LÜTFEN BU BÖLÜMÜ MABEL MATİZ'İN ''ÖYLE KOLAYSA'' ŞARKISININ SLOWED-REVERB HALİNİ AÇIP ÖYLE DİNLEYİN,IŞIK PERİLERİM..BEKLİYORUM..
Sana birşey söyleyeyim mi?
Abim olan Ege vardı ya..Kaybettik..Kalp krizi..10 gün önce,sana söyleyemedim.Sende üzülürsün diye.Tamam şu an bana kızabilirsin.Neden bana söylemedin diye.Ama dedim ya üzülürsün diye.Hatta sana hiçbir şey belli etmedim,hep güldüm..Ben o gün evdeydim,abimin kalp krizi geçirdiği gün evdeydim.Banyoya girdi,çıktı,üstünü giydi,yemek yedik.Arda geldi,film izledik üçümüz.Bir anda abime sarılmam gerektiğini hissettim.Keşke daha çok sıkı sarılsaydım.Keşke!Keşke!Keşke!Keşke!Keşke!Keşke!Allah kahretsin keşke!Keşke!Keşke..Sarıldıktan sonra Arda'yla ben benim odamda işte biraz sohbet ettik sonra içeri geldiğimizde abimin koltukta yattığını gördük.Bende uyuyor sandım.Sandım!Gerizekalıydım!Salaktım!Sonra kaç kere abi,uyan hadi odanda yat.Belin ağrıycak..dedim tam 20 kere..Kalkmadı!Kalkmadı!Sonra elim,bileğine deydi.Nabzı durmuştu!Nabzı durmuştu..Arda'nın da elini,abimin bileğine koydum,hiçbir şey söylemedi ve Kenan doktoru aradı,hatırlıyorsunuzdur zaten..Kenan doktor geldi eve,kalp krizi dediğinde kendimi,Arda'nın kollarında buldum..1-2 gün yoğun bakım'da kaldım..Tabii sana hiçbir şey söylemedim.O günleri geçtim..Öyle işte ben sevdiğim herşeyi,herkesi kaybediyordum..Bir bir,teker teker..Evet o güzel abimi de kaybetmiştim..Şu an yanımda tek bir ailem vardı.Arda..Onu asla kaybetmeyecektim..Ne olursa olsun..
Günümüz..
Arda ile Su dışarı çıkıp hepimize yemek almaya gittiler.Ege de benim çıkış işlemlerimi yaptırıyordu.Efe ile Eda'da yanımda,benimle ilgileniyorlardı.Sonra içeri Ege geldi ve:
''Melisa,çıkış işlemlerini yaptırdım.Akşama çıkıyoruz.''
''Çok teşekkür ederim Ege.''
''Ne demek,yeter ki sen iyi ol,iyisin değil mi biraz daha?''
''İyiyim iyiyim,benimle bu kadar iyi ilgilendiğiniz için çok ama çok teşekkür ederim..Keşke abim de yanımda olabilseydi..'' dediğimde gözyaşlarımı tutamıyordum.Ege,Eda,Su,Efe,abimi kaybettiğimi biliyorlardı..Ege yanıma yaklaşıp,elleriyle gözyaşlarımı silerek konuşmaya başladı,o sırada da Efe ile Eda dışarı çıktı.Ege de:
''Melisa,bazen ya da hep sevdiklerimizi kaybederiz ve illa ki kaybedeceğiz..Bunun sonucunda bazıları depresyona,bazıları da yeni bir hayata girer.Sen hep 2.'si oldun ve olucaksın.Çünkü sen çok ama çok güçlü bir kızsın.Ağlamanın sana yakışmadığını biliyor muydun?''
''Hayır..''
''O zaman sadece benim için ağlama tamam mı Melisa,benim için?''
''Tamam Ege,sadece senin için.'' diyip,Ege'ye sarıldım,o da bana.İkimizde birbirimize sımsıkı sarılıyorduk.Sonra ben:
''Şeyy..Yanlış anlamadın değil mi,sadece bana iyi geldiğin için sarıld-''
''Saçmalama gel buraya..'' diyip,bu seferde o bana sımsıkı sarıldı.Sonra odaya pat diye Efe girdi.
''OOOOOOOOOO!Kusura bakma yenge!Yanlış bir zaman oldu..Ama bakın şimdi gerçekten Melisa yengem oldu.'' Yanaklarımın kızardığını Ege gördü ve..Konuşmaya başladı,Efe'ye doğru..
''Olacağı varsa olur Efe.'' dedi Ege..Sana birşey diyeceğim.Ben bu çocuğa çok aşığım..İlk görüşte aşk buna denirmiş.Normalde inanmazdım ilk görüşte aşka..Taa ki Ege'yi görene kadar..Bende cevap verdim..
''Ege haklı,Efe..Olacağı varsa olur, ama şuanlık öyle birşey yok..'' dedim.Ege de:
''Evet Melisa haklı,şuanlık öyle birşey yok!'' diyip,kapıyı çarpıp çıktı.Ben ne yaptım ki şimdi?Arkasından seslendim,beni duymayacağını bile bile..
''Ege!Yanlış anladın..''Sonra,Efe de:
''Takma kafana yenge.Ona arada sırada öyle şeyler oluyor..Ama biraz bozuldu bence..'' dedikten sonra,Eda odaya girdi ve ne olduğunu sordu bende olan biteni anlattım.Efe de,Ege'yle konuşmaya gitmişti.Sonra da Eda,olanları öğrendikten sonra.Şunları söyledi bana,odada sadece ikimiz vardık.
''Biraz,gücüne gitmiş olabilir..Ya kızım ''Şuanlık öyle birşey yok'' ne demek.Ama empati kurduğumda sen de haklısın,o da..Yani gerçekten şuanlık birşey yok.Sadece sarılmışsınız..Ama gerçekten ikinizinde dediği gibi olacağı varsa olur.Sen sorun etme,Efe halledemezse ben hallederim..Takma kafana Meloş..''
''Hayır.Siz halletmeyin,ben halledicem.''
*3 saat sonra*
