Olivia to młoda i piękna kobieta, która razem z rodzicami mieszka w Nowym Jorku. Obecnie pracuje w firmie swojego ojca, który jest znanym biznesmenem. Kiedy jej narzeczony złamał jej serce powiedziała sobie, że już nigdy nie zaufa żadnemu mężczyźnie...
Następnego dnia obudziły mnie promienie słońca. Spojrzałam na zegarek, który pokazywał 7.00 rano. Wstałam z łóżka i zeszłam do kuchni zjeść śniadanie. Potem poszłam do łazienki aby wziąć szybki prysznic i umyć zęby. Dzisiaj był ostatni dzień mojej pracy, ponieważ jutro miałam wolne. Postanowiłam, że wieczorem pójdę do klubu. W końcu będę mogła się rozerwać. Założyłam na siebie dżinsową sukienkę i ruszyłam do biura.
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Niestety dzisiaj były korki i do biura trafiłam po piętnastu minutach. Kiedy już miałam wejść do środka i złapałam za klamkę drzwi wejściowych, poczułam czyjąś dłoń na mojej. Odwróciłam głowę i zobaczyłam go. Jak zwykle był przystojny. Miał na sobie uszyty na miarę garnitur i białą koszulę, pod którą było widać dobrze wyrzeźbione mięśnie. Zdjęłam dłoń z klamki i nic się nie odzywając ruszyłam w stronę windy. On ruszył za mną. Kiedy wsiedliśmy do windy była niezręczna cisza. Kątem oka widziałam jak na mnie zerka i zawadiacko się uśmiecha.
- Mógłbyś się tak na mnie nie patrzeć?- odezwałam się do niego.
- Przepraszam, ale nie mogę przestać. Pięknie wyglądasz.
- Dziękuję.- i w tym momencie przypomniało mi się jak go wczoraj potraktowałam. Nie zasłużył na to i musiałam go przeprosić. W momencie gdy miałam powiedzieć mu "przepraszam za wczoraj'' on odezwał się pierwszy.
- Mógłbym poznać twoje imię?
- Olivia- podałam mu rękę, a on przyłożył do ust i pocałował.
- Max Taylor. Bardzo mi miło.
- Posłuchaj. Chciałam cię bardzo przeprosić za wczoraj, że na ciebie nakrzyczałam, ale byłam zdenerwowana.
- Okej. Przyjmę twoje przeprosiny, ale pod jednym warunkiem.
- Jakim?
- Przyjmiesz moje zaproszenie na kolację.- że co? Zaskoczył mnie tą propozycją.- Dzisiaj o 20.00.
- Dzisiaj? Wybacz ale mam już plany na ten wieczór. Ale jeśli tak to może jutro o 18.00?- boże co ja robię. Niedawno zerwałam z narzeczonym, a umawiam się na kolację z zupełnie obcym facetem. Co się ze mną dzieje?Nie było już odwrotu.
- Dobrze. To w takim jutro o 18.00. A jeśli mogę spytać to jak ma ma imię ten twój plan?- zaśmiałam się na jego pytanie.- Powiedziałem coś nie tak?
- Nie.
- A więc? Ma jakieś imię?
- Nie.- uśmiechnęłam się do niego.
- Czyli mam rozumieć, że wychodzisz gdzieś sama?
- Tak.
W tej chwili drzwi windy się otworzyły i wyszliśmy.
