Μοιραία Νύχτα

Κεφάλαιο 01

Το πέπλο της νύχτας είχε καλύψει για τα καλά τον έναστρο ουρανό της Αθήνας. Η Μαρίλια ανήμπορη να κάνει κάτι είχε παραδοθεί στα χέρια του άγνωστου άνδρα που μάταια προσπαθούσε να βρει τον σωστό δρόμο. Πριν μία ώρα είχε επιβιβαστεί στο όχημα του γεμάτη κέφι και όρεξη για μια τέλεια βραδιά. Τώρα το μόνο που μπορούσε να κάνει ήταν να βολευτεί στην θέση της και να κοιτά με ανυπομονησία πότε θα φτάσουν στον προορισμό της. Η κίνηση στους δρόμους δεν βοηθούσε στο πρόβλημα της όπως και ο επαναλαμβανόμενος εισερχόμενος ήχος στο κινητό της που της  υπενθύμισε την αργοπορία της. Δεν είχε άλλη επιλογή. Έπρεπε να απαντήσει και όπως ήταν αναμενόμενο άκουσε τις τσιρίδες της κολλητής της χωρίς καμία διακοπή. Τερμάτισε την κλήση με την υπόσχεση πως σύντομα θα την συναντούσε. Δεν την αδικούσε. Η Στέλλα είχε όλα τα δίκαια του κόσμου. Δεν ήταν στο στυλ της να αργοπορεί στα ραντεβού της και ήδη είχε καθυστερήσει μισή ώρα. Όμως που να το φανταζόταν ότι ο νεαρός ταξιτζής που την είχε παραλάβει από το σπίτι της θα μπερδευόταν και θα την πήγαινε σε λάθος μαγαζί στην άλλη άκρη της πόλης. Αναγκάστηκαν να μπουν στο κέντρο τέτοια ώρα και να κάνουν ολόκληρο κύκλο για να κατέβουν την παραλιακή.

Όταν ο ταξιτζής της ανακοίνωσε πως έφταναν στον προορισμό τους ανασηκώθηκε και προσπάθησε να ανασυγκροτηθεί. Έβγαλε το μικρό καθρεφτάκι από την τσάντα της και διόρθωσε το μακιγιάζ της όσο πιο γρήγορα μπορούσε. Όταν είδε με τα ίδια της τα μάτια την μαρκίζα του κλαμπ, μια ανάσα ανακούφισης βγήκε από τα χείλια της. Επιτέλους είχαν φτάσει και δυνατή μουσική ακουγόταν από το ανοικτό παράθυρό της.

Πλήρωσε το οδηγό και βγήκε έξω στο κόσμο που περίμενε για να μπει μέσα.

Το Devils ήταν το πιο hot κλαμπ της Αθήνας και κάθε βράδυ μάζευε την αφρόκρεμα της πόλης οπότε ήταν λογικό να γίνετε χαμός. Ήταν έτοιμη να βγάλει το κινητό της από την τσέπη της για να ειδοποιήσει την Στέλλα πως είχε φτάσει όταν κάποιος έπεσε πάνω της με ορμή με αποτέλεσμα να χάσει την ισορροπία της και να της πέσει κάτω.

«Πρόσεχε ηλίθιε» φώναξε εκνευρισμένη και έσκυψε να το πιάσει από το δρόμο, όμως όταν σήκωσε το κεφάλι της έτοιμη να ξεκινήσει καυγά με τον άγνωστο απρόσεχτο άνδρα τα λόγια ως δια μαγείας χάθηκαν μόλις τον αντίκρυσε.

 Μπροστά της στεκόταν ο πιο όμορφος άντρας του κόσμου. Ψηλός, γεροδεμένος με επιβλητικό παρουσιαστικό που σου έκοβε την ανάσα. Είχε πλούσια καστανά μαλλιά και σταρένιο δέρμα. Τα μάτια του είχαν ένα έντονο βαθύ πράσινο που ήταν αδύνατον να τα αγνοήσεις και τα χείλη του ήταν τόσο αισθησιακά που ήθελες να τα φιλήσεις. Φορούσε ένα επώνυμο ιταλικό μπλε κουστούμι που αγκάλιαζε άψογα το γυμνασμένο του κορμί με τους φαρδιούς του ώμους. Ήταν τόσο γοητευτικός που από μακριά φώναζε κίνδυνος και το κακό ήταν πως τον αναγνώρισε και δεν ήθελε μπελάδες μαζί του.