"Kim ne derse desin ben bir çizgi çektim ve dönüşüm yok artık. Bitti yonca abla bitti..Bu sefer bitirdim. "
-Nisan, iyi yaptın, bırak bundan sonrasını o düşünsün.yeter ağlama artık,şimdi açıp ben konuşacağım Onunla yeter akıttığın göz yaşlarına Allah aşkına ağlama artık..
***
Yonca ablayı iyiki tanımışım diyorum.O olmasa ben ne yapardım.. Kendi yaşadıklarını benim yaşamamı istemiyor bu nedenle de hep bana akıl veriyor.. Ben kendi düşüncelerime dalmışken yonca ablanın kızı Evrim beni düşüncelerimden ayırmıştı...
-Nisan abla kusura bakma ama annemi görüyorsun şekil-a sen beni dinle aşkının peşinden git..!" Diye, resmen fikirlerimi değiştirmeye çalışıyordu tabi ben bu sırada elimdeki biramın sonunu kafaya dikmekle meşguldüm. Evrim hala konuşuyordu, onu dinlememeliydim fakat o kadar tatlı söylüyordu ki.. Evet ben bu adamı seviyordum ve aşkımın peşinden gitmek ne zamandır gurursuzluk diye adlandırılıyordu ki...
Evrimin sesiyle onun yüzüne döndüm bu arada yonca abla .."Ne yaparsanız yapın,size birşey demiyorum..Sonra bana ağlamayın diye birşeyler söylüyordu.."
-Nisan abla sen onu seviyormusun? Diye sordu Evrim..
Ne cevap vericektim ki şimdi... Seviyordum tabi sevmesem on altı sene boyunca onu bile bile beklermiydim. Alkolün verdiği rahatlıkla "seviyorum" diye mırıldandım..
-Eee daha ne duruyorsun. Arasana kaan abiyi bak benim bir sevgilim olsa gurur falan dinlemem Aşk başka bir duygu seviyorsam peşinden koşarım hem sizin on altı senelik birlikteliğiniz var öyle basit bir lise aşkı değil bak ara pişman olacaksın diye söyledi..
resmen kanıma giriyordu bu zilli..bende aşk hukukunun bana verdiği haklara güvenip telefonumdaki "ÖKÜZ" yazına basıp ve beklemeye başladım.. Napayım canım seviyorum iştee..
Devamı gelicek 💋💋
