Recht in eigen hand ~moordvrouw

Hoofdstuk 29 ~Fenna

Ik haal mijn telefoon uit mijn broekzak en zie de naam 'Menno' oplichten. Zo snel zijn we nou ook weer niet hoor. Denk ik bij mezelf. Lise loopt richting de auto, ze is hier wel klaar volgens mij. Pff, ze is echt vreselijk irritant bezig. Ze heeft net echt het bloed onder mijn nagels gehaald. Ik druk op de groene knop en breng de telefoon naar mijn oor.

"Menno! Zo snel zijn we nou ook weer niet hoor." Zeg ik half lachend.

"Nee weet ik, daar bel ik ook niet voor. Ik bel over iets dat Willem me zojuist heeft verteld." Menno klinkt serieus. Zo klinkt hij bijna altijd door zijn psychologische stem maar nu is zijn stem nog lager. De lach is van mijn gezicht verdwenen en ik loop richting de auto, open mijn portier en ga voor het stuur zitten. Lise zit op de motorkap en ik sein dat ze eraf moet maar ze reageert niet. Ze kan toch gewoon even luisteren, hoe moeilijk kan het zijn! Doordat ik in de auto ben gaan zitten is mijn telefoon gekoppeld en hoor ik nu Menno op de luidspreker door de auto.

"Willem vertelde me net dat Mirte zichzelf heeft proberen op te hangen in haar slaapkamer, vlak voor kerst." Lise hoort het en springt van de motorkap af. Ze gaat naast me zitten en kijkt met een niet begrijpende blik vooruit.

"Hé, maar dat was vlak nadat het uit was met Hein Balk. Daarna kreeg Lisa pas iets met hem heeft ze mij vanmiddag verteld maar ze zei dat ze dat niet erg vond." Zegt Lise. Ik zie dat ze er niks van snapt.

"Mirte moet woedend zijn geweest op haar zus die haar vriendje afpakte." Hoor ik Menno zeggen. Nu vallen alle puzzelstukjes in elkaar.

"Ze vermoord Lisa en zorgt ervoor dat Hein ervoor opdraait. Zo neemt ze wraak op allebei." Zeg ik. De puzzel compleet, op één stukje na. Dat ene stukje is nu Mirte te pakken krijgen. Het laatste deel maar toch iets dat makkelijker gezegd is dan gedaan.

"Ja, en dat mislukt." Hoor ik Menno zeggen. Ik zie Lise denken.

"Dat telefoontje vanaf de boerderij!" Zegt Lise.

"Mirte." Zegt Menno weer met een lage stem. Nu pas hoor ik dat hij buiten staat. Ik hoor de wind ruizen door zijn telefoon heen. Hij de enige van het team dat nog een oude telefoon heeft zonder touch screen. Als hij dat fijn vind moet hij dat lekker doen, al krijgt hij wel veel commentaar erop. Ik vind het wel schattig. Ik denk na en kijk voor me uit.

"Ze lokt Hein ergens naartoe. We moeten haar vinden." Zeg ik dan.

"Zo Sherlock Holmes hier hoor jongens! Natuurlijk moeten we haar vinden, duh! Waar wil je beginnen mister Holmes?" Zegt Lise. Wat een gemene grap! Soms zou ik dat kind uit de auto willen trappen en wegscheuren net als met Evert, maar ze is en blijft mijn dochter.

"Nou heb jij een idee Einstein?" Heb ik als tegenargument naar Lise. Opeens realiseer ik me dat Menno ook nog steeds mee luistert via de telefoon.

"Nouja zeg, kon je niks beters verzinnen?" Zegt Lise

"Meiden kappen! Ga naar Hein of het bos in of weet ik veel wat maar ga niet staan wachten en ruziën okee?" Met die woorden beëindigt hij het gesprek en hangt op. Hij heeft gelijk ik kijk Lise aan en onze blikken kruisen.

"Rij dat bos in, misschien is daar wel wat." Zegt Lise en ze wijst met haar vinger naar een open pad in het bos. Ik stop de sleutel in het contact en start de motor. We rijden het pad op en zullen wel zien waar het ons brengt. Maar ik heb zo'n flauw vermoeden dat het niet naar Mirte of Hein is.