SIRADAN

《1》

Bazen yaşam çok klasiktir.Benim de klasik bir hayatım var.
Sıradan geçen günler, sıradan geçen zamanlar ...

Ben Ece . Sıradan Ece .Her yeni gün hayatına yeni bir renk katmak için uğraşan ama bunu bir türlü becerememiş eceyim ben.
Hayattan zerre zevk almayan bir kızım ama yine de mutlu olmaya
çalışıyorum.

Bugün günlerden bir pazar sabahı ve yine yalnız bir ben. Ailem şu anda bir iş gezisinde bense gözlerimi yeni bir güne açmaya çalışıyorum. Bugün bu evde ve bu şehirde son kez olacağız.
Aslında bunun için heyecanlı sayılırım . Doğrusunu söylemek gerekirse buradan biraz sıkılmıştım.Buraya geldiğimden beri hiç mutlu olmamıştım. Umuyorum ki taşındığımız şehir bana mutluluk ve huzur getirsin.

Uyandığımda bütün bu düşündüklerimden sonra bir kahvaltı yapmaya karar verdim. Mutfağa doğru yürürken telefonumun çaldığını gördüm . Arayan Annemdi. Hemen açtım her an onlara kötü birşey olmuş gibi düşünürcesine. Sonra annemin sesini duyunca rahatladım. Annem birkaç saate döneceklerini söylerken
ben de bir yandan annemle konuşup bir yandan da mutfakta birşeyler hazırlıyordum. Birkaç dakika daha konuştuktan sonra
telefonu kapattım ve birşeyler hazırlamaya devam ettim.
Aslında nereye gideceğimizi bile bilmiyorum ama buranın bana hiç iyi gelmediğine eminim. Bu yüzden neresi olursa olsun gitmek istiyorum.Kendime pratik birşeyler hazırlayıp masaya oturduğumda aklımda tek bir düşünce vardı;
Ben hayatıma hep böyle mi devam edecektim?
Hayat resmen bana karşı cehpe tutmuştu ve bu huyundan da pek vazgeçeceğe benzemiyordu.

Bunları düşündüğüm sırada telefonumun mesaj sesiyle irkildim.
Bu aralar nedense kafam çok dalgındı. Telefonumu elime alıp baktığımda bizim sınıftan bir kızın bana mesaj attığını gördüm.
Beni dışarıda buluşmaya davet ediyordu. Bense bu mesajı hiç umursamayarak yemeğimi yemeye devam ettim. Aslında bu benim için de iyi olabilirdi ama canım hiç istemiyordu.
Aradan bir, iki dakika geçtikten sonra kızın hala ısrarla gelmemi isteğini görünce bir anlık "tamam " yazdım.

Annemlere haber vermeli miydim? diye düşünürken fazla kalmam diyerek odama doğru yürüdüm.Bu kıza aklım takılmıştı.
Neden benimle görüşmek istiyordu hem de ısrarla. Neyse diye geciştirdim düşüncelerimi.Ne de olsa gidince ögrenicektim.
Üzerime her zamanki gibi siyah şeyler giydikten sonra hiçbir zaman yanımdan eksik etmediğim fotoğraf makinemi çantamın arasına koydum ve aceleyle evden çıktım.

Kızın söylediği yere doğru ilerlerken küçük bir baş dönmesi ile kendimi yerde bulduğumda herkes başıma toplanmıştı.Ne olduğuna anlam veremeyerek bana bakıyorlardı.Ben de tam olarak ne olduğunun farkında değildim. Beni yavaşça yerden kaldırırlarken önemli bişey olmadığını söylüyordum.Beni ne kadar hastaneye götürmek isteseler de iyi olduğumu söyleyince itiraz etmediler. O sırada gözüm karşıdan bana doğru gelen annemlere kaydı. Ben kötü olunca annemleri aramışlar. Onlar da apar topar buraya gelmişler.Annem bana doğru endişeyle koşarken Babam annemi sakinleştirmeye çalışıyordu . Babam benim için ne kadar endişelense de böyle durumlarda anneme göre daha soğukkanlıydı .Ben o sırada anneme sarılırken babam da arabayı almaya gitmişti.Annem beni soru yağmuruna tutmuştu.Aslında soru sormaktan çok fırça atıyor gibiydi.

" Kızım neden bize haber vermeden çıktın?"

Tam annemin sorusuna cevap vericekken babamın arabayla geldiğini gördüm.Anneme dönüp "evde anlatırım hadi buradan gidelim" dediğimde annem kabul edercesine başını salladı.

