Annem

1.Bölüm

Günlerden Cumaydı.Sabahın körün de Nehiri uyandıran çalarsaati değil herzamanki gibi annesiydi.Uyandığında okul stresiyle ailesine en çokta annesine sert davrandı.Tabii anneside sesini çıkaramıyor ya zavallı kadın,en çokta o katlanıyordu en katlanılmaz hallerine.Savaşa hazırlanan askerler gibi okula hazırlanıyordu hızlıca.Okula gittiğinde annesine karşı olan tavırlarının hepsi bi anda silindi,genelde böyle oluyodu zaten annesi hariç herkesle iyiydi.Dostlarının dünyada vazgeçilmez,her yönüyle doğru olduklarını düşünürdü.Halbuki herkes kendi menfaati için yaşardı.
Eve dönüş uzun sürmedi çünkü okuldan kaçmıştı,eğlenceli olurdu ona göre böyle zamanlar.Okul çıkışı saati eve geri döndü.Eve adım atar atmaz çantasını bir kenara fırlatıp telefonunun başına geçti.Okuldan arkadaşı Selim mesaj atmıştı"Yarın boşmusun,arkadaşlarla takılıcaz,seninde gelmeni isterim" Güzel dedi içinden,
Ona göre bu, annesine yalan söylemek için güzel bi sebepti.Eğlenceden kaçmamak gerek diye düşünerek annesinin yanına gitti.Annesi yemek yapıyordu her zamanki gibi;üstü başı dağılmış klasik ev kadını halindeydi. Nehir; "Annecim haftasonları kurs var okulda,gidebilirmiyim?" dedi kendini acındırarak.Annesi sinirlenerek tepkisini ortaya koydu "İnsan annesine nasılsın,iyimisin diye sorar!Ne biçim evlatsın sen? Git nereye gidiyosan! Nehir Bu sinirlenişlere alışıkdı,dakikalar sonra geçerdi annesinin siniri,suçlu bile olmasa; genede dayanamaz gelirdi kızının yanına.Önemsemeyip odasına geçti.Sevinerek arkadaşına yarın geleceğini söyledi.Nereye gideceği hakkında bi fikri yoktu,önemli olan ailesinden uzak kafa dinlemekti.Kulaklığını kulağına takıp son ses müzik dinleyerek uyuya kalmıştı.Uyandığında saat sabahın 6'sıydı.Sessizce ayağa kalkıp aynanın karşısına geçti.Saçlarını taramaya başladı,6 yaşından beri annesinin gözü gibi bakıp özenle hiç üşenmeden taradığı saçlarını artık beğenmiyordu.Saçları dümdüz ve uzundu fakat kestirmek istiyordu.Bu zamana kadar saçlarını kestirmek istese de annesi izin vermemişti. Ne olucaksa olsun diye düşündü ve kıyafetlerini giyinip hazirlandiktan sonra,ekmek arası birşeyler atıştırıp evden çıktı.Otobüse binip kuaföre gitti.İlk işi annesinin okul için verdiği harçlıklarla, gözü gibi baktığı saçlarını kestirmekdi.Doğuştan kumral dı,bu insanlarin hoşuna gitsede onu pek mutlu etmiyordu artık.Birilerini etkilemek istiyorsa tarzını değişmeliydi.Saçlarını omuz hizzasinda hiç acımadan kestirip siyaha boyadı artık daha iyi hissediyordu.Daha sonra  Selim ve arkadaşlarının yanına gitti. Kafede oturup muhabbet ettiler.Sabahtan beri telefonuna bakmadığı aklına gelince hemen telefonuna baktı . 40 cevapsız araması vardı 39'u üstüne titreyen annesinden bir tanesi ise annesinin zoruyla arayan babasındandı ve zorla aradığı çok belliydi.Telefonunu genelde annesi rahatsız etmesin diye sessize alırdı.Masadan kalkıp annesini aradı. Annesi meraktan delirmiş bi halde "Nerdesin sen çabuk eve gel sabahtan beri seni arıyoruz"  dedi. Nehir "Of tamam be geliyorum uzatma"dedi ve annesini tersleyip annesinin suratına telefonu kapattı. Kafeden ayrılmak için arkadaşlarının yanına gitti. Selim'in arkadaşlarından olan Mert gitmeden önce Nehir'e telefon numarasını verip tanışmak istediğini söyledi. Nehirde kabul etti ve  hızlıca oradan ayrıldı.
Evin önüne gideli  tam bir buçuk  saat olmuştu fakat Nehir'in kapıyı çalmaya yüzü tutmuyordu. Cesaretini toplayıp zile bastı ve her zamanki gibi annesi kapıyı açtı. İlk başta kızını tanıyamayan kadın "Senin bu halin ne"diyerek bağırmaya başladı. Nehir utancından yerin dibine girse de artık saçları için hiçbir çare yoktu. Babası Nehir'e bağırarak; "Odana geç ve ordan çıkma,cezalısın! dedi.Babasından nefret ettiğini o an tekrar hissetti ve ağlayarak odasına geçti. Bu yaşına gelmesine rağmen  babasından hala ceza alan Nehir genelde sinirini annesinden çıkartırdı.Babasıyla hiçbir zaman anlaşamaz ve babasının onu sevmediğini düşündürdü.Aslında babası onu çok sevsede sevgisini belli etmez ona bağırırdı çünkü onun sevgisini hak etmeyecek kadar değiştiğini ve aksileştiğini düşünürdü.