- Ωραία, είπε ο Λι και ύστερα μούγκρισε.
- Δεν νομίζω να ξοδέψεις τα υπόλοιπα χρήματα σε παπούτσια, έτσι δεν είναι; Πες μου πως δε θα το έκανες. Γιατί αν έχεις τέτοιο σκοπό, τότε μου χρωστάς αναψυκτικό και πίτσα.
- Στ' το υπόσχομαι πως δε θα αγοράσω ούτε παπούτσια ούτε τίποτ' άλλο, εντάξει; Παίρνω το φόρεμα και φεύγουμε.
Φορεσα ξανά το τζιν και το φακελάκι με το πουλόβερ μου.
Έκανε ψόφο μέσα στο εμπορικό κέντρο με τόσα κλιματιστικά.
- Κρίμα, είπε ο Λι αναστεναζοντας.
- Και ήθελα πίτσα! Βγήκα γελώντας από το δοκιμαστήριο και εκεινος με ακολουθούσε. Και τότε έπεσα πάνω σε κάτι... Ή μάλλον σε κάποιον.
- Συγγνώμη, βιαστικά να απολογηθώ. Και τότε συνειδητοποίησα ποιος ήταν.
- Ω, γειά σου, Τζέιμι.
Η κοπέλα κοίταξε με ένα καχύποπτο ύφος πρώτα εμένα και μετά τον Λι. Ένα πονηρό χαμόγελο απλώθηκε στο πρόσωπο της.
Είχαμε πέσει πάνω στη μεγαλύτερη κουτσομπόλα του σχολείου και, παρότι ήταν καλή κοπέλα, δε διέφερε από εκείνα τα άτομα που μπορούν να σε εκνευρίσουν στο πι και φι χωρίς ιδιαίτερο λόγο.
- Τι κάνετε εσείς οι δύο εδώ μέσα; Λι εδώ είναι τα γυναικεία δοκιμαστήρια, ξέρεις.
- Η Ελ ήθελε μια δεύτερη γνώμη, απάντησε αδιάφορα εκεινος.
- Καλά, υποχώρησε η Τζέιμι κάπως απογοητευμένη, σαν να ήλπιζε πως η δικαιολογία του θα ήταν ποιο ζουμερή.
- Έμαθα πως κάνεις πάρτι απόψε. Θα είναι και ο αδερφός σου εκεί, ε; Ο Λι στριφογύρισε τις κόρες των ματιών του.
- Ναι.
-Τέλεια! Είπε η Τζέιμι με ένα τεράστιο χαμόγελο.
-Για φόρεμα ήρθες και εσύ; Τη ρώτησα, έτσι για να πούμε κάτι.
- Όχι, χρειάζομαι καινούργιο τζιν.
Ο σκύλος μου αποφάσισε πως το τζιν μου είναι πιο διασκεδαστικό παιχνίδι από το τόπι του.
Γέλασα.
- Τι καλό σκυλάκι!
