Just her smile♡ ~Dutch

Hoofdstuk 2

'Esmee! Wakker worden!' hoor ik mijn moeder roepen. Vijf seconden later springt mijn licht aan, zodat ik op moet staan om hem uit te doen.
Met moeite doe ik mijn ogen open en sluit ze meteen door het felle licht. Na 10 minuten kijk ik op mijn wekker en zie dat ik er dan echt uit moet.
Met moeite kom ik uit mijn bed en kleed me aan. Ik loop naar beneden en eet mijn ontbijt.
Alles is zo gewoon. Ik wil dat er niks verandert en alles blijft zoals het blijft. Ik houd ervan zoals het nu is. Maar toch heb ik het gevoel dat ik te laat ben. Dat alles al is veranderd en ik niks in de gaten heb gehad.

Een uur later ben ik blijkbaar klaar. Ik stap op mijn fiets en binnen vijf minuutjes sta ik voor mijn kluisje.
Eerst heb ik nask, bio en spaans dus die boeken doe ik in mijn tas en ik loop naar de hal. Daar zit Miriam al op me te wachten en ik loop naar haar toe.
'Heey!' zeg ik terwijl ik naast haar op de bank neerplof. 'In de pauze ben ik er niet.' Nog voor ze verder kan vragen voeg ik er aan toe: 'Want ik heb een gesprek met mevrouw De Groot.'
Ik zie de nieuwsgierige blik in haar ogen, ondanks dat hoop ik dat ze niet doorvraagt. Ik kan gewoon niet liegen tegen haar en dat betekent dat ik eerlijk moet zijn. Eerlijk over alles.
'Wat is er dan aan de hand?' Vraagt Miriam.
Shit! Nu moet ik het vertellen. Ik kijk even opzij en zie een bezorgde blik. 'Is het iets ergs?' Esmee denk, denk, denk!
'Ik vind van niet, maar jij misschien wel.' Flap ik er dan maar uit. Ze kijkt me niet begrijpend aan. Ik ontwijk haar blik in de hoop dat ze het laat zitten. Misschien redt de bel me wel, maar dat gebeurt niet. En ik ken Miriam goed genoeg om te weten dat ze gaat doorvragen. 'Esmee wat is er met je aan de hand? Dit is behoorlijk irritant en ik erger me nu heel erg aan je. Je weet dat je eerlijk met me kan zijn en dat ik altijd je beste vriendin zal blijven.' vertelt ze me een beetje bazig. Ik weet dat ik er nu niet meer onderuit kan en daarom besluit ik het haar maar te vertellen. Maar als ik om me heen kijk zie ik al veel mensen, inclusief de drie grootste bitches uit mijn klas. Ik kan het niet vertellen, zonder dat zij het horen. En als zij het horen kan ik net zo goed van school af gaan.
Dan bedenk ik me ineens dat ik het ook op mijn mobiel kan typen. Dan laat ik het zien en verwijder het meteen.
Ik voel mijn hart tegen mijn borstkas kloppen. Het gaat sneller dan normaal, blijkbaar is mijn hart sneller gaan kloppen, zonder dat ik het in de gaten had. Ik pak mijn mobiel uit mijn zak en zie de boze blik van Miriam. Ik vertel haar dat ze even moet wachten en ik het zal laten zien.
Ik zoek mijn notities en klik op '+'. Met trillende vingers tik ik de letters in. Het zijn maar drie woorden. Maar die woorden kunnen mijn leven veranderen. Als ik mijn mobiel omdraai staat er 'Ik ben lesbisch.'
Langzaam zie ik haar blik veranderen. Ze kijkt me aan en ik knik. Ik weet wat ze daarmee bedoelt: 'is dit echt? Meen je dat?'
Niet veel later geeft ze me een knuffel. Ze fluistert in mijn oor dat ze trots op me is. Ik glimlach en huil bijna van geluk. Bijna, want als ik me realiseer dat we op school zitten houd ik me in. En als ik besef dat ik dit vaker moet doen, dan...

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Heey!

Sorry dat dit zolang duurde, ik heb het erg druk. Wat vinden jullie?
Ik zit te denken om vanaf hoofdstuk 5/6 ook vanuit een ander perspectief te gaan schrijven als er meer personen zijn.
Moet ik miss ook langere hoofdstukken maken?

Xx Esmee