The Secretary of Mr.Dark Maximo(Complete ✅)

Chapter thirty two- lunch

It's a Monday now, kahapon pumasyal kami sa mall kasama ang anak ko at si Lander tsaka si nanay, si ate Kei kasi may lakad kaya hindi nakasama.

"Alis na si mommy, baby. Behave ka kay mama lola, okay?" Sabay halik sa lips niya.

"Opo mommy, take care po." Ang cute niya talaga.

"Sabay na tayo, Kate." Ani ni Lander,

"Sige ba. Wow, pogi natin a. Blooming, nadiligan ba ng fafa kagabe?" Mahinang bulong ko sa kaniya, tama lang na hindi marinig ni Darklyn,

"Bunganga mo nga, baka marinig ka ng anak mo." Humagalpak ako sa tawa. Nag tatakang napatingin naman sa amin ang anak ko,

"Hahaha! OMG! So meron nga?" Hindi makapaniwa kong tanong, grabe ’to. Buti pa siya may dilig. Rawr,

"Whatever." Baklang to, pero hindi ko sure kong bakla ba talaga to o nagbabakla baklaan lang. Hindi naman kasi kumikilos pambabae at nag bibihis babae. Tsaka yung ex niya babae din. Hindi ko rin to nakita nakipag date sa mga lalaki.

"Asus, kaya pala blooming. Alis na kami baby a, ’wag magpapasaway kay mama lola, okay." She nodded.

"Mag commute ka na nga lang Justine kate," tinawanan ko lang siya at humalik sa pesngi ni Darklyn ulit at nag paalam kay nanay bago naunang lumabas para makapasok agad sa kotse niya. Mahirap na, iwan talaga ako nito mamaya.

"May muka ka na bang ihaharap kay Mr. Maximo ngayon?" Tanong nito,

Natigilan tuloy ako at napaisip. Nakakahiya kasi yung nangyare no'ng gabeng yun!

"Huhuhu! Bakit kasi brining up mo pa!" Bumalik tuloy yung hiya ko na dapat ay mamaya pa.

Pagkatapos kong maalala kahapon ang nangyare no'ng Saturday night ay pinilit kung kalimutan at binuhos lahat ng attention sa anak.

"Bakit ka mahihiya? Eh wala ka namang hiya." Babatukan ko sana siya kaso baka ma bangga kami kaya mamaya nalang.

"Sarap mong sapakin, kainis ka. Sinira mo na umaga ko." Tumawa lang siya ng malakas habang ako naman ay nag iisip kong ano ang ibubungad ko kay Dark mamaya, and sa mga ka works mate ko rin. Nakita nila ’yon!

"Haytss, pa'no ba ’to?"

Nakarating kami sa kompanya na kabadong kabado ako.

"Bye, Kate. Good luck!" Nang asar pa. Inirapan ko lang siya bago pumasok.

Sana hindi ko ma kita sila Shaina ngayon. Nakakahiya,

Dumeretso na ako sa opisina ko, woah! Kahiya, yawa.

Pagkapasok ko mukang wala pa namang tao, buti nalang. P-prepared ko muna sarili.

"Hindi naman nakakahiya a, kunwari lasing na lasing ako at hindi ko na matandaan yung nangyare ’yon. Yeah, tama. Wala akong maalala." Pampalubag loob ko sa sarili.

"Oo. Kunwari walang naganap na ganon nung Saturday ng hapon para hindi ka na mahiya," napatalon ako sa gulat at tumili pa ng mahina dahil sa gulat nang may nagsalita sa likuran ko.

"Woah!!! Hobby mo ba talagang gulatin ako?!" Nakasimangot kong sigaw. Kainis, hiyang hiya na ako tapos gugulatin pa.

"Hahhaa! Para ka kasing nagdadasal diyan." Talaga.

"Ang aga mo naman ata ngayon a," pag iiba ko sa usapan. Pilit nilalayo ang topic.

"I'm the boss, so I need to be earlier." He said and passing me to entered in his room.

"Good morning, sir!" Bati ko sa kaniya bago sumirado ang pinto.

Uupo na sana ako sa upuan ko nang bumukas ang pinto niya,

"Good morning, Ms. Montiesh," he closed the door again.

Nakatulala lang ako ng ilang minuto sa harap ng pintuan niya. Hindi makapaniwala sa mga inaakto ng boss ko.

Nang matauhan din ay umopo ako at sinimulan na ang trabaho.

"Good morning, Ms. Montiesh," lumipas ang ilang lingo at ito na ata ang pinaka ayukong araw ngayon.

"Good morning," nakasabay ko lang naman sa elevator ang nakasama namin no'ng gabeng ’yun.

"Kamusta po?" Magalang niyang tanong,

"Okay lang naman, ikaw? Pasensya na nga pala at umuwi ako nang walang paalam no'ng gumimik tayo. Lasing na lasing na kasi ako, hindi kasi ako sanay uminom. Pasensya na," yumoko pa ako ng kaunti. Natatarantang umiling naman sila at pinatigil ako sa pag tatango.

"Okay lang po yun ma'am, sinabi rin naman sa amin ni Mr. Maximo," nanlaki ang mga mata ko dahil sa sinabi niya.

"Pasensya na talaga," iyon nalang ang sinabi ko bago bumukas ang elevator at lumabas sila.

Naging ganon parin ang araw araw na routine ko, pag weekends naman I spend my time to my daughter. Dinadala ko siya kung saang pweding pag pasyalan, she deserved that.

Ilang araw na lumipas, tahimik narin sa office at medyo maluwag na ang schedule naming lahat. Nakaka attend narin ako sa mga meeting kasama si Mr. Maximo, ayaw nga ako nito mawala sa tabi niya kasi bawat kilos niya naka dependi sa akin.

"Let's eat lunch," he suddenly said.

"Hindi pa ako gutom, tsaka may baon. Ikaw nalang sir, or magpapa deliver nalang ako?" Tanong ko dito habang nakatingin parin sa laptop,

"I said, let's eat lunch together." Naka simangot ko siyang tiningnan. Pano ba naman kasi, biglang sinarado yung laptop, buti nalang na save yung documents na ginagawa ko. Kung hindi, makakatikim ’to ng isang sapak.

"Okay, fine." Tumayo ako at ’di na nag abalang mag ayos pa.

"Diyan nalang ba sa baba? Hindi kasi ako nakapag ayos," ani ko sa kaniya.

"It's fine, you look prettier with your simple look." ’yan, iyan tayo e. Peri deep inside, wala. Naluluwas dindib ko.

"Tss..." He chuckled.

Kumain lang kaming dalawa, pagkatapos nun ay inaya ko na siyang bumalik. Ewan ko anong nangyari sa kaniya, ang daldal niya kanina kaya tango lang ang naisasagot ko. Kaya nga ng ayain kong bumalik ay busangot ang muka hanggang sa pagbalik namin ng opisina. Hindi man lang nag paalam na papasok na, well... sino ba naman ako,

"Good morning, Ms. Montiesh," ani ni Shaina,

"Good morning, Shai." It's been a month since we go out together. And now, she inviting me and Dark to attend her wedding.

"So, you're getting married now. Hindi ko inaasahan to a, akala ko single ka talaga." Hindi naman kasi kami talaga close, kaya wala akong alam about her.

"Hehehe, opo. Limang taon din kami ng mapapangasawa ko nang mag decide magpakasal na. Mahal naman namin ang isat isa e, and gusto ko ng magka family with him." Aww, sana maging masaya ang pamumuhay nyong dalawa.

"Sige. Pupunta kami."