BERHAYAT HASTANESİ

BÖLÜM 17 ''ADİL HOCAMIZA BABAMIZA VEDA''

ali üstünde simsiyah bir gömlek ve paltosu ve yakasında adil hocanın fotoğrafı ile cenazenin başında bekliyordu onu gören herkes iki adım geri çekiliyordu çünkü çok sevdiği babasını amcasını ve hocasını kaybetmişti ali ama bişey vardı ali üzülmüyor ağlamıyor sadece dik duruyordu yüzünde hiç bir duygu yoktu sadece mezara bakıyordu alinin sağında demir solunda ise doruk vardı doruğun yanında ferman demirin yanında ise tanju kadınlar arkalarda nazlı beliz açi selvi herkes ağlıyordu gömme işlemi bitince imam el fatiha der ve herkes fatiha okur ve biter.

demir:başımız saolsun.

ali:dostlar saolsun der ve birbirlerine sarılırlar 

doruk:başın saolsun.

ali:dostlar saolsun.

beliz:(ağlayarak) başımız saolsun.

ali:dostlar saolsun.

nazlı:başımız saolsun ali.

ali:dostlar saolsun. nazlının arkasında halit gelir.

halit:başımız saolsun.

ali:dostlar saolsun.

herkes gittikten sonra ali adilin mezarından ayrılır kendi mezarına doğru gider varınca mezarın üzerine oturur.

ali:adil hocamız gitti sen nasıl yaşıyorsun ali baban yerine koyduğun kişi gitti sen ne yapacaksın kafan sıkışınca kime gideceksin artık adil baban yok artık ali elini beline atar ve silahını çıkarır kafasına dayar tam tetiği çekecek ken o an adilin halisülasyonu gelir.

adil:ali oğlum. ali silahı düşürür ve arkasını döner ve gözlerinden yaş süzülmeye başlar.

ali:baba babam.

adil:beni böylemi yolcu edeceksin evlat.

ali:etmeyecem gitmesen sen de kalsan burda sen bana babalık yaptın.

adil:şimdi anladın mı beni evlat işte o sır bizi birbirimizden ayırdı.

ali:benim yüzümden mi yani.

adil:hayır sen hep iyi olacaksın tamam mı hep ve yaşamaya devam edeceksin kendini suçlama tamam mı evlat.

ali:ama benim yüzümden ben sebep oldum.

adil:hayır ali sen sebep olmadın sadece olması gerekiyordu oldu lütfen kendini suçlama sen sadece görevine odaklan onu bitirince zaten ben mutlu olurum sen de hep yukarı bak tamam mı.

ali:tamam baba baba son kez sarılalım mı.

adil kollarını iki yana açar ali de adile sarılır.

beliz nazlı ferman doruk demir açi herkes eve gelmişti.

nazlı alinin yokluğunu fark eder.

nazlı:arkadaşlar abla ali nerde siz gördünüz mü.

herkes kafasını olumsuz anlamda sallar

nazlı:eee ali nerde siz onun yanında değilmiydiniz.

demir:en son mezarlıkta gördük onu biraz yalnız kalmak istiyorum dedi bize.

nazlı:ve sizde onu bıraktınız yani siz farkındamısınız acaba adam amcasını babası yerine koyduğu kişiyi kaybetti ve biz onun yanında değiliz der ve kapıya doğru ilerler alide o sırada eve gelmiş üstü başı toz toprak bir şekilde nazlı kapıyı açınca alinin o halini görünce içi sızlar nazlı aliye hamle yapacakken ali engeller.