DISCLAIMER: This is a world of fiction. Names, characters, business, places, events, locales, and incidents are either the products of the author's imagination or used in a fictitious manner. Any resemblance to actual persons, living or dead, or actual events is purely coincidental.
Please be advised that this story contains sensitive content, mature themes and strong language that are not suitable for very young audiences.
"Tish" I was spacing out when Mousai (Muses) my best friend called me.
"What?" Iritang saad ko sa kaniya. Mousai na kanina pa tawag ng tawag sa akin na alam ko naman na si Prix lang ang bukangbibig nitong babaeng to.
"Kanina pa kita tinatawag, Ano bang iniisip mo?" I sighed and just shaking my head. "Eh kung wala bakit nakatulala ka?" Tanong nito sa akin.
"I'm just thinking na kailan kaya ako magiging malaya na" Wala sa sariling nabanggit ko ito kay Mousai.
"Huh? What do you mean by that Justicia? Hello, malayang malaya ka, sana pala nag switch ka nalang ng kurso mo bilang criminal. Kailan mo naman nasabing naka preso ka" Irap na sabi nito sa akin.
Kahit kailan talaga ay wala talagang silbi ito kausap. Napailing lamang ako at binalewala lang ang kaniyang sinabi.
I was busy reading a book . When suddenly this bitch screamed.
"Hoy tumigil ka nga, ang sakit sa tenga. Ba't ka ba biglang nagsusumigaw?" Inis na sabi ko.
"WTF KA BEH, ay sorry" paumanhin niya kase naman nakatingin na yung mga tao sa amin. Kasalukuyan kaming kumakain sa isang karenderya na malapit lang din sa pinagtatrabahuan namin. "Wag ka munang magulat Tish ha at ihanda mo ang sarili mo sa sasabihin ko" Mahinang sabi niya kaya na curious naman ako.
"Ano ba kase yun at para kang gago dyan sabihin mo na" Iritang sabi ko.
"Okay" Nagdadalawang sabi niya at pinakita sa akin ang kaniyang cellphone.
Nanginig ako sa aking nakita. No—not here. Why? Hindi pa ako malaya sa lahat. Not now. Not like this.
After reading the article, Natahimik ako.
"Ano? Okay ka lang ba? Babalik na si Zifrid Justicia" Mahinang sabi nito at nakatingin sa akin na nag-aalala.
Walang lumabas sa bibig ko at natulala lamang ako. No, This can't be.
"Omg Zifrid Ismael Azcona? Really? Uuwi siya dito sa Pinas? Omg girls look!" Sigaw ng isang babae at sa pagkakaalam ko ay mga teenager pa ito. "Omg may concert siya dito, I need to buy a ticket already, Don't want to missed this." Galak na sabi ng babae.
I just sighed and just ignore it kahit na alam ko sa sarili kong hindi talaga ako okay lalo na at uuwi pala siya rito.
"Tish, hey!" Mousai snapped her finger and I can see her worried face. "Are you okay? Now that Zifrid is back. You already know what to do Justicia." Sabi niya sa akin pero umiling lamang ako. Hindi pa handa sa mga mangyayari. Not now that I'm still stuck in the past. Not now that I'm still suffering. Not now. "You can't just sit there and watch all his concerts kahit san pang lupalop iyan, He deserves to know the truth Tish. Wag mo namang pahirapan ang sarili mo" Awang sabi sa akin ni Mousai. I know what she meant by that, but okay naman na diba na wala siya kahit naghihirap ako kahit sising-sisi ako sa lahat ng nangyari ay sariwa pa rin iyon sa akin. The cuts are still there.
When I'm about to tell her about my decision. Suddenly my phone rang.
Sinagot ko ito ng malamang si Dra. Ojeza ang tumawag.
