'' အသက္ဝင္ျပီးလွပေနမယ့္ ညေနခင္း ပန္းခ်ီကားေလးတစ္ခုကို.....ခ်စ္ရတဲ့ ေမာင့္ရဲ႕ ေႏွာင္းနဲ႔အတူ ''
ကြၽန္မနာမည္ကေနွာင္းလြန္းစံပါ အမ်ားစုကေတာ့ ေနွာင္းလြန္းလို႔ေခၚၾကတယ္။ ဒီေန ့က်မ လွည္းတန္းစင္တာရဲ့ ေျမညီထပ္ေထာင့္စြန္းနားေလးက ေကာ္ဖီဆိုင္တစ္ဆိုင္မွာ လူတစ္ေယာက္ကိုထိုင္ေစာင့္ေနမိသည္။ ေတြ ့ဆံုျပီး ေက်းဇူးတင္စကား ေျပာစရာေလးရိွလို႔ပါ။
ထိုလူေၾကာင့္လည္း ကြၽန္မရဲ႕ ေနာက္ဆံုးအခ်စ္ဆံုးနဲ႔စံုစည္းခဲ့ရလို႔ ေက်းဇူးလည္းတင္မိပါတယ္။
အင္း....အဲ့ဒိေန႔ေလးမတိုင္ခင္ကေပါ့.........က်မတို႔ရဲ့ အခ်စ္ပံုျပင္ေလးက ဒီလိုစတင္ခဲ့တယ္။
Flashback start,
ကြၽန္မရယ္ ယြန္းနံ႔သာရယ္ ႐ွင္းသန္ ့ေမာင္ရယ္ အျပင္သြားဖို႔တိုင္ပင္ထားၾကတယ္။
ကြၽန္မတို႔စခင္ခဲ့တာကေတာ့ ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူအရြယ္ကေနေပါ့ ။ ကြၽန္မမွာ ငယ္ငယ္တုန္းက စခ်စ္မိခဲ့တဲ့ အခ်စ္ဦးတစ္ေယာက္႐ွိဖူးတယ္။
အဲ့တုန္းကငယ္ေသးတဲ့အသက္အရြယ္မွာ တစ္စံုတစ္ေယာက္နဲ႔ အျမင္မတည့္ စကားေျပာမတည့္ရာကေနဘဲႀကိဳက္မိသြားတယ္ေျပာရမလား ခ်စ္ျခင္းအစ မုန္းျခင္းကလိုဘဲလို႔ ဆိုရမလား မေျပာတတ္ေတာ့ပါဘူး။
ခနခနရန္ျဖစ္သလို စကားေျပာလည္းအဆင္မေျပခဲ့ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ဘယ္လိုကေနဘယ္လို ႀကိဳက္မိသြားလည္း မသိပါဘူး ။ စိတ္ဝင္စားခဲ့မိတယ္လို႔ေျပာရမွာေပါ့ ။
ဒါေပမဲ့က သူကေတာ့ က်မရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းကိုခ်စ္ေနခဲ့တာ။ အဲ့တာေတြသိေနလည္း ေနျမင့္ေနတဲ့ အရူးတစ္ေယာက္ပမာေပါ့ အခ်စ္ဦးမို႔ရူးမိသည္ေပါ့။ ၾကာလာေလအရူးျမင့္ေလလိုဘဲ ရူးေနခဲ့မိတယ္။ ကြၽန္မကိုမခ်စ္မွန္းသိေပမယ့္လည္း က်မေနာက္မဆုတ္ခဲ့မိဘူးေပါ့။
တစ္ရက္ျပီးတစ္ရက္ တစ္လျပီးတစ္လ တစ္နွစ္ျပီးတစ္ႏွစ္ ၾကာေညာင္းလာခဲ့ၿပီး ဆယ္တန္းေက်ာင္းသူဘဝကိုေရာက္ရိွလာခဲ့တယ္။ တစ္ေျဖးေျဖးေျပာင္းလဲလာတဲ့ အတန္းေတြနဲ႔ အသက္အရြယ္ေတြအၾကား သူ႔ကိုေမ့ပစ္လာႏိုင္ခဲ့တယ္။
YOU ARE READING
'' ခ်စ္ရတဲ့ ေမာင့္ရဲ႕ ေႏွာင္း နဲ႔ အတူ ''
Short Story'' အသက္ဝင္ျပီး လွပေနမယ့္ ညေနခင္း ပန္းခ်ီကားေလးတစ္ခ်ပ္ကို ခ်စ္ရတဲ့ ေမာင့္ရဲ႕ ေႏွာင္း နဲ႔ အတူ ဖန္ဆင္းမယ္ ''
