+18
Bazen bir seni seviyorumla, bazen bir çocukla, bazen bir ölümle değişir insanın hayatı. Bazense davetsiz bir misafirin gökten inip hayatınızı alt üst etmesiyle değişir her şey.
Metin her şeyden kaçarak kendi halinde yaşarken Sezen ile tanışır. H...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Aşağı inmemiz gerek," dedi Sezen. "Yemeğe geçmiş olabilirler. Herkes bizi gördü, yokluğumuz merak uyandırır."
Yerde uzanmış tavanı izliyorlardı. Darmadağın olmuştu Sezen. Hem bedeni hem de ruhu sanki bu odanın her yerine serilmiş gibiydi. Eklem yerleri kaslarını sıkmaktan ağrıyordu. Ona kalsa burada uyuya kalırdı.
"Eğer yarın bu adamı öldüreceksem, bugün onun yanındaki en yakın kişi ben olmalıyım," dedi Metin. "Bu akşamın bütün olayı buydu Sezen. İyi evladı oynamak."
Metin'in de ondan farkı yoktu. Yarı açık gömleği, belinden düşmüş pantolonu ile buruşuk bir kağıt parçasına benziyordu. Hâlâ daha nefesini yakalayabilmiş değildi.
"Bu muydu yani tüm gösterinin sebebi?"
"Aptalca olduğunu söyleyemezsin," diye cevap verdi Metin.
Sezen de öyle düşünmüyordu zaten. Ama tüm bu çilenin sonuca değip değmeyeceğinden emin değildi, çünkü esas mesele Metin'i bu işe karıştırmanın aptalca olmasıydı.
Özgür'le konuşup bu saçmalığa son vermeliydi.
Elbisesinin üzerini toparlayıp ayağa kalktı Sezen. "Rujum nasıl?" diye sordu Metin'e. Adam kollarını açmış vaziyette tavana bakıyordu. Sonra çok zor bir iş yapıyormuş gibi Sezen'e döndü.
"Dağılmış," dedi suçlu suçlu.
"Tabii dağılır. Lavabo ne tarafta?"
"Dur ben de geliyorum."
Metin o kadar çok zorlandı ki oturmaya çalışırken Sezen adamın düşüp kalacağını düşündü. Bozulmuş papyonunu boynundan çekip çıkardı, sonra ceket cebine sıkıştırdı siyah kumaş parçasını. Gömleğinin düğmelerini de hızlıca ilikleyip ayağa fırladı. Önce başı döndü ama sonra toparladı. Bayır çıkan yaşlı bir adamı izlemek gibiydi. Sezen gülmemek için dudaklarını büzdü. Ama sonra buz gibi bir şey battı midesine. Metin pantolonunun fermuarını çekerken Sezen adamdan yayılan utancı hissetti.
"Pişman mısın sen?" diye sordu bu yüzden pat diye.
"Ne?" Metin başını kemerinden kaldırıp kadına döndü. "Anlamadım."
