O kadar çabanın sonunda kendini soktuğu duruma gülüyor en çokta insan,
Bin atlı orduya tek lider,
Yaralarına miğfer.
Bu cesareti nereden topluyordu insan,
Yenileceği bir savaşa,
Yüreksiz göğüs germeye nasıl da katlanıyor.
Paçasına yapışmış yaralı bir askeri sürüklemeye nasıl gücü yetiyor tekrar.
Geceleri köşeye sinmiş pusuda ki özlemini
Naif çığlıklarıyla nasıl da yatıştırır insan.
Oysa En büyük büyük savaş ki sensin,benim,benler ve senler.
İki yüreksizin omuz omuza dayanıp, Birbirini bıçaklamasına nasıl dayanır insan..
