yıldır görüşmüyorduk. 

Havaalanına geldiğimizde babam beni kapısında bıraktı.  Ben tam babama " hoşçakal " diyecekken  babamı göremedim . Hiçbir şey söylemeden gitmişti. Kendi başıma gidiyordum. 

Havaalanında yürürken oradaki arkadaşlarımı düşündüm, onları çok özleyecektim. Hiç birinin haberi yoktu.

 beklemeye başladım ve nihayet uçağa bindim. Artık evimi terketmiş, yeni bir yere gidiyordum

                                                                                   1.BÖLÜM SONU