Missing Melody

Missing 16: With You

--
SINJI'S POV:

"Aray mars, dahan dahan naman sa paghila sa akin." Reklamo ko.

Mula kasi sa dinner ay bigla na lang akong hinila ni Saviel paalis nang rooftop at basta na lang niya ako sinuotan ng blindfold matapos naming makarating sa ground floor. Halos magkandatisod ako dahil sa lakas ng pagkakahila sa akin ni Saviel na akala mo may malalim na galit sa akin.

"Ay sorry mars, ganito lang talaga ako ma-excite."

"Saan ba kasi tayo pupunta?" Hindi ko alam kung ilang minuto na kaming naglalakad at wala rin akong ideya kung saan kami pupunta.

"Diba sinabi ko na sayo yong plano? Nakalimutan mo?"

Ngumiwi ako ng matisod ako sa nakausling kahoy pero hindi ko pinahalata ang sakit na nararamdaman ko. Sa tingin ko namumula na ang paa ko sa pagkakasabit sa kung saan at sa pagkakatisod ko kanina pa.

"For your information, Saviel Hyuga wala kang nabanggit sa akin na plano. We did talk about it but you didn't even gave me a single detail." Sarkastikong sambit ko.

Naramdaman ko na lang na binitawan ni Sav ang kamay ko. Akmang tatanggalin ko na ang blind fold ko pero mabilis nitong napigilan ang mga kamay ko.

"Ano ba, mamaya mo na tanggalin 'yan. Anyway hindi naman yon importante dahil ang totoo panggulo lang ako sa plano. Ito lang talaga ang naitulong ko."

"What do you mean?"

"Ang ambag ko lang naman sa plano ang iligaw ka. Kaya stay put ka na dito at aalis na ako."

"What?"

Sa inis ko ay bigla kong inalis ang blindfold sa mukha ko at tanging madilim na lugar ang bumungad sa akin. Walang Saviel, walang hotel, walang HuPoFEL.

"Sav? Hindi nakakatuwa ito!" Naiinis na tawag ko.

Hindi naman ako takot sa dilim pero kasi hindi ko kabisado ang lugar na ito.

Inilibot ko ang paningin ko sa paligid pero tanging huni ng ibon at mga kuliglig ang naririnig ko. Hindi ko alam kung saang parte ito ng isla.

Sa sobrang inis ko ay naglakad na lang ako at tinahak ang daan na hindi ko alam kung saan patutungo.

"Kapag nakalabas ako dito, kakalbuhin kita ng bongga Saviel Hyuga!" I mumble as I started searching my way out of this creepy place that Sav brought me.

Pero ganun na lang ang pagtataka ko nang makita ang isang maliit na liwanag kaya sinundan ko 'yon.

I was a little bit surprise when I saw a tree house in the middle of this creepy place. Napakaliwanag nang tree house na 'yon at tila inaanyahan ako nitong pumasok.

Nang maihakbang ko ang paa ko palapit sa tree house. Unti-unting nagliliwanag ang daan na siyang tinatahak ko. A tiny candle lit up where I was walking and it forms like a path where the tree house is.

As I reach the edge of the tree, umakyat ako sa katawan ng puno gamit ang isang hagdan na nakakabit dito.

"Kingina naman baka may multo dito?" Bulong ko habang maingat na umaakyat sa hagdan na nakadikit sa puno.

Pagdating ko sa tuktok, bumungad sa akin ang isang bulto ng lalaki na nakangiting nakalahad ang kamay nito sakin.

"Wala akong barya," sabi ko kay Senri pero ang loko tumawa lang bago nito inabot ang aking mahiwagang kamay.

"Silly girl." He laugh at me as he lead me inside the tree house. Ang lokang si ako kinilig kunyari pero kingina gusto ko ng tumili sa pakulo nitong Senri.

"B-bakit ba may pa ganito ka?" Nauital na tanong bago ako ipinaghila ni Senri ng silya at basta na lang ibinalya sa upuan.

Charot lang. Nadedemonyo ang utak ko dahil sa lintik na si Saviel. Wala talaga akong kaalam-alam sa mga nangyayari.

I am so clueless.

My inoccent mind is being polluted.

"Nothing. I just want to be with you, masama ba?" Senri looked directly into my eyes as he gave a brightest smile towards me.

