I love the wrong person (Severus Snape fanficfion)

5. voor de 2de keer nablijven

De gangen zijn leeg als ik bij het lokaal van professor Snape aan kom. Ik wil kloppen op de deur, maar zoals de eerste keer nablijven,  roept hij al dat ik binnen mag komen terwijl ik nog geen eens heb geklopt.

Rustig open ik de deur en stap naar binnen.

"Begin maar weer met dezelfde kast, het is een zooi. Daarna kom je maar hier zitten." Ik knik en kijk naar de kast. Zoals hij al zei is het een zooi. Gelukkig is het niet veel en is het zo opgeruimd.

Wild staat Sneep van zijn stoel op. En loopt snel richting de deur.
"Ik ben er even vandoor. Hou je rustig." Zegt Snape tegen mij en ik draai me eigen om. Weer staan we dicht bij elkaar, Snape kijkt in mijn ogen. En voor een seconde lijkt het of zijn ogen twinkelen. Het lijkt wel een minuut te duren voor dat we weer bewegen. Ik slik een keer. We staan zo dicht bij elkaar...

Dan zie ik Snape een pijnscheut krijgen en grijpt naar zijn onderarm. Hij kucht een keer. "Ik moet gaan". Heel vreemd...

Ik knik en draai me om, dan hoor ik Sneep weglopen. Dan ga ik doen wat ik doen moet.

Ik ben bijna klaar, als Snape met een hard geluid binnen komt. Met een chargrijnig gezicht, loopt hij naar zijn bureau en gaat zitten. Sinds dat hij binnen is gekomen, heb ik hem aangekeken en dat merkt hij ook. Plots kijkt hij mij aan. Zijn blik verzacht een beetje. "Wat!" "Euhh niks.." ik draai me snel om, om de laatste dingetjes goed te zetten.

"Euhh professor Sneep, ik moest toch bij u gaan zitten als ik klaar was?" En ik heb al meteen spijt van mijn vraag. Het klonk echt heel raar. Ik kijk naar onder van schaamte.

Sneep kijkt op en moet een lach onderdrukken. "Ja daar heeft u helemaal gelijk in juffrouw Claver." Ik kijk weer op met een verbaasde blik. Dan loop ik zenuwachtig naar Snape zijn bureau om tegenover hem te gaan zitten. Langzaam laat ik me zakken in mijn stoel.

"Oké ik heb hier een aantal toetsen, dit kunt u wel nakijken. Ik weet dat u mijn beste leerling bent, dus dit zal makkelijk zijn voor jou." Zegt Snape en dan kijkt hij naar zijn eigen werk.

Ik weet niet wat ik moet zeggen. "Euh-hm bedankt.." Zeg ik met blozende wangen. En ik kijk hem aan. Hij merkt het en kijkt me aan met zijn pikzwarte ogen. Zijn ogen glinsteren. Ik kijk er naar. Damn

"Het moet over een uur af zijn." zegt Sneep plots streng. En hij kijkt weer richting zijn eigen werk.

Ik doe hetzelfde, alleen ik kom erachter dat ik geen inkt en veer heb om te schrijven. "Professor, zou ik veer en inkt mogen lenen? Ik heb zelf niks mee." Vraag ik zenuwachtig. Bang op zijn reactie.

"Volgende keer zelf meenemen." En hij reikt naar zijn la in het bureau. "Er komt als het goed is geen volgende keer meer professor" Zeg ik met een glimlach. "Natuurlijk" En ik zie dat zijn mondhoeken een beetje omhoog gaan. Heeft Snape toch humor?

Hij zet de inkt voor me neer en reikt de veer zich naar mij toe. Wanneer ik de veer aan wil pakken, raak ik kort zijn hand aan en kijk naar zijn ogen om te kijken wat dit met hem doet. Kort kijkt hij terug, maar al gauw gaat hij zich concentreren op zijn werk.

Na een tijdje ben ik over de helft van de toetsen die ik na moet kijken. Dan stoort professor Sneep mij. "Wat was de reden dat u mij les verstoorde?" "Euh dat is privé" reageer ik terug. Bang voor zijn reactie. "Nou U vond het anders wel nodig om MIJN les te verstoren samen met uw zus." sist hij. "ja en u hoeft niks te weten over mijn privé leven!" roep ik naar hem en ik sta op van mijn stoel. "ZIT!" beveelt hij mij. "Nee u kunt mij niet bevelen om te vertellen wat er tussen mij en mijn zus speelt! EN je bent mijn afdelingshoofd niet!" Ik wil weg lopen, want ben er helemaal klaar mee. Alles zit tegen vandaag.

Dan voel ik een harde greep op mijn arm. Sneep houdt me strak vast bij mijn arm. "IK ben wel uw leerkracht, dus ik heb wel degelijk het recht om te kijken of het wel goed gaat bij mijn leerlingen!!"Sist hij terwijl hij mij boos aankijkt. "Laat me los! U doet me pijn" Sis ik terug.

