Haat & liefde

Hoofdstuk 11

Ik word wakker van de wekker. 6:30, ik blijf het vroeg vinden. Ik lig nog steeds in de armen van Evert. Vijf minuten later word ook Evert wakker. 'Goodmorning darling' zegt hij met zn zwoele ochtendstem. Ik glimlach en kus hem. 'Gaat het alweer een beetje?' vraagt hij bezorgd. Natuurlijk vraagt hij dat, Evert is altijd zo bezorgd, maarja dat maakt hem ook heel lief en sexy. 'Jahoor' zeg ik. Evert glimlacht. 'Komt door mij' zegt hij met een knipoog.

We stappen weer zoals gewoonlijk ons bed uit en Evert loopt naar de meiden. Ik kleed me om maar voel dan ineens twee warme handen om mijn buik. 'Zeker weten dat je het vandaag wilt vertellen?' zegt hij in mijn oor. Ik knik. Het moet ook op een gegeven moment, je gaat het zien. Evert kust me in mijn nek en kleed zich daarna ook om.

Eenmaal Nienke en Brecht naar school te hebben gebracht, rijden ook Evert en ik naar het werk. Evert legt zijn hand op mijn been. 'Niet bang zijn babe, ik ga met je mee' zegt hij. Ik glimlach, ik ben zo blij met Evert, hij voelt me zo goed aan.

We lopen naar binnen en gaan achter ons bureau zitten. Liselotte wil net beginnen als Evert naar mijn knikt dat we beter naar Carla kunnen gaan. 'Wacht even Liselotte, wij zijn er zo weer' zegt Evert. 'Wie zijn wij?' zegt Liselotte. 'Ik en Fenna' zegt Evert en hij pakt mijn hand en neemt me mee naar Carla. Hij klopt op de deur en we horen Carla aan de telefoon zitten. Dan maar even wachten. Evert ziet dat ik nog steeds nerveus ben. 'Het komt goed schatje' zegt hij en geeft me een kus. 'Ja, kom binnen' horen we Carla zeggen.

Evert doet de deur open en loopt al naar binnen, ik kom er een beetje ongemakkelijk achteraan. Carla lacht naar ons en kijkt met haar bekende gezicht. 'Wat is er jongens?' zegt ze. Evert ziet dat ik het niet durf en neemt het woord. Leuk want de vorige keer was juist Evert die niet durfde. 'Fenna en ik hebben groot nieuws!' zegt Evert extreem blij. 'Nou vertel het eens' zegt Carla. Ik zie aan haar dat ze vandaag wel een goede bui is. 'Fenna is zwanger!' zegt Evert nog blijer. Ik moet er ineens van lachen. Evert wil dit zo graag. Ik zie de blijheid in de ogen van Carla. Ze springt zowat op. 'Wat leuk jongens! Gefeliciteerd!' zegt ze blij. Ze loopt naar ons toe en geeft ons beide een knuffel. 'We gaan we weer aan het werk' zegt Evert. 'Is goed, Fenna wil je nog heel even blijven?' zegt Carla. Ik knik en zie Evert de kamer uitlopen. Nog steeds blij staat Carla voor me. 'Als je ooit ergens hulp bij nodig bent weet je me te vinden he' zegt ze. Ik glimlach en knik tegelijk. 'Bedankt Carla' zeg ik. Ze geeft me nog een knuffel en we lopen samen naar buiten.

Eenmaal weer bij onze bureauen lopen Bram, Liselotte en Menno blij op me af. 'FEN GEFELICITEERD!' roept Bram. Hij geeft me een echte Bram knuffel. Hetzelfde doen Liselotte en Menno. Ik lach naar ze en bedank ze. Dan loopt Evert ook naar me toe en geeft me nog even een stevige knuffel en fluister in mijn oor 'Ik hou zoveel van je'.

Liselotte gaat weer bij haar bekende bord staan met een nieuwe zaak. Het gaat over een jongen, doodgeslagen op zijn hockeyvereniging. 'Waarschijnlijk door zijn trainer naar een verloren wedstrijd' zegt Liselotte. 'Maar we weten niets zeker?' zegt Evert. 'Nope' zegt Liselotte. Doodgeslagen, jezus wie doet zoiets nou? Denk ik in mezelf. Carla is achter me komen staan en begint ze praten. 'Ik wil dat jullie terug gaan naar die hockeyvereniging' en ze wijst naar Bram en Liselotte. 'Fenna, jij gaat met Evert naar die trainer' zegt ze daarna. We knikken. 'Menno en ik hebben zo een vergadering, dus wij zijn de rest van de dag afwezig' zegt Carla daarna nog.

