Bir Adım Sonra

27

Emre
Kuzey

Akşam biraz takıldıktan sonra uyumak için odalara dağılmıştık.
Alp uyumaya gitmeden önce yine Kuzey ile uğraşmıştı.

"Çocuğu çok yorma bak, yarın dersimiz var"

Ben buna gülerken Kuzey sinirleniyordu.

"Defolup gidebilir misin artık?"

"Tamam , gidiyorum. Emre bak hâlâ kaçıp kurtulma şansın var. "

Kuzey elindeki yastığı kapıda duran çocuğa attığında Alp hemen havada kapmış daha sonra da odadan çıkmıştı.

"Sen de gülme şuna"

Gülmeye devam ettiğimi görünce sinirlendi. Hemen üzerime atlayıp beni de kendiyle yatağa itti.
Anında nefesimi tutmuştum.

"Gülmeye devam et"

"Eğleniyoruz sadece" sonunda konuşabilmiştim.

"Peki o zaman ben de biraz eğleneyim"

Yüzüme doğru yaklaştığında dudaklarımızı birleştirdi.
Dolgun dudaklarına istekle karşılık verdim.
Kalbimin sesi kulaklarımdaydı.

"Seni istiyorum" dedi. Duyduğumun gerçek olup olmadığını sorguluyordum sadece.

Tekrar dudaklarıma kapandığın da dilini ağzıma gönderdi.

Öpücüklerini boynuma yönlendirdiğin de bunun yetersiz olduğunu anladım.
Zar zor ondan ayrılıp üzerimi çıkardım. Benimle birlikte o da aynısı yaptı.
Ellerimi ensesine atıp onu kendime çektim. Çıplak gövdesine dokunduğumda ellerim sanki alev alıyordu.

Tekrar dudaklarımız birleştiğinde kendini bana itti.
Sertleşmiş erkekliğini hissettiğimde istemsizce titredim.
Bir yandan da altlarımızı çıkarmaya çalışıyorduk.

Eli bir popoma indiğinde ne istediğini anlamıştım.
"Kuzey" diye inledim.

"Kayganlıştırıcı olması lazım"

Onunla olmak için bedenim adeta alev alıyordu...