Dan lijkt het dat professor Sneep er van schrikt en laat zijn greep verzachten. "Weet wel dat je alles tegen uw professoren kunt zeggen. Ze kunnen u helpen. En daar hoor ik ook bij" Sist hij.

"Ik heb geen hulp nodig! En laat me los! Ik ga, ik heb honger." Hij laat me los, dit doet hij door langzaam over mijn onderarm te gaan

"Nee! U blijft zitten tot dat je dit af hebt!" En hij wijst naar de niet meer zo grote stapel die voor me ligt.

"Best! Maar dan moet u beloven dat u er niet meer over door gaat." Sneep knikt, pakt zijn toverstok er bij en tovert een plankje met brood op het bureau. "Pak" Wijst hij naar het brood.

"Bedankt!" en ik pak gauw een stuk en eet het op.

Het is de hele tijd stil geweest. Allebei hebben we niks gezegd, maar dat was wel even goed na de korte ruzie. Ik heb snel de toetsen nagekeken en wanneer ik klaar ben, leg ik de veer naast de toetsen neer.

"Dan wens ik u een fijne avond mevrouw Claver" Zegt Snape dan. "U ook!" Zeg ik terug. Dan sta ik op en loop richting de deur. Ik draai me nog een keer om naar hem te kijken. Toevallig kijkt hij ook mijn kant op. Ik kijk hem kort aan en draai me dan weer om, om richting de Griffindor toren te gaan. Ik laat een zucht horen. Dit was me een avond.

Ik loop het portret doorgelopen van de Dikke Dame en dan zie ik Lauren zitten in de woonkamer. Ze kijkt me aan. "Moest je zo lang nablijven?" "Ja gaat dat jou iets aan?" Kets ik naar haar.

Lauren staat op. "Ja toevallig wel ja! Ik wil niet meer dat we om elkaar heen gaan lopen dus wil ik het goed maken... is dat een probleem?" "Succes daarmee..." En ik wil door lopen. Maar ik word tegen gehouden door Lauren. "Hey nu ga je vertellen wat er is! Ga alvast naar onze kamer dan ruim ik mijn spullen op" Zegt Lauren boos. "Oké dan.."

En ik loop al richting boven. Ik doe de deur open van onze slaapkamer. Dan zie ik Hermoine zitten samen met Ron, ze zitten verdacht veel bij elkaar. "Uhjm.. sorry! Ik ga wel weer" Zeg ik dan beschaamd. "Nee nee ik was net van plan om te gaan. En ben best moe. Slaaplekker!" Zegt Ron met een blozende gezicht en hij kijkt nog een keer naar Hermoine. Waarschijnlijk gaf hij nog een knipoog, want Hermoine werd nog rood. Wanneer Ron de kamer uit is, vergeet ik even alles wat er tussen mij, Lauren en Hermoine was gebeurd en begin hard te lachen. "Ik had deze wel aan zien komen, maar niet nu al hahahah. Echt heel leuk voor je Hermoine!" Blozend kijkt Hermoine me aan. "Er is nog helemaal niks gebeurd hoor!" Verdedigt ze haar eigen. "Ja NOG niet. Als ik een paar minuten later binnen zou komen, zouden jullie hier elkaar af te zitten lebberen!" En ik begin weer te lachen. "Nou nu overdrijf je Rob!!" Maar Hermoine weet donders goed dat Robin gelijk had.

Dan komt Lauren binnen met haar boeken. "Hoezo kwam Ron hier vandaan? Hij was helemaal rood" Ze kijkt eerst mij aan, ik wenk haar naar Hermoine. Ze kijkt haar aan en dan begint ze te lachen om het rode hoofd van haar vriendin. "Laat maar ik snap het al! Hè hè eindelijk zeg! Dat werd tijd" Lacht Lauren. "Ja dat zei ik ook al!"

"Is het zo duidelijk dan?" vraagt Hermoine. "JA!!!" roepen wij tegelijk naar haar. En we beginnen met z'n 3e te lachen.

Wanneer we uitgelachen zijn, begint Lauren te praten. "Nou Robin vertel..." Ik zucht een keer en begin te vertellen. Dat ik het echt vervelend vond, dat ze me lieten liggen zo lang. Ik had honger, maar het eten was al voorbij en ik kon mijn rooster niet vinden. Toen was ik al chagrijnig. Dat ik daarna professor McGonagall tegen kwam en ze me naar Snape toe bracht.

"Nu ik er over nadenk, is het echt een domme reden om boos te worden..." Ik kijk de twee aan.

"ja eigenlijk wel, maar het is goed dat we het nu vanuit jou kant weten." zegt Hermoine dan. "Nou zeg!" reageer ik expres. We moeten lachen. "Kom laten we slapen, anders kunnen we er morgen allemaal niet uit!" Zegt Hermoine. We stemmen er mee in. Hermoine gaat naar de badkamer om haar ding te doen en Lauren komt naar me toe gelopen.

"Beloof je dat we nooit uit elkaar gaan?" Vraagt Lauren zelfverzekerd. "Beloofd!"