(! BU BÖLÜMDE KADINA ŞİDDET NORMALLEŞTİRİLMEMİŞTİR! HEPSİ KURGUDUR!)
Herkes bahçeye çıktığında Luther ve ben ortaya geçtik.
Tedirgin bir şekilde ona bakıyordum. Ama Luther tabiki beni dövecekti.
Babasının kölesi!
Ben çok yorulduğum için pek bir şey yapacağımı sanmıyordum.
Luther önce yanıma geldi. Ben ona vuracakken o bana yumruk attı. Acıyla yere düştüm ve dudağımı tuttum. Ama bununla bitmemişti.
Kolumdan tutup ayağa kaldırdı. Ona yumruk atmaya çalışırken iri koluyla beni tutabiliyordu.
Hadi Liya. Yaparsın sen! Daha önce dövüştün!
Kolunu tutup ters çevirdim ve yere attım. Benden bu kadar pes ediyorum!
Ayağa kalkıp alnıma yumruk atması kısa sürmemişti. Tekrar yere düştüm.
"B-BABA KIZ YORGUN ZATEN! BIRAK!"
"SEN KARIŞMA NUMARA 5!"
Luther beni iyice hırpaladıktan sonra babamın sesi durdurdu onu.
"Bu kadar yeterli. Umarım anlamıştır yaptığı hatayı."
Luther ve Reginald gidince Five yanıma koşup eğildi.
"İyi misin?" Diye sordu. Gözleri zar zor açıp cevap verdim.
"Hayır. Dudağım acıyor."
Nefes verdi. Bacaklarımın arasından kolunu geçirdi. Diğer elini de belime yerleştirip kucağına aldı. İçeri geçtiğimizde Grace korkuyla yanıma geldi.
"Liya?! Ne oldu ona Five?"
"Kocana sor." Dedi Five'da.
Ve odaya çıktık. Beni yatağa yatırınca yüzüme baktı.
"Baya dövmüş." Dedi.
"Bekle." Diye de ekledi. Yapacak başka bir şey yoktu zaten.
Beş dakika sonra elinde buzla geldi. Üstüme yorganı örttü.
Buzu önce kafama koydu.
"İyi misin?"
Cevap verecek halim olmadığı için vermedim. O da çok kurcalamadı zaten.
Five... Benimle çok ilgileniyordu. Ne yapsam az kalırdı. Yemek yemediğimde yemek getirdi,beni kırmayıp pijama partisi yaptı. Daha ne isteyebilirim ki? Belki annemlerin yanında olsaydım bu kadar mutlu olmayacaktım?
Aşık mı oluyorum?
"Biraz dudağına da koyalım. Kanamış."
Five'ın sesini duyunca daldığım yerden çektim gözlerimi. Düşüncelerimi sildim.
"Five..."
"Efendim? Canını mı yaktım?"
"Hayır hayır. Yani. Ben... Çok teşekkür ederim Five. Çok iyi birisin. Sana minnettarım. Hayatımda seninle geçirdiğim kadar güzel bir gün geçirmedim. Beni hiç kırmadın. İlgin içinde teşekkür ederim. Sen hayatımda gördüğüm en iyi insansın. Sana ne yapsam az kalır."
"Sıkma canını Liya. Ben bunları karşılıksız yapıyorum. Rica ederim."
Bu sözlerim onun yüzünde bir gülümseme oluşturmuştu. Gamzesi büsbüyüktü.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