Samen met Evert rij ik naar die trainer. We komen bij een huis dat inmens groot is. 'Zozo, die heeft geld' zegt Evert. Ik moet lachen. 'Inderdaad zeg' zeg ik. Evert belt aan en een vrouw doet open. 'Hallo kan ik jullie ergens mee helpen?' zegt de vrouw aardig. 'Ja, hallo ik ben Evert Numan en dit is mijn collega Fenna Kremer en wij zijn van de recherche. 'Wij hebben een paar vragen voor u man, die hij thuis?' vraag ik. 'Jahoor, ik zal hem even halen' zegt de vrouw en loopt weg. Vijf minuten later komt er een man maar beneden achter hem loopt zijn vrouw weer. Stevig en een chagerijnig gezicht. Nou dit word weer een leuk gesprek. 'Wat is er?' zegt hij kwaad. We stellen ons voor en zijn vrouw vraagt of we binnen willen.

Even later zitten we op de bank met een kop koffie. Om de beurt stellen Evert en ik wel een vraag. 'Hoe staat u in het verhaal?' vraag ik. 'Ik heb hier niets mee te maken' zegt de trainer. Zijn vrouw zit er wat zenuwachtig naast. 'Ik ben na die wedstrijd gelijk naar huis gereden' 'Thuis werd mijn vertelt dat hij dood was' zegt hij. Ik knik maar geloof het niet helemaal. Ook heb ik het idee dat zijn vrouw hier meer van weet. Ik voel Evert hand op mijn hand en kijk naar zn gezicht die zegt dat we beter kunnen gaan.

We bedanken hun allebei voor hun gastvrijheid en rijden terug naar het bureau. We zien de auto van Bram ook alweer, dus hun zijn ook alweer terug. Evert stapt uit de auto en loopt naar mijn deur en doet hem als een gentleman open. Ik begin de lachen. 'Stapt u uit madam' zegt hij. Ik stap uit en kus hem. Hij kust me terug en kust me daarna in mijn nek. Dan kijk hij me weer bezorgd aan. 'Heb je nog last gehad? Ik ben een slechte man. Ik heb helemaal niet gevraagd of het wel ging' zegt hij. 'Het gaat prima Evert' zeg ik lachend. Hij kust me nog een keer en dan lopen naar binnen.

We zien Bram en Liselotte elkaar ook een kus geven. 'OEEEEEEEH' roept Evert. Ze schrikken en beginnen dan te lachen. We lopen naar ze toe. 'Waarneer gaan jullie het vertellen aan Carla?' vraagt Evert. 'We doen het morgen wel' zegt Bram. Ik zie Liselotte glimlachen. Ben blij dat ze gelukkig is.

Het is 18:00 geweest en we hebben gegeten. Ik lig op de bank tegen Evert aan en de meiden zijn boven met make-up aan het kloten. Als het twee uur later is en de meiden op bed liggen vind ik het ook wel tijd voor mijn bedje. Ik begin de gapen. 'Zullen we anders gaan slapen darling?' zegt Evert. Ik glimlach. 'Isgoed' zeg ik.

Als ik me omkleed in de spiegel zie ik dat ik een buikje heb. Ik kijk er naar. Straks word ik superdik en lelijk denk ik. Evert komt de kamer inlopen en ziet dat ik niet al te blij naar mijn buik kijk. Ik voel zijn handen naar mijn buik gaan en hij leunt op mijn schouder. 'Je bent de mooiste vrouw op deze wereld Fenna en dat zal je ook blijven als je 9 maanden zwanger bent.' zegt hij. Ik glimlach en kus hem op zijn zachte lippen.

Niet veel later liggen we samen in bed, ik in de armen van Evert. Het voelt zo vertrouwd. Ik hou van hem en hij houd van mij.

omg guys, ik was echt even in me flow en heb zo even meer dan 1000 woorden geschreven :') Hopelijk vonden jullie het leuuuuuuuuuuk C: xmaaike