Love At First Fight

Chapter 53: Talk

"We need to make sure about this. Don't worry, I'll handle this. I know it hurts but don't judge him by now. Talk him. Ask him. Kailangan mong maliwanagan and he's the only one who can tell you if he's an enemy or not," sabi ni Lolo. Napailing-iling ako. How can I do that?

"How can I do that when everytime I as him, all the pain are coming back. Since yesterday, all I remember is what happened seven years ago at mas dumadagdag pa kapag nakikita ko siya beaches he's related to the killer," umiiyak Kong sabi kay Lolo. Ayokong magalit sa kaniya. Gusto ko siyang tingnan na gaya ng dati pero ang hirap pigilan ng nararamdaman ko. Destiny is really unfair to us.

Kung kailan gusto kong subukan. Kung kailan ready na ako magrisk na pumasok sa isang relasyon saka naman nangyari an lahat ng ito. Kung kailan handa na akong makipagrelasyon sa kaniya kahit hindi ko pa naipapakulong ang killer saka naman lumabas ito. At ang sakit lang talaga na isa sa pamilya niya ang pumatay sa parents ko.m

Marami kaming pinag-usapan ni Lolo. Sinabi rin niya sa akin ang gagawing imbestigasyon sa pamilya ni Venom. Pagkatapos naming mag-usap ay bumalik na ako sa headquarters namin. Puno ng pag-aalala ang muka nila pagkapasok ko. Napansin siguro nila ang mata ko na namumula dahil sa pag-iyak. Wala si Venom. Nilingon ko ang kitchen pero wala siya doon. Nasaan kaya siya?

Napansin siguro ko Ice na hinahanap ko si Venom. "He's in his room," he said. Tiningnan ko kangskya saka tumango. "May problema ba kayo? You're avoiding him, we notice that."

"He said that he felt like you don't want to see him. May problema ba kayo? Kung meron man, pag-usapan ninyo. Ayusin n'yo dahil I'm sure, pareho kayong nahihirapan sa set up n'yo," sabi naman ni Warri. Their faces are filled with worry and sympathy. They are friends and brother to me but I can't tell it to them especially that they are together with Venom for a long time rather than me.

Alam kong kilala na nila ang isa't isa and maybe alam din nila ang tungkol sa pamilya ni Venom, kung ano mga ginagawa nito. I know that even we're on the same group, we still have secrets from each other. Beside from what I know and what they tell me, wala na akong ibang nalalaman pa. Wala akong alam sa background nila, sa pamilya nila o sa kung anong meron sa kanila sa labas ng RAO.

But maybe Lolo is right, maybe I should talk to Venom. Ako rin naman ang nahihirapan sa pag-iisip kung kasabwat ba siya ng taong iyon. Ako rin ang nahihirapan dahil nahahati ang puso ko sa galit at pagmamahal at sobrang hirap kontrolin ng damdamin na iyon. I need to know the truth from him. I need to know if he's an enemy or just a son or grandson of the enemy.

Pabalik-balik ang tingin ko sa pinto ng kwarto ko at ng kwarto ni Venom. Iyong tatlo ay nakamasid lang sa akin at inaabangan kung anong gagawin ko. I'm battling inside me whether I will talk to him or leave whatever it is. Malalaman ko rin naman kapag nagkaharap-harap na kaming lahat.

But at this moment, mas lamang ang pagmamahal ko sa kaniya. Tinatalo ng pagmamahal ko ang galit sa puso ko and that was the one that push to knock at his door and let myself hear what's his side.

I knock three times. My heart is beating fast. Namamawis na rin ang kamay. Nakakagat ko na ang labi ko sa sobrang kaba. Napakatagal naman niya akong pagbuksan. Baka lumabas na naman ang lakas ng loob ko. I knock again and by this time, I heard his footsteps.

Bakas ang gulat sa muka niya ng pagbuksan ako. Agad din namang lumungkot ang muka nito. Alam ko kung bakit. Alam na alam ko at dahil iyon sa pag-iwas ko.

Lalong dumagundong ang kaba sa dibdib ko ng pagbuksan niya. Bigla kong nakita ang muka ng mga magulang ko at ni Alex. Gusto kong magalit sa kaniya pero paano ko gagawin iyon kung sa dulo ng puso ko, naroon ang pagmamahal ko para sa kaniya. Galit ako sa lolo at tatay niya at naiinis ako kung bakit naging magkadugo pa sila. Iyong gusto kong sa kaniya ibuhos lahat ng galit ko. Iyong gusto kong siya ang saktan para maranasan ng Lolo at Tatay niya ang sakit na naranasan ko ng pinatay nila ang mga magulang at ngayon na kinuha nila ang kakambal ko. Pero hindi ko magawa........ kasi hindi ko kaya. Hindi ko kaya. Hindi ko siya kayang saktan. Hindi ko kayang saktan ang taong mahal ko kahit pa ang ang dugong dumadaloy sa kaniya ay ang dugo ng taong pumatay sa mga magulang ko.