Red Daisies // JayWon

Papatyalar yazında soldu. 1/1

"Sen kaldığın sürece,
Yanımda olduğun sürece,
Papatyalar kışında solmaz."

Jay kalemini bırakıp yatağa uzandı.
"Belki söz verseydik sevdiğim, belki inatlaşmasaydık şuan bıraktığım her kalemde seninle yaşadığımız şeyleri yazmış olurdum. Seni tanıdığımda kaldırımın bir köşesinde sıkışmış iki papatyayı aldın, sevdiğinin başına taktın bir tanesini. O seni bıraktı aylar sonra, ben bırakamadım. Başa mı dönüyoruz? Şimdi sen neden beni bıraktın Yang Jungwon?"

Jay hiçbir zaman Jungwon'un yaşattıklarını yaşatma gibi bir amacı olmadığını biliyordu. Sadece bu olanlar canını acıtıyordu. Kendine yaptığı her çizikte yere dökülen damlaları silende Jay oluyordu, kendi kan damlalarını silende Jay oluyordu. Tanıştılar sevdiler birbirlerini, başta bilmiyordu Jungwon. Her şey zaten Jungwon öğrendikten sonra oldu, Jay'in kendine zarar verdiğini öğrendikten sonra oldu. Jay her seferinde söz verelim bırakalım gerekirse doktora bile giderim Jungwon dese bile Wonnie tutulacak ya da verilecek bir söz olmadığını söylemeye devam etti. İkiside sevdiğinin bırakmasını istiyordu, olmadı. Biri bıraktı diğeri gitti, diğeride bırakabilirdi? Neden gitti?

~

2 Yıl Önce"

Jaywon ikilisi yine her zamanki kavgalarından ediyorlardı.

-Jongseong söz ver, kendine zarar verirsen kendime zarar veririm. Beni mutlu eden tek kişi sensin çünkü.

+Yang Jungwon sende söz ver, kendine zarar verirsen bende kendime zarar veririm, seni mutlu edemediğim için çünkü.

-Ama beni mutlu ediyorsun Seong?

+Eğer öyle bir şey yaparsan seni vazgeçtirecek kadar mutlu etmiş olmam çünkü Jwonnie.

-Ama Jongseong, sen değil miydin bazı bağımlılıklar zor geçer diyen. Kendimize zarar verdikçe birbirimizede zarar vermiş oluyoruz.

+O zaman Jungwon, kendine zarar verirsen ağlarım.

-Ağlarsan kendime zarar veririm.

+Hadi ama Wonnie, yapma bunu?

-İkimizde yapmıyor muyuz Jay?

+Lütfen yapma, artık yerde ki kan damlalarını silmek istemiyorum Jungwon.

-belki onlar seninkilerdir Jongseong?

+Wonnie...

-bırakırsan bırakırım Jay. Söze gerek yok, bir şey tutmamıza gerek yok.

+Tamam Jungwon bırakacağım.

-Üzgünüm Jongseong, bıraktığında burada olmayacağım...

+Ne?

~

Jungwon öğrendiğinden beri kavga eden ikiliden biri artık son verdi, fakat biri hayatına son verirken biri kavgalara son vermek için bütün bağımlılıklarından kurtuldu. Jay sadece Jungwon'u sevdi, kimseyi sevmediği kadar. Artık onun papatyaları solmuştu, geriye kalan mezara bırakılan uyduruk papatyalardı. Gerçek papatyalar artık yoktu.

~

Günümüz"

Jay, Jungwon gittiğinden beri eline bez almamıştı, silmemişti kan damlalarını.
Jungwon beyaz papatyaların kırmızısı olmuştu. Sıra Jongseong'a gelmişti, arkasında bıraktığı şiir kitaplarını kırmızı papatyaların arasında verecekti Jungwon'a, düşündüğü gibi de oldu. Jongseong dünyanın adaletine hiçbir zaman inanmadı. Buna rağmen adaletine inanmadığı dünyada son nefesini verdi, acı verici.

"Papatyalar yazında soldu"

-

Öylesine yazılmış bir şeydi güzel olduğunu düşünmüyorum. Yazım yanlışları için üzgünüm ilk ficim gözden kaçabiliyor. 😕