Next to you

Chapter 18 (part 5)

"Is Wess inside?" Tanong ko kay Gian, yung secretary niya.

"Umm, Yes mam. Pero bilin niya po na wag daw pong magpaoapasok ng kahit sino dahil busy siya."

"Ah ganun ba? So what time siya matatapos? I mean ok lang ba na himtayin ko na lang siya since magla-lunch time na rin naman."

"Uhm mam, siguro mas ok po na wag niyo na siyang hinatyin."

"And why is that?" Sasagot pa sana si Gian nang marinig kong nag-open ang door ng office ni Wess.

"So let's eat now? Lunch na rin naman eh." Sabi nang babeng lumabas sa office ni Wess. The woman is pretty and looks sophisticated however yung beauty niya is the flirty type.

"Sure. French or Italian?" Tanong naman ni Wess na kasunod na lumabas.

Napansin siguro ako nung babae kaya napatingin siya sa gawi ko.

"Oh may meeting ka pa ba for lunch? I'm sorry, I didn't realize. Sigi na Wess I'll go ahead."

Napatingin din si Wess sa akin.

"Tiffany wait, can you just wait for me at the couch, I think may kailangan lang sa akin ang vice president kaya sinadya niya ako rito." Wess emphasize the word vice president as if he was telling me that I am nothing but a simple employee.

"Ok." And she walked towards the couch not very far away.

"Talk" sabi ni Wess.

"Pauwiin mo na siya Wess, I don't think gusto mo talaga siyang makasalo for lunch." Naiinis kong sabi. HORMONES!!

"And who do you think you are?"

"Let's talk over lunch. May importante akong sasabihin."

"What is it about Miss Sevilla? Is it about business? If not, if it is personal, can't you wait until lunch is over?"

"It can't wait."

"I'm sorry but the woman there, Tiffany Almuerte is an important client. Far more important than you are. Excuse me." Nainis ako nang sobra. The baby is playing with my hormones, kaya mahirap magpigil ng galit.

"I'm pregnant!" Sabi ko. I would've preffered to tell him this over lunch. Para man lang sana sweet, pero di talaga ako nakapagpigil.

Napatingin si Wess sa akin. One second with happiness then the next is hatred. Siguro guni-guni ko lang na saya yung nakita ko. I thought he would be happy. Tuloy ang paglalakad niya papunta sa babaeng flirt. Hindi ko marinig ang pinag-uusapan nila but the next moment paalis na yung babae . . . Nang mag-isa.

"Let's talk." Sabay pasok sa opisina. Sumunod na lang ako.

"It's not mine." Nagulat ako sa sinabi ni Wess. His words are calm but his face isn't

"Damn you. Of course it's yours!" Pasigaw kong sabi. Sino ba naman kasi ang hindi magagalit??

"It's not mine Adrianne. At kahit sa akin pa iyan, I woudn't like it."

"It's yours Wess. Wala naman akong ibang lalaki na naka-love making kundi ikaw. And why on earth will you not like it? You love kids Wess. You always did." Naramdaman ko ang pagpatak ng luha. I hate it.

"In the first place it's not love making. It's sex. There's no love just lust, know the difference. I love kids, you're right. I still do, pero hindi kung galing sayo. I keep saying this but for the sake of you uulitin ko at tagalog nang maintindihan mo.

Ayoko magkaroon pa ng kahit na anong ugnayan sayo. Are you that low na kailangan mo pang ipaako sa akin ang anak ng iba para lang mapabilang sa pamilya ko? Ganon mo ba talaga kagustong maging de Silva? That thing is not my child, I don't even know kung nagsasabi ka ng totoo na buntis ka. Para lang maging de Silva? Bilib din naman ako sayo."

Hindi ako makapagsalita. Patuloy lang akong umiiyak.

"Kailan mo ba ako mapapatawad Wess? Paulit ulit kong sinasabi sayo na hindi ako ang kaaway. I just saved you from a great missery. I loved you enough kaya nagawa ko iyon. Please naman, it's not about being a de Silva. Ni hindi ko nga gustong maging de Silva eh. Pero kasi mahal kita. Paulit ulit mo akong sinasaktan pero bakit ok lang sa akin?

Hindi mo man lang ba naisip na baka kasi mahal kita? People around me keep telling me na ang tanga ko raw. Then oo tanga na kung tanga pero mahal kasi kita. Sabi pa nila bakit daw ipinagpipilitan ko yung sarili ko sayo, ang hirap sagutin kasi kahit ako hindi ko alam. Araw araw hinihiling ko sa Diyos, na sana kahit konti lang ako naman."

"Do you really want my forgiveness Adrainne?"

"Yes"

"Then abort that thing." Inisang hakbang ko si Wess at malaks siyang simpal. That was the very first time that I had the urge to hurt him. I want to hurt him big time.

"No!"

"Abort that thing Adrianne. Hindi mo siya mabibigyan ng kumpletong pamilya because you will never have me. Or are you planning to make out with someone na tatanga tanga at pwedeng tumayong tumayong tatay dyan sa anak mo? Hindi ko maintindihan kung ano sa salitang ayaw ko ang di mo maintindihan?

Ayoko niyang batang iyan. Ayoko ng kahit na ano galing at tungkol sayo. Ayoko sayo. Wake up. Move on."

"I love you Wess. Sobrang mahal. But I also love my child. I love my child more than I will ever love anyone. I came here today para bigyan ka ng chance na makilala ang anak ko. Para wala akong what ifs. Para bigyan ka ng chance na magdecide para sa kanya. To be a father sana, but unfortunately nagkamali pala ako.

Oo nga naman. Ano ba ang hindi ko maintindihan sa ayaw mo? Sa hindi mo guato? Bakit ba ang pilit pilit ko? Don't worry, from now on I will forget. Hindi na kita guguluhin. Tama na ang mahigit isang dekada ng pagmamahal at oras na ibinigay ko.

Natauhan na ako. I will protect my child from you and the likes of you. I sill move on. Salamat ginising mo na ako. Gising na gising na ako." Papalabas na ako ng opisina nang lumingon ako kay Wess.

"I hope hindi mo pagsisisihan ang ginawa mong ito. Don't go looking for me and my child. Dahil mula sa araw na ito wala ka ni katiting na karapatan sa anak ko."

On that same day. I leave the office, resigned from my position and decided to leave Wess' life forever. I will move on. I will never cry again for Wess. Never again.

Pipilitin kong maging malakas. Para sa akin. Para sa amin ng baby ko.

-End-

Hahahaha. De joke lang po. Tandaan, I'm a romance writer not Tragedy. End lang ng first season!! Hahahah ano daw? Opo ieend ko na po yung first season. I will continue the second season on the same book pero mag-start ulit ng Chapter 1.

This is just a short UD. I'll try to UD again within this week. Wag po kayong magagalit sa akin ha kung mabagal ako. Ganun po talaga lalo na at wala akong laptop. Through phone lang mahirap magsulat. ^-^

Muli't muli, salamat po ng marami sa walang sawang pagsuporta sa aking mga gawa. Lalong lalo na po sa mga bumoboto, nagco-comment, and nag-aadd sa reading list nila. You don't know how greatful I am.

Naka 4000+ reads na po tayo. Please do continue to read and support my work. I love you very much. Till the next UD..

-carmela-