KORUYUCU -Tılsım Kardeşliği Serisi 1-

Sonun Başlangıcı

Aurora'dan:

Ablamın uyanmaması tehlikede olduğumuzun söylenmesi tılsımlar annemin koruyucu olması...

Üst üste yaşadıklarım beni çok zorlamaya başlamıştı. İşin kötü yanı benim her zaman yanımda olup destekleyen yegane kişi de yoktu.

Ablam...

Ablacığım beni duyuyorsan hemen uyan sana çok ihtiyacım var.

Ailemden son kalan kişiyi de kaybedemezdim. Buna dayanamazdım.

Aniden içeri giren onlarca yaratık karşısında çığlık atmadan duramadım. Çığlığım o kadar yüksekti ki gıcık Aaron ve abisi Taylor bana bir şey oldu sanıp döndü ve az kalsın yaralanıyorlardı.

Yaratıklar -adları neydi bunların s ile başlıyordu s s skatron heh skatron- yani skatronlar onlara zarar vermeden önce bir ışık yayıldı etrafa. Ablamdan onlara doğru yansıyan bir ışık...

Gözlerim öyle kamaşmıştı ki elimle gözlerime siper oldum. Aynı şekilde Aaron ve Taylor'ın da yaptığını gördüm. Şaşkınlardı,benim kadar değillerdi ama yine de şaşkınlardı.

Işık öyle güzel hissettiriyordu ki bana ama skatronlar böyle hissetmiyor olacaklar ki bağırmaya başladılar birkaç adım gerilediler ve ardından kaçmaya başladılar. Hepsi gittikten sonra ışık da yayılmayı bıraktı.

Ablam hala gözlerini açmamıştı.

Kendinde değilken bile beni koruyordu.

O an kendime geldim. Yaşadıklarımız normal şeyler değildi ama annemle ilgili ablamın anlattıkları ile örtüşüyordu. Ablam her zaman annemin büyüyle iç içe olduğunu büyülü olduğunu söylerdi -tabi büyücü olduğunu bilmeden bunları söylüyordu ancak onun hatıralarında büyülü bir güzelliği olduğunu söylüyordu-

Gözyaşlarımı sildim. Ayağa kalktım ve etrafı kontrol etmek için dışarı çıkmayı düşünürken bir el ile engellendim. Aaron bana ne yaptığımı sorgular şekilde bakarken "Dışarıyı kontrol edecem burada öylece duramam!" dedim.

"Tabi ki durabilirsin sen ablanın yanında dur ben kontrol ederim."
Tam reddedecektim ki Taylor "Aaron sende burada kal bende diğerlerine bakayım."
"Ama-
"Ama-

Aaron ve benim aynı anda karşı çıkmamızı tek bir el hareketiyle susturdu. "Sadece tetikte kalın ve Anabella'yı koruyun gerisi bende."

Ardından bizi dinlemeden odadan çıkıverdi.

Ablam baygındı dışarıda bir sürü canavar insanlara saldırıyordu ki muhtemelen ablam koruyucu çıkacağı için o canavarlarla savaşmak zorunda kalacaktı.

Ablamı savaşa göndermek istemiyorum ama onun yerine savaşacak kadar güçlü de değilim. Onun yanında savaşırsam belki onu koruyabilirim. Yolun sonunda ölüm olsa bile en azından yanında olurum.

Ben bu düşüncelerle boğuşurken ablamda bir hareketlilik yaşandı. Hemen dibine girdim ve ona sarıldım.

"Ne oldu?" diye fısıldadı, fısıldamak istediğini sanmıyorum sesi çıkmıyor gibiydi.

"Bilmiyorum abla Prens Taylor muydu neydi o gitti dışarıyı kontrol etmeye canavarlar saldırıyordu en son."

"İyi misin?" "Bunu benim sormam gerekiyor bayılan sensin abla!"

Çok yorgun görünüyordu vücudunda yanık izi yoktu ama yandığını kendi gözlerimle görmüştüm.

Siyah gözlerinde hep gördüğüm o parıltı biraz daha belirginleşmişti sanki, en azından bana öyle geliyordu.