𝓛𝐎𝐕𝐄 𝓛𝐈𝐊𝐄 𝓨𝐎𝐔, 𝑡𝑒𝑟𝑢 𝑚𝑖𝑛𝑎𝑚𝑜𝑡𝑜 𝑠𝑡𝑜𝑟𝑦

[ CHAPTER 7 ]

CHAPTER SEVEN.

❛ ━━ SHE   LOOKS   JUST   LIKE   A   DREAM,
THE PRETTIEST GIRL I'VE EVER SEEN. ✧ *:

Yamamoto Yukari niewątpliwie była jedną z bardziej urodziwych dziewczyn w szkole Kamome Gakuen.

Już wiele razy inni uczniowie wyznawali jej miłość (nawet dziewczyny!), chcieli choć moment z nią porozmawiać i starali się zrobić wszystko, byleby tylko spojrzała na nich przez krótką chwilę. Na jej ławce w pierwszej klasie praktycznie codziennie można było zobaczyć liściki miłosne, bądź małe prezenty, najczęściej w formie czegoś słodkiego do zjedzenia. Do jej klasy przychodzili uczniowie z równoległych, jak i starszych klas, po dowiedzeniu się, że pewna nowa dziewczyna jest prześliczna. Na korytarzu również nie miała zbyt wielkiego spokoju, bo zwykle wtedy wszyscy ją zauważali i niektórzy odważali się na podejście i zaczęcie miłej rozmowy. Czasami nastolatka bała się iść nawet do łazienki, bo wiedziała, że dziewczyny zagadujące do niej, chciałyby iść z nią, tłumacząc to tym, że akurat też musiały tam iść. Chłopcy najczęściej popisywali się przed nią, gdy zauważali choć małe jej zainteresowanie nad jakąś rzeczą – przykładem było czytanie książek. Podchodzili do niej i udawali wielkie zainteresowanie książkami, opowiadając o obojętnie jakiej, takiej, którą choć jeden raz w życiu przeczytali, nawet nie rozumiejąc, co do końca się w niej działo.

Yukari uważała to za nieco męczące, ale z drugiej strony musiała też przyznać, że było to miłe. Mimo, że ludzie lubili ją z powodu jej średniej długości fioletowych włosów, pięknych brązowych oczu, idealnej figury i małych, rzadkich uśmiechów, to nie mogła powiedzieć, że jej się to nie podobało. Właściwie to czuła się niesamowicie słysząc komplementy z ust uczniów, bo mimo, że nie starała się nad wyglądaniem dobrze, oni zawsze uważali, że tak było. Oczywiście nie było tak, że Yukari tak nie uważała, bo wiedziała, że nie była brzydka, ale nie uważała siebie też jako jakąś boginię, bo byłoby to wielką przesadą. Zwalała winę na geny, które odziedziczyła po rodzicach i które sprawiły, że jej życie szkolne nie było aż takie złe. Co jak co, ale dobry wygląd naprawdę był potrzebny w szkołach w tych czasach. Uczniowie zwykle zwracali uwagę właśnie tylko na wygląd innych osób i w myślach stwierdzali, jacy naprawdę byli, na podstawie tego, jak wyglądali. Jeśli osoba była piękna, jej charakter był wspaniały, a jeśli osoba była brzydka – okropny. Szkoda jednak, że Yukari nie mogła zgodzić się z tym stwierdzeniem.