THE BLUDD THR∅NE (Ολοκληρωμένη)

👑 13. K1SS 👑

🔞

Ντάγκερ

Είχα κλειστά τα μάτια και τα χείλη μου  προτεταμένα σαν του ψαριού, περιμένοντας το φιλί του Ντέκλαν.

Άκουσα ένα πνιχτό γελάκι από τη μεριά του κι έπειτα ένιωσα το βαθούλωμα του στρώματος κάτω από το βάρος του.
Έπειτα ένιωσα την ζεστή αναπνοή του κοντά στα χείλη μου μερικά δευτερόλεπτα πριν νιώσω το άγγιγμα των χειλιών του πάνω στα δικά μου.
Τα ένιωσα να πιέζουν τα δικά μου απαλά αλλά σταθερά και ζεστά.
Όλως περιέργως απαλά και αβάσταχτα γλυκά, ενέδωσα στο φιλί του και χαλάρωσα τα δικά μου χείλη. Τότε ένιωσα να γέρνει το κεφάλι του και να γλιστρά τα χείλη του πάνω στα δικά μου. Δεν βιαζόταν, ούτε με πίεζε, ούτε προσπάθησε να χώσει τη γλώσσα του με το ζόρι στο στόμα μου, ούτε με πίεσε με το βάρος του στο κρεβάτι.

Η άκρη της γλώσσας του, αντιθέτως διέτρεξε απαλά τα χείλη μου, πρώτα το πάνω χείλος κι έπειτα το κάτω, έπειτα ανάμεσα στα χείλη μου. Η κίνηση ήταν αργή και παιχνιδιάρικη.

Ήξερα ότι ο Ντέκλαν θα έχει πάει με αρκετές και θα ήταν έμπειρος. Είχε υπομονή να προχωρήσει αργά ώστε να επιτεύξει τον σκοπό του. Εγώ όμως δεν είχα υπομονή. Ήθελα να τελειώσει γρήγορα.

Όταν βάλει τη γλώσσα του μέσα στο στόμα μου θα τελειώσει το φιλί και θα με άφηνε πάλι στην ησυχία μου. Έτσι λοιπόν του έδωσα πρόσβαση κι όταν έχωσε τη γλώσσα του βαθιά στο στόμα μου, άπλωσα τα χέρια μου στους ώμους του ώστε να τον σπρώξω μακριά και να σηκωθώ να φύγω.

Ήδη προχωρούσε αργά και η αλήθεια είναι ότι βαριόμουν λίγο....περίμενε...τί έλεγα;

Ένιωσα το στήθος του να αγγίζει το δικό μου απαλά καθώς με πλησίαζε αργά και συνέχιζε το φιλί του. Βόγκηξε μέσα στο στόμα μου και ο ήχος δόνησε όλο το είναι μου.

Ένιωσα το σώμα μου ν' ανταποκρίνεται στον ήχο της φωνής του. Οι μηροί μου σφίχτηκαν, όπως και το κέντρο μου, με μια ξαφνική ένταση. Το στήθος μου επίσης ανταποκρινόμενο στην εγγύτητά του έδωσε την παρουσία του με το να σκληρύνουν οι θηλές μου.

Ένιωθα μια έντονη πείνα ή δίψα βαθιά μέσα μου, δεν είχα ιδεα. Ένιωσα ότι αναζητούσα κάτι σκληρό από το οποίο να πιαστώ, να γαντζωθώ και να μην το αφήσω. Η συνειδητοποίηση του τί χρειαζόμουν, με έκανε να τρομάξω.

Ευτυχώς για μένα, λες και ο Ντέκλαν ήξερε τί έκανε, ή με διάβαζε πολύ καλά, συνέχισε πιο έντονα κι απαιτητικά.