Her Second Chance

Chance 11:

Worried

Matilda's POV

Dumating din ang araw na nadischarge ako sa hospital.

Hindi ko alam kung anong mararamdaman ko. Hindi ko alam. Ano na? Totoo ba yun? Panaginip? Masyado lang bang nauntog yung ulo ko? Hindi ko din alam.

Ngayon ang malaking tanong ko e.

Gusto na ba niya ako?

Malamang hindi.
Sa mga nakalipas na araw at pabalik-balik na experience ko sa batang version at adult version niya, marami akong na realize. Isa na doon ang pagiging indifferent, lack of interest niya sa mga bagay. Napansin ko din na bukod sa ubod ng sama ng ugali niya Ay self centered din siya, feelingero to the max at sadyang mahangin.

That's him.
Pero bakit ganun?
Bakit ang lakas parin nang tibok ng puso ko?

Dugdugdug

Sinundo kami ng driver nila Prince at inihatid sa mansion. Napakabait talaga ng magulang ni Prince, mabait sila kahit sa mga katulong. Hay, bakit kaya kahit man lamang 1/4 e hindi nagmana yun?

I erased the thought. Like duh Matilda! You've been madly inlove with the same person you're bashing right now. 😓

Iika-ika akong inalalayan ni Inay sa paglalakad nang makarating kami, and I swear muntik ko nang malulon ang puso ko nang bigla siyang sumulpot kung saan at tinulungan ako sa paglalakad. When he caught my gaze agad siyang nag smirk sa nakakalokong ngiti he said. "I'll help you, baka kasi madapa ka ulit" I don't know if I'll take that as a sweet or caring gesture. Well—I doubt it. He's completely mocking me! Grr!

"Naku! Salamat iho. Osige, ikaw na ang umalalay kay Matilda. Mag hahanda pa ako ng hapunan." Sabi naman ni Inay at nagmamadaling pumasok sa kusina, iniwan akong mag-isa kasama ang demonyo—este ang amo.

"Huwag mo na ako tulungan. Kaya kong maglakad." I flatly refused nang hawakan niya ang braso ko para alalayan.

"I know you can manage to walk—pathetically. Pero dahil tatanga-tanga ka, I'll help you." Sagot niya na tila nag 90 degrees to the left ang ugali. Pigilan niyo ako! Mahahampas ko 'to!

Nag kibit balikat na lamang ako habang tinititigan siya ng masama. Ayoko kasing makipag talo dahil medyo sumasakit parin yung paa ko at ulo.

"Let's go."
Tuloy niya sa pag alalay saakin ng hindi na ako sumagot. Naglakad kami papunta sa bahay namin na nasa likod ng mansion malapit sa kusina nila. Kahit mabagal inalalayan niya ako. Pero nagulat ako nung medyo malapit na nag 'tsk' siya in frustration at BINUHAT AKO! Jesus! Awtomatikong nanlaki ang mga mata ko nang maramdaman ko ang pag angat ko sa lupa. He was carrying me in bridal style! OMG!

Hindi ko akalaing kahit medyo payat siya, kakayanin niyang buhatin ako kahit meron pa akong baby fats sa katawan. He was indifferent, kaya alam kong hindi siya nabibigatan—

"Damn you're so heavy. Ano bang kinakain mo? Bato?"

-_-'

Putris na yan oh!

"Ibaba mo ako!"
Inis na sabi ko dahil sa komento niya sa timbang ko! Gago 'to ah!

"Pfft. I can carry you, kahit na baboy ka. Stop struggling or I'll drop you." He said while smirking. I want to bash his face with a bat. Nakakainis kasi yung mukha niya kapag inaasar niya ako. Pero alam mo yun? Yung hindi mo mapigilan yung puso mo na hindi tumibok ng malakas? Damn you heart! Mahiya ka naman!

Ibinababa niya ako sa maliit na sofa namin. Inaayos pa niya yung saklay ko bago humarap saakin.

"A-Ano?"
Utal na tanong ko nang mataman lamang siyang tumititig. Hinihintay kong asarin na naman niya ako o kung ano mang kayabangang ibato niya ay sasanggain ko.

But he just stared at me—

It was uncomfortable.
Like duh!

"B-Bakit?"
Ulit na tanong ko dahil hindi ko makayanan ang nakakabinging katahimikan and his undeniable presence in our small living room. Please, say something!

"Are you ok? May masakit pa ba saiyo?" He asks me. He look so damn serious, pakiramdam ko totoo yung concern na nararamdaman ko sa boses niya. He's worried right?

"W-Wala naman, medyo nangangalay lang yung paa ko." I lied. Masakit mahulog sa hagdan! Try niyo kaya, but of course I said I'm fine. Ayokong ma guilty siya sa sariling katangahan ko. I doubt it na dahil sa accident ko ang trauma niya sa dugo. But still—ayokong ma guilty siya.

"Really?"
Tanong niya ulit. Inilapit niya ang mukha niya sa mukha ko at hinawi yung bangs ko na tumatabing sa benda ko sa noo. It was there dahil hindi pa gumagaling ang tahi ko sa noo. It feels itchy, pero bawal kong kamutin.

"It'll leave a scar."
Mahinang tugon niya.
Damn, his breath smells nice?
I'm such a pervert.

"Ok lang, malayo sa bituka yan."

"Still—be careful next time. Alam mo na kasing tanga ka, hindi kapa nag iingat!"

"Puro ka tanga a! Nakakadami kana!"

"Totoo naman kasi."

"Tsk, umuwi ka na nga sa inyo!"
Pangbubulyaw ko sa kaniya.

Tumahimik uli siya.
"..."

"K."
Yun lang sabay talikod saakin.

???

He paused a bit when he's on our doorstep.

"Ihahatid kita bukas sa school."

ME:   "..."

WHAAAAAATTTTT?!!!!!!
Nooooo!!

But Yes?!

"and by the way..."
Dahan-dahan siyang humarap saakin while smiling –that evil grin!

"you suck at kissing."

p*tang*na!!

To be Continued...

Merry xmas! ❤️