Whisky & Chocomel - verhaaltjes

Foto

'Ja, even lachen!' En dat deden vader en dochter trouw. Met haar gsm maakte ze een foto van de twee. Zij bijna op weg naar Spanje, hij haar loslatend. Even er tussenuit met een vriendin. Dat is wat Fleur ging doen. Eva wist niet hoe het voelde om een kind te hebben, maar wel hoe het voelde om iemand voor langere tijd los te moeten laten. Ze probeerde het moment dan ook zo luchtig mogelijk te houden. Het was achteraf allemaal goed gegaan.

De bewuste foto staat nu veilig in een mapje op haar laptop. Samen met een heleboel andere herinneringen die ze samen hebben. Van een dagje wandelen aan de kust, tot een foto gemaakt tijdens een bedrijfsuitje. Meestal en bijna altijd zat het mapje weggestopt en ongeopend. Vandaag kwam Eva het tegen tijdens een schoonmaakbeurt van haar laptop.

'Wolfs' riep ze hard door het gebouw. 'Kom eens kijken!' Riep ze nog harder. Ze zat in de keuken aan tafel, een kopje thee naast haar. Haar partner kwam rustig de trap afgelopen. Zijn haar nog nat van het douchen. Ze hadden vandaag een flinke work-out gekregen van een van de verdachten. Met zijn conditie betekende dat al snel een heleboel zweet. 'Wat is er?' Vroeg hij aan haar. 'Kom eens even hier' beval ze hem dichterbij te komen. Hij ging naast haar staan, zijn hand plaatste hij op haar schouder. 'Wat zijn dat voor foto's?' 'Onze foto's!' Riep ze enthousiast. 'Hebben wij foto's?' Verbaasde het hem dat zij een mapje bijhield met foto's. 'Zeker' antwoordde ze dan ook.

Ze bladerden samen door het mapje heen. Af en toe kwam er een 'oja!' of 'huh?'. 'Kijk hier hadden we de opening van Frank zijn restaurant.' Ze zagen een foto van hun samen met beide een glas bubbels in hun handen. Water met bubbels voor haar uiteraard. 'Jammer dat we daar maar zo kort van hebben mogen genieten' zei hij droevig. Hij vond het destijds geweldig dat zijn vriend zijn droom had uit laten komen. 'Ja, maar het was wel een stressvolle tijd hoor.' Vond zij.

'Wat waren wij hier nog jong!' 'Jij was jong, ik was jouw leeftijd nu.' 'He! Dan noem je mij nu indirect oud.' 'Altijd nog jonger dan ik nu ben.' De twee rechercheurs vonden het heerlijk om deze herinneringen weer op te halen. 'Wat hebben we eigenlijk een hoop meegemaakt he?!' Vroeg ze hem. 'Ja, heel erg veel!' Bevestigde hij.

'Eef, welke van deze foto's is jouw favoriet?' Ze moest hier heel hard over nadenken. Er waren zoveel mooie momenten. Niet alleen maar mooie, maar tussen deze foto's zaten alleen maar vrolijke exemplaren. 'Moet mijn favoriete moment tussen deze foto's zitten?' ze keek hem onderzoekend aan. Afwachtend van zijn antwoord. 'Nee hoor, wat jij wil.' knipoogde hij naar haar. Haar ogen begonnen te stralen. Tegelijkertijd werd ze ineens heel rood. 'Uhm.. dan denk ik toch...' stamelde ze. Het favoriete moment in haar hoofd kon niet worden uitgesproken in het echt. Ze moest snel met een ander antwoord komen.

'Ik denk toch het moment dat ik bij het optreden van Frans Bauer op het woonwagenkamp was en jij mij daar verraste.' ze dacht terug aan dit heerlijke moment. Ze had hem zo gemist. Het was een pittige periode geweest. Tijdens hun dans viel er een last van haar schouders af. Alsof ze de hele periode voorafgaand eindelijk kon loslaten. 'Dat is een mooie keuze' voegde hij eraan toe.

'En jouw keuze dan?' wilde zij nu ook wel weten. Hij begon nu ook te blozen. Zou hij aan hetzelfde moment denken? Nee dat was hij allang weer vergeten! 'Tja.. dat kan er maar een zijn...' hij sloeg zijn ogen neer. Als hij dit zou zeggen was er geen weg meer terug. Het zou een hoop ongemakkelijkheid te weeg brengen. Het was onbesproken gebleven en eigenlijk zou het beter zijn als het ook zo bleef. 'Nou!' Ongeduldig keek ze in zijn ogen. 'Ja dat is zeker weten het moment dat ik met Jan Smit optrad en jullie allemaal kwamen kijken'. Eva begon nu heel hard te lachen. 'Dat is jouw favoriete moment?' De tranen sprongen in haar ogen. Ze weet nog zo goed hij ongemakkelijk dat moment was geweest. Na afloop hadden ze het hier nooit meer over gehad. Hij begon met haar mee te lachen.

'Mag ik mijn keuze nog heroverwegen?' vroeg hij toen ze even later uitgelachen waren. Het enige wat zij deed is knikken. 'Oke, wacht even.' Hij liep de trap op naar boven. Ze keek hem na met verbazing. Wat was die man van plan? Ze liep naar de kast, pakte er een glas uit en liep vervolgens naar de kraan. Ze schonk haar glas vol met water. Nam er een slok van en ging weer zitten. Met haar nagels tikte ze tegen haar glas.

Toen hij even later weer naar beneden kwam gelopen had hij een foto in zijn handen. Ze probeerde alvast te kijken wat er op stond, maar hij hield hem krampachtig tegen zijn lichaam. 'Beloof alsjeblieft dat je niet boos wordt!' Zijn ogen waren groot en stonden onzeker. Haar nieuwsgierigheid werd hierdoor alleen maar meer gewekt. 'Ik heb deze genomen in een opwelling, maar ik heb er nooit spijt van gehad.' Heel voorzichtig overhandigde hij haar de foto. Haar ogen werden bijna gelijk vochtig. En een traan ontsnapte haar oog. Hij veegde hem voorzichtig weg met zijn duim. Ze keek naar hem op. 'Dankjewel'. Een oprechte glimlach ontstond op zijn gezicht. Ook haar mondhoeken trokken omhoog.

Langzaam reikte ze naar voren. Ze plantte een zoen op zijn lippen. Kort, maar lang genoeg. Hij trok haar dichter naar zich toe en gaf haar een stevige knuffel. Ze fluisterde in zijn oor. 'Dit is nu ook mijn favoriete foto'.

Ze liet hem los en keek nogmaals op de foto. Ze stond er samen op met hem. Hij had een rood doosje in zijn handen. Met zijn andere hand hield hij zijn telefoon omhoog. Zij stond op de achtergrond. In het doosje was een ring zichtbaar. Zij leek niks in de gaten te hebben. Je kon het niet zien, maar zij was aan het genieten van het uitzicht over de stad. De foto was genomen tijdens een van hun wandelingen.

'Draai de foto eens om.' Opperde hij. Ze draaide hem om en las de tekst.

'Wil je met mij trouwen?' Stond er groot op geschreven. Eigenlijk kon het niet, maar haar glimlach leek zowaar nog groter te worden.

'Ja!' was het enige wat ze er überhaupt nog uit kon krijgen.

De foto was misschien dan wel hun favoriete foto, maar dit moment was zeker hun nieuwe favoriete moment.

In het kader van het motto 'cliché is oké' heb ik een cliché-tje geschreven! :)