Gökyüzünde özgürce uçan bir kuş ve o gökyüzüne ateş eden bir savaşçının hikayesi.
Leyla özgür bir kuş, Ercüment vatanı için dağlara, taşlara gerekirse gökyüzüne ateş edecek bir savaşçcı.
Özgür kuşlar bir kafese hapsolur mu? Savaşçılar silahlarını...
Merhabalar. Bölümlerin uzun olmasını istiyorsunuz ama her gün bölüm attığım için bölümleri uzuuun uzun yazamıyorum. İlla ki bölümler uzun olsun diyorsanız her gün değil de haftanın belli günlerinde bölüm atabilirim. Söylemek istedim💓
İyi Okumalar Dilerim♡
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Orada birbirinize emanetsiniz, çok dikkat edin kendinize." Diyen anneme sıkıca sarıldım. "Edeceğiz anne. Siz de dikkat edin, iyi bakın kendinize."
"Siz de kızım siz de."
Benden ayrıldıktan sonra Ercüment'e döndü. Ercüment'e uzattığı elini Ercüment öptükten sonra annem omuzundan tutarak kendine doğru çekti ve sarıldı.
Bu görüntü o kadar güzeldi ki, mutluluğumu tarif edemezdim.
Sonra babam ve diğer herkes ile vedalaştık.
Dün Erdemler Hatay'a dönmüştü. Biz de bu gün dönüyorduk.
Herkes ile tekrar tekrar vedalaştıktan sonra yola çıktık. Ercüment arabayı İstanbul'dan kiralamıştı. Önce arabayla İstanbul'a gidip arabayı bırakacaktık. Sonra uçakla Bingöl'e gidecektik.
"Bursa'yı gezdiremedim sana." Dedim koltuğuma iyice yerleşirken.
"Ben Bursa'nın en güzel kızı ile nişanlanmışım daha güzel bir şey göreceğimi sanmıyorum."
Gülümsedim.
"Teşekkürler sevgili nişanlım. Ama Bursa da gayet gezilip görülecek bir yerdir."
"E gezeriz, daha çok vaktimiz olacak."
"Olacak değil mi?"
"Yani beni yarı yolda bırakmayı düşünmüyorsan tabii ki olacak."