Arabaya bindiğimizden beri kimse konuşmuyordu.Annem hala olayın şokunu yaşıyordu. Babam ise iyi olduğumu görünce zaten rahatlamıştı ama yine de benim için çok endişeleniyorlardı .
Bir on dakika kadar susarak geçirdiğimiz yolculuğu eve gelerek sonlandırdık. Eve geldigimizde annem beni oturttuğu gibi olayı anlatmamı istedi. O sırada babam da arkamızdan kapıyı kapattı ve" ben odamdayım biraz dinlenicem yarın büyük gün" dedi

Biz babama başımızı sallayarak onay verdiğimiz sırada kapı çalmaya başladı. Kapıya doğru ilerleyip kapıyı açtım.Gelen beni bugün buluşmaya davet eden arkadaşımdı.Nefes nefese kalmıştı.
Sanırım buraya kadar koşmuştu.Beni gördüğü gibi boynuma atladı. Ona burayı nasıl buldun diye sorduğumda ise anlatmaya başladı. Gelmeyince seni merak ettim.Orada birileri seni görmüş.
Kendi aralarında konuşurlarken kulak misafiri oldum.Hemen adresini öğrenip geldim. " Anlaşılan çok merak etmişsin ama önemli bişey değil" dediğimde bunları benim ağzımdan duyunca rahatlamıştı.Onu buraya kadar gelmişken eve davet ettim.Hem beni neden çağırdığını konuşurduk.Birlikte içeri girdiğimizde annem arkadaşımı karşılamak için ayağa kalktı. Arkadaşım anneme selam verdikten sonra anneme odamda olacağımızı söyleyerek merdivenlere yöneldik.Odama geldiğimizde birlikte yatağın üzerine oturduk ve konuşmaya başladık. Ona da olayı kısa bir özet geçtikten sonra onu beni neden ısrarla çağırdığını sordum
Ha! o konuya gelirsek diye başladı konuşmaya.Benim babam şuanki işi gereği iyi bir fotoğrafçı arıyordu.Sonra bende senin fotoğraf çekmekle ilgili olduğunu bildiğim için senin hesabındaki fotoğrafları babama gösterdim.Çektiğin fotoğraflar babamın da hoşuna gidince sana bir iş teklifi yollamak istedi. Ben de bugün seni bunun için çağırmıştım.Endişelendirdiysem özür dilerim.Zaten benim yüzümden başına gelmeyen kalmamış diyince " Yok ben sadece zor bir durumdasın sandım" burada pek
yakın arkaşım yok ve sen de ısrarla çağırınca öyle düşündüm".

Ayrıca bugün olanların seninle bir alakası yok. Sadece son zamanlarda hızlı bir maratonum var .Bir oradayız bir burada sanırım buna hala alışamadım.İş teklifi konusuna gelirsek biz aslında yarın buradan taşınıyoruz.Duyduğu bu cümleyle yüzünde şaşkınlık ifadesi oluştu." Neden gidiyorsunuz zaten buraya geleli çok olmadı " dediginde ailemin işleriyle alakalı deyip geciştirdim.
Başını anlayışla sallayarak " anladım" diye cevap verdi.
Babam seninle çalışmak için çok heyecanlıydı ama nasip değilmiş.
dediğinde " Ben de çok isterdim ama mümkün değil "diye cevap verdim. O sırada kapıda annem belirdi.

" Kızlar ne yapıyorsunuz? Bir sorun yok değil mi " diye sorduğunda " Yok anne sadece olanları konuşuyorduk " diye cevapladım.
Arkadaşım ; "artık ben gideyim, annemler beni merak eder "
dediğinde birlikte aşağıya doğru indik. Kapıda kısa bir vedalaşma yaptığımızda arkadaşım "seni özleyeceğim " dedi ." Bende seni" dediğimde el sallayarak kapıyı kapattım.

Aslında vedalaşmaları pek sevmezdim çünkü bana hep acı verirdi.

Annem beni içeriden çağırdığında " geliyorum anne " diyerek yanına doğru koştum.Artık eşyalarımızı toplamamız gerekiyordu.
Annem kendi valizlerini toplarken ben de kendi valizimi toplamak için odama çıktım.Arkadaşımın dediği gibi buraya geleli çok olmamıştı zaten. Hızlı bir şekilde valizimi hazırlayıp yatağıma uzandım.Bugün benim için yorucu bir gündü. Aklımda çok düşünce vardı. Pek önemsememiş gibi olsam da neden durup dururken kendimi yerde bulmuştum.Ya da arkadaşıma dediğim gibi bu maratona mı alınamamıştım. Tüm bunları düşündüğüm sırada uyuya kalmışım.

Alarm sesiyle uyandığımda saat sabahın 8' iydi.Mutfaktan güzel kokular ta odamın içine kadar gelmişti.Kalkıp elimi yüzümü yıkayıp aşağıya indim.Mutfakta kahvaltı hazırlayan anneme "Günaydın" diyerek masada oturan babamın yanına oturdum.
Bugün bu evde son kez ailecek kahvaltı edisimizdi .Annem mutfaktaki işlerinin arasında bana "Bugün nasılsın kızım"
" Dinlenebildin mi?" Diye sorduğunda ona gülümseyerek
"İyiyim" diyerek kısa bir cevap verdim. Annem de masaya oturduğunda kahvaltımızı yapmaya kahvaltımızı bitirmemizin
ardından valizlerimizi arabaya yerleştirmeye başladık.

Artık gitme vakti gelmişti.Evimize son kez dönüp baktım ve arabaya bindim.Araba hareket etmeye başladığında telefonumdan
bir müzik açıp kulaklığı kulağıma taktım . Yolculuğu müzik dinleyerek ve fotoğraf çekerek geçirdim.Hatta en son müzik dinleyerek uyuya kalmışım.

YAZAR NOTU: Kitabımın ilk bölümü biraz sakin. Olaylar
diger bölümlerde gelişicek.En kısa zamanda diğer bölümleri
sizinle paylaşacağım.🔥🔥🔥