Pagsamo | 𝘔𝘢𝘳𝘬𝘩𝘺𝘶𝘤𝘬

40: Destination

MARK's POV

Dinamdam ko ang sikat ng araw sa mukha ko at napangiti. Isa sa mga araw na hindi yata ako magsasawa.

"Hihiga ka lang ba diyan o ikaw ang ipapain ko sa mga isda?'

Napadilat ako. Inangat niya ang lambat at marahas na ibinagsak sa bangkang sinasakyan namin.

"Bakasyon 'yan?" Asar niya.

Humalakhak ako at at unti-unting tumayo.

"Okay, okay, chill..."

"Damn... I don't know how to do this..." Bulong bulong ko.

Inirapan niya lang ako at nginisian.

"Tanggalin mo na lang ang mga nahuli ko..."

Pasikat pa lang ang araw ay nandito na kami para pumalaot. Hindi tirik ang araw kahit na mag aalas onse na. Kaya napasarap ang higa ko at muntik pang makatulog dahil sa lamig ng simoy ng hangin. Sanay na ako sa amoy ng tubig alat at pamilyar na huni ng mga ibon sa kalapit na mga Isla.

I smiled at the most beautiful scenery.

Ian with his chocolate semi curly hair wearing a sleeveless shirt that he cutted looking all serious.

Clearly, ang ambag ko lang dito ay ang pagpalakpak at icheer siya habang nanghuhuli ng isda.

Tumatama ang sinag ng araw sa mukha niya dahilan ng pagkinang ng kayumanggi niyang balat. Idagdag pa ang tubig alat na pinapalitaw kung gaano kaganda ang kulay niya. Kung ako ang tatanungin, mas mabubusog ako sa pagtitig lang sa kaniya.

Umilag ako nang ihagis niya ang buko.

"Baliw ka ba! Lumayo ka diyan baka matamaan ka!" Sigaw niya sa taas ng puno.

Tuwang-tuwa ako at pumalakpak pa.

He looks like a cute angry golden snub-nosed.

Aliw na aliw ako kapag umaakyat siya sa puno ng niyog. Ako kasi nung sinubukan ko, hindi pa nakakarating sa gitna ay nalaglag na ako at nabalian. Dalawang linggo masakit ang puwitan ko. At ayoko na ulitin!

I laughed so hard when he tried to get up from the mud.

Nakawala ang inaalagaang baboy na ihahanda namin para sa isang linggo.

Siguro narinig ng kung sino man ang panay kong pang-aasar kaya ginantihan ako. Narinig ko ang halakhak niya nang makitang natapilok ako at sumubsob ang mukha sa putikan.

"Karma is a bitch!" Binato niya ako ng bilog na putik.

Hindi ako nakaiwas kaya napahiga ulit ako. Tawa siya ng tawa nang masapul ako sa noo. Wala na akong nagawa at tumawa na lang din.

Goddammit! I didn't know that mud is better than snow. We laugh so hard and forgot about the pig.

Kapag umuuwi kami dito sa bahay, kung ano-ano ang pinaggagawa namin. Nangingisda sa kabilang bayan, nagtatanim sa bukid, at nag-aalaga ng mga halaman at hayop.

It is very simple. But to live with him in this kind of life is oddly satisfying.

There are more times that we are both busy in business than we actually thought. Kaya naman naglalaan kami palagi ng oras sa isa't-isa. Tuwing umuuwi kami dito sa Caramoan, ganito kasimple ang buhay.

It's so fun to think that he helps me manage my business. And because of that, I can manage the medical business attentively. While he's incharge of the resorts and commercial firm.

Everything is healthy.

Nilingon ko ang mga kaibigan kong nagtatawanan.

They were all invited here in our house as we celebrate the opening of the new Hospital here in the province. All of them were here and Ian was overwhelmed.