Mijn Kind!

Deel 8

Yes yes ik ben blij, eindelijk word ie al gelezen, dus ik schrijf gwn verder, laat a.u.b weten in de comments wat je er van vind.

Dus ja...uhm als je mijn twitter wilt volgen is dat @RachelleWattpad

Dan blijf je op de hoogte van mijn uploads.

................. ....................... ..............

........ ........ ........ ......... ......... .........

Met een zwaai gooi ik de deur open, maar ik pakte hem net optijd voordat hij tegen de muur aan zwaaide.

Ik sluip naar binnen en keek voorzichtig de donkere woonkamer binnen, hij was er niet.

Ik liep richting de keuken, maar daar was hij ook nergens te bekennen.

Voorzichtig liep ik over de trap, eerst moet ik kijken of Jan op bed ligt.

Ik liep naar de kamer en keek door een kier naar binnen, het bed had hij netjes opgemaakt.

Ik keek op mijn klok, het was half 9, best wel vroeg dus ik had nog zoveel tijd.

Ik liep naar Tim z'n kamer, ik deed voorzichtig zijn kamerdeur open zodat hij niet opeens begon te krijsen.

Rustig liep ik naar binnen en pakte het kind op.

Ik liep snel terug naar mijn auto, met Tim slapend in mijn armen, ik was zo blij dat ik hem terug had ontvoerd.

Ik leg hem in de auto stoel en geef hem een kusje op zijn voorhoofd.

Snel ga ik zitten op mijn eigen plek en rij weg naar me huis, in België (dus eigenlijk van me moeder).

Het was makkelijk om in te breken, ik ben gewoon PRO!

Ik parkeerde de auto bij het huis, en liep met Tim in mijn armen snel naar binnen.

Me moeder kwam naar me toe rennen 'Lisa!' riep ze blij maar toch ongerust.

'Mam...' voordat ik verder wilde praten onderbrak ze me, 'Schat, het is al goed..ik weet alles al'.

Ik was verbaasd, hoe kon ze dat nou weten?

'Ma..maar hoe w..we..weet je dat?' Er liep een traan over me wang, ik weet niet waarom normaal huil ik nooit.

'De politie heeft me het gemeld'.

Er kwam een woede naar boven...

'Die politie wist het dus! en het eerste wat ze doen is bellen?! Ik ging daar kapot zonder Tim!'

'Sorry Lisa dat moet je niet aan mij vragen...' antwoordde me moeder rustig.

Ik liep naar de bank, met Tim in me armen.

Ik klik op de knop van m'n Iphone.

Ik had 2 berichten.

1e bericht:

'Hey meid, je moet me nog betalen, doe je dit niet binnen drie dagen dan schiet ik een gat in je hoofd, dat weet je!'

Ik antwoordde:

'Hoeveel ik bied tussen de 50 en 100 ik heb hem net een dag, maar ik heb hem niet meer nodig, mijn overval was prima gellukt!'

Ik drukte op verzenden.

Ik keek naar het andere berichtje, het was anoniem:

'Hey, ik heb je gevolgd tot je huis ik weet waar je nu bent, ik weet waar Tim nu is.

Ik zal maar oppassen want voor je het weet is hij weg'.

Ik las de laatste zin overnieuw: 'Ik zal maar oppassen want voor je het weet is hij weg'.

Nee, nee dit mag niet weer gebeuren.

Ik moet dit melden, morgen aan de politie.