Naikuyom ko ang kamay ko sa ilalim ng mesa at nakagat ko ang pang-ibabang labi ko sa sobrang kilig na gustong kumawala sa katawan ko.

'Sinji, kalma. Isang Senri Kuruzaki lang 'yan. Tandaan mo mas mabangis ang dugo ng Bloodfist.'

Tumikhim ako bago ko hinarap si Senri. Hinawi ko kunyari ang buhok na tumatabing sa gilid ng aking mukha at isinabit yon sa aking tenga matapos maupo ni Senri sa upuan na nasa aking harapan. Nakapagitan sa amin ang isang mesa na napapatungan ng puting tela bilang mantel. Halos hindi ko na maidetalye ang loob ng tree house dahil sa culture shock na nararanasan ko ngayon.

Wow Sin, ang heavy ng culture shock. Paki-spell muna ng shock?

"Ene be Senri. Para ka namang timang, eh."

"What?"

"I mean wala namang masama kung magkasama tayo. Pero bakit dito mo sa gubat naisipang makipagkita?" Out of curiosity I asked Senri. Sisingilin ko kasi siya sa pampaderma sa katawan kong nagtamo ng sugat at gasgas mula sa pagkakasabit sa sanga at pagkatisod ko kanina. Hindi naman siguro masama na bawasan ko ng barya ang pera nya, diba? Katamad kasing humingi kay Kuya Luther, baka bunganga ng baril ang bumungad sakin pagninakaw ko ulit ang black card nya.

"It's safe here. This tree house is one of Aqueros's hide out when we were teens. I just want to use it because I want to."

"Nagpaalam ka ba sa kapatid ko?"

"Of course. Not,"

"What? Siraulo ka ba?"

"I just love you this much. I know he is the head of HuPoFEL but not all the time I need his permission. He is my friend since we were kids, baby."

Hindi ako nakaimik sa sinabi ni Senri. Parang nag-echo sa tenga ko ang salitang "I just love you this much", walanghiya ka Kuruzaki!

Parang umakyat lahat ng dugo ko sa mukha. Nagulat pa ako nang biglang tumayo si Senri mula sa harapan ko at kinuha ang aking kamay bago ako pinatayo sa kinauupuan ko.

Bago pa man ako makapagsalita, isang mainit na labi ang dumampi sa labi ko. Sa sobrang gulat ay halos matumba ako kaya naman ipinulupot ni Senri ang kanyang braso sa likuran ng aking bewang at pinutol ang halik na namamagitan sa aming dalawa.

I lift my head as I looked at Senri. He is smiled at me with full of love.

"You know, I can give you everything I have. Whatever happens tonight, I'll take responsobility even if Aqueros will kill me."

Sa sobrang lutang ng utak ko, hindi ko maintindihan ang sinasabi ni Senri. Bago pa ako makahuma sa halik na binigay nya kanina ay muling nagdampi ang labi namin.

Isang kakaibang halik na nagbibigay buhay sa akin. Isang halik na hinding-hindi ko makakalimutan.

Senri lifted me up while kissing me passionately. Naramdaman ko na lang na nasa malambot akong kama nang muling putulin ni Senri ang halikan namin.

"Kung ano man ang magiging bunga, handa akong harapin ang mga bagay na alam kong sabay nating ipaglalaban." Sambit ko.

Senri held my face as he leans closer and give another kiss. This time, its full of love, desire and contentment from what we have right now.

Kung ano man ang plano ni Senri handa ako.

Senri started kissing my jaw down to my neck. I can feel his warm hand inside my dress. He lifted his face and looked at me.

"Always remember, I love you."

Isang pagtango ang ibinigay ko kay Senri kasabay ang mabibigat na paghinga dala nang apoy na unti-unting binubuo ni Senri sa pagitang naming dalawa.

"Say it, baby. Say you love me too." Pagsusumamo nya.

"Mahal na mahal din kita, Senri."

In just a split second, from a silent night. Two souls, two hearts, dancing on the same rhythm under the moonlight become one.

His heavy breathing is like a music through my ears, his groan, the way my nails sucked on his back. The way we shared a memorable moment where the two of us inside the tree house.

I want to remember this night. I want them as my treasure.

--
To be continued...