Bak dedi bana: (yarı texting)

1.1

Ambulans gelmişdi... tuanayı götürmüşdü...
Polisler herkesi sorguya almışdı... hastaneye gidiyorduk... öğrendiğim gerçekleri anlatayım...

Sadece bizim okul diyil tüm temrelniye saldırmışlardı. Anneleri babaları aradı ve hiç bir şey söylemediler. Gerekmiyomuş...

Ç: biliyomusun leya? Hatırladım...

Yanımda ki leyaya taraf kafamı dönderdim

L: nihayet...

Ameliyat bitmemişdi. Herkes perişan haldeydi. Tuananın telefonu elimdeydi. Wp'ya girdim. En altdaki kişi ben olmalıydım "gökyüzüm" olarak kaydetmişdi... mesajlara bakmadım bakarım sonra... yani telefonum tamirde bakarım... bakmamada gerek yok ki hatırlıyorum...
Günaydın kraliçem...
Günaydın kralım...

Nasıl unuta bilirim ki, onu, gülüşünü, bakışını, duruşunu, karakterini ve kalbini. Doktor çıktı. Hemen herkes oraya toplandı kenarda durdum. Gözlerimi kapadım.

Y: iyimi?! Kardeşim iyi dimi?!
Do(doktor): İyi. Çok güclü bir kızımız. Kurşun kalbin tam altına gelmiş. Ameliyyatda kalbi saniyelik bile olsa durdu. Buda vücudun dengesini bozdu. İyileşmesi zaman alsada durumu şuan stabil. Normal odaya almadan önce 1 gün yoğun bakımda tutmak istiyoruz. Akşamı iyi geçirirse çok iyi olur.
L: nası yani uyanmadımı şimdi tuana?
D: hayır. Şuan uyanmadı. Hastanın kendisine bağlı. Ne zaman güçlü hissetse o zaman uyanır.

Kalbi durmuşdu. Tuananın kalbi durmuşdu.
Kalbi durmuşdu. Kalbi durmuşdu. Kalbi dur-

D: çağan? Çağan gardaşım çağan ordamısın laaan.
L: çağan?
Ç: bahçedeyim ben.

Hızla çıktım hastaneden. Derin nefesler aldım. Kalbi durmuşdu. Ya geri atmasaydı. Ölürdüm. Gezindim bahçede. Tekrar hastaneye girdiğimde okuldan hocaların ve bir kaç çocuğun geldiğini gördüm. Hocalar yağızlarla konuşurken gelen çocuklar aralarında konuşuyodular.

A: hayret! Taş da dururmuş.
Z: alperen ne diyosun yine
A: tuana diyorum kalbi taş ya nasıl durmuş
Z: Gskahdkhd
B: susun.

Berat beni farkettiğinde susdular. Taşkalpli...
İnsanlar onu böyle tanıyor. Ama aslında o güzel kalbi...

L: çağan ben bu gün yağızla kalıcam
Ç: tamam.
D: annemler aradı eşyaları taşımışlar yeni evdelermiş çalışanlar, ben gidiyorum başlarına bir şey olursa haber verin.
Ü: bendemi gelsem? Hastaneler bana iyi gelmiyor hem yardım ederim.
Y: evet evet siz gidin evi halledin ben haber veririm. Büyüklerle karşılaşırsanız bir şey belli etmeyin. Güveniyorum size
D: bizde o iş gardaşım.
Ü: hadi görüşürüz.

Ülkü ve deniz gittiğinde, tuananın olduğu odanın penceresine yaklaşdım. Gözleri kapalıydı, teni beyazlamışdı. Soluk gözüküyodu. Telefonu hala bendeydi. Notlar kısmına girdim. Hep bir şeyler yazardı. En son yazdığına baktım.

Merhametim tüm hayvanlar için sonsuz.
Ama insanları sevmiyorum.

İnsanları sevmiyorum.
Çözemediğim düğümler boğazımda.
Tırnaklarımı koluma, başımı yastığa bırakıyorum.
Hiç kimse olarak büyüyorum.
Çözemediğim sorunlar içinde boğuldum aylar boyu.
Şimdi düşünüp mutsuz olduğum için pişman olmuyorum.
Çünkü çektiğim acılar kendi mutsuzluğumdan çok fazlasıydı.
Hayata dönmen için yalvarırken gözlerine bakardım.
Ve işe yaramaz seçimler...
Elimde olmayan şeylerin sorumlusuydum.
Yapamayacağım şeyleri yapmak zorunlu...

Ve hayal mayal aklımda.
Keşke ben hayattan vaz geçmeden önce yanımda olmayı başarsaydın.
Keşke hıçkırıklar durduğunda acı son bulsaydı.
Ben kaybolmadan önce yanımda olsaydın.

Kadere inanmasam da sonunun iyi olacağını beklemiştim.
İçinde ikimiz varsak sonuna kadar oradayım demiştim.
Sanırım ben öldüm ve hayata döndürecek bir ışık yok.
Sanırım mutluluk duvarda bir resimdi.
En son ne zaman çizildi hatırlamıyorum artık.
En son ne zaman tenime deydi o renkler?
İçimde neler yaşandığını keşke anlatabilsem sana.
O zaman huzurun ne demek olduğunu hatırlarım belki.
Yaşadığım tüm bu gizem...
Kötü olmak istememiştim.
Şarkı eşliğinde sadece hayatta hissetmek istemiştim.
Ama olmadı.
Keşke yaptığım tüm şarkıları dinleseydin.
Beni anlaman için her şeyimi verirdim.
Ama olmadı.

Yazdıklarını okudukdan sonra karar verdim.

Me: sıla baş röl teklifi hala geçerli mi?

Sıla: evet. Kabul mu?

Me: kabul ediyorum.

Şimdi başlıyorduk. Gökyüzü ve güneşin hikayesi... Efe ve Nazın hikayesi... Tuana ve çağanın hikayesi...

Ruhları ölmüş çocukların... ruhlarını bulmasını okuyacaksınız...