Jara's lange afstand relatie met anoniem

1

1.

Eindelijk mijn eerste dag in de universiteit. Ze zeggen altijd dat je dagen op de hoge scholen gedenkwaardig zijn, althans dat hoop ik. Afgelopen zomer heb ik een hele nieuwe garderobe gekocht, ik wilde graag veranderen qua uiterlijk. Op de middelbaren maakte het mij niet echt uit hoe ik eruit zag, dacht alleen om mooie cijfers te krijgen.

Ik stond voor mijn make up spiegel en dacht even eraan of het wel een goed idee was om make up op te doen, want ik draag zelf amper make up en vaak als ik het doe is de ene eyeliner anders dan de andere, zo frustrerend. Het is nog warm weer in september, dus ik heb mijn zomerjurkje gepakt.

Mijn ouders hebben elkaar gekend van de universiteit, het is best wel een langdradige en dramatisch verhaal, maar ze zijn gelukkig samen. Mijn moeder is Nederlands en mijn vader is Egyptisch. Hij kwam in Nederland studeren toen hij 22 jaar was. Ze mochten niet met elkaar trouwen en zijn samen gevlucht naar het buitenland, in Spanje. Ze hadden ervoor gekozen om toch te trouwen zonder het te zegenen door de ouders. Vervolgens kwam ik in de wereld ergens in Barcelona. Ik heb daar tot mijn 5de gewoond en vervolgens terug gekomen in Amsterdam.

Sindsdien heb ik altijd gedroomd om mijn droomman te vinden op de universiteit, het klonk zo avontuurlijk en romantisch. Waardoor ik nooit bezig was om met relaties te starten op de middelbaren en vooral niet online. Ik snap niet waarom mensen online dating betrouwbaar vinden, het is zo makkelijk om mensen voor te doen. Je kan zo perfect overkomen en al je gebrekkige eigenschappen verbergen. Net als of het een dubbele leven is.

Ik liep naar mijn eerste (mentor)les, waar al mijn klasgenoten bijeen kwamen om elkaar voor het eerst te ontmoeten. Vond wel gek om nog mentorles te krijgen op de universiteit, maar blijkbaar hoort dat wel erbij.

Meteen toen ik binnen liep observeerde ik iedereen om me heen. Ik ben zelf geen prater en vooral niet iemand die aanwezig wil zijn. Iedereen zag er wel blij uit om een nieuwe opleiding te volgen. Een jongen kwam naast mij zitten, hij had donker haar en donkere ogen. 'je vindt het niet erg dat ik naast je kom zitten?'. Ik keek hem aan en schudde mijn hoofd en pakte een schrift en een pen uit mijn tas. 'Abel heet ik btw'.

Ik keek hem en gaf hem een kleine glimlach en zei mijn naam. 'Waarom pak je eigenlijk een schrift en een pen als ik vragen mag?' vroeg Abel en trok zijn wenkbrauw omhoog.

'Hoezo?' vroeg ik verbaasd terug, ik snap niet waarom het pakken van een schrift en pen en niet mag. Abel keek om zich heen en keerde zich weer naar mij toe. 'Je bent toch geen psycholoog om iedereen te observeren?'. Ik keek hem nog verbaasder aan en nu trok ik mijn wenkbrauw omhoog. 'je hebt mij kwijt, wat bedoel je?'. Abel reageerde niet meer op mij, omdat de docent zich ging introduceren.

Iedereen kreeg de beurt om zich voor te stellen en te vertellen waarom ze voor deze opleiding gekozen hebben. Het was eindelijk mijn beurt en ik stond op en trok mijn jurk een beetje omlaag, want het kroop omhoog. 'Hallo iedereen, ik ben Jara en ik ben 21 jaar en ik heb puur voor deze opleiding gekozen om mijn droomman te vinden, die voor mij kan zorgen.' Zei ik met een glimlach en keek om me heen en zag alleen maar scheven gezichten van mijn medestudenten.

'Dan heb je er al een gevonden,' zei Abel die mij een knipoog gaf en ik werd helemaal rood ervan en liep uit de klas en heb ik mijzelf meteen uitgeschreven voor de opleiding. Natuurlijk was dit niet gebeurt, zal de ballen nooit hebben om mijzelf zo verschut te zetten. 'Hallo iedereen, ik ben Jara en ik ben 21 jaar en ik koos deze opleiding, omdat beide mijn ouders artsen zijn.' De docent gaf mijn een brede glimlach en zei 'dan hoop ik dat je de opleiding even leuk gaat vinden als je ouders'. Ik zat weer op mijn plek en ik zag Abel naar mij kijken en een knipoog gaf. Ik hield even mijn adem in en keek meteen weg.

Het was tijd om weg te gaan en ik pakte mijn 'nog' lege schrift en pen en stopte het in mijn tas. 'Ik zei toch dat je geen schrift of pen nodig had', hoorde ik Abel zeggen, maar ik negeerde het en liep meteen weg. Ik pakte mijn telefoon en mijn oortjes en zette muziek op. Ik liep naar de kantine om drinken te halen en kreeg een berichtje op mijn instagram.

'you are very beautiful' stond er op en het was afkomstig van iemand die ik niet ken en geen profielfoto had. Ik reageer nooit op DM's, dus dit zou ook geen uit zondering zijn.

-

Het is lang geleden voor mij dat ik heb geschreven. Het verhaal zal wel wat complexer worden.

XX