Uçurtma Uçuran Bir Çocuğun Sevinci

İyonyalı Sefir

Ne kadar yük verirsen bana

O kadar eksilirsin sanma

Bu bağ yüklendikçe ağır

Zaman demlendikçe

İki İyonyalı sefir

Sesini sedasını alır

Uzağa uzak eklendikçe

Arada bağ mı kalır ?

Boşlukta iki parçayız

İki İyonyalı sefir

Sesi sedasına esir

Zihnimiz nötrse de

Yükümüz ağır

Onlar suretini çelik sanır

Gönülden sırçayız

İki üşümüş serçe

Boşlukta iki parçayız

Yükle bilgini, görgünü

Ve masallığın hakkını veren

Bir masala bağla olay örgünü.

Öğün yüklediğin kadar 

Kuşan bilinmeyi

Ben düşünmeden zihninden silinmeyi

Yükünü yüküme katar

Sen İyonyalı bir sefir

Ben ağzının içine bakar

Yüklediğin kadar

Yüklenirim.

Sonra büyür bir afet gibi

Letâfetinle görklenirim.

Bu mutluluğu veren bir denklemse

İçine var oluşun duygusu eklense

Bir, yüklenmeyiş bitirir bizi

İki, mesafeler vurur denklemimizi

Ah o denklemlerdeki gibi beklense

Acılar yüklendikçe azalsa

İnsanlar niyetince kazansa

Biz iki İyonyalı sefir

Zihnimiz nötr

Yükümüz ağır

Uzaksak arada

Bağ mı kalır ?