Tears On The White Rose

25:

Nang bumaba si Lexi, nakasuot siya ng itim na jeans at puting t-shirt. Nakatali rin ang mahaba niyang buhok. Pagkababa niya, nakaramdam siya ng init mula sa araw, at nanginig ang kanyang mga daliri habang inangat ang mga kamay sa hangin, tila may kinakapa.

"Ah, Ela Zev, aalis na ba tayo?" tanong niya na may kaunting pagkabahala.

"Nauna na sila," sagot ni Ian, na hinuli ang kanyang mga kamay upang makuha ang kanyang atensyon.

Wala na siyang nagawa nang marahan siyang hinila ni Ian patungo sa labas. Narinig niya ang huni ng mga kabayo, dahilan para ma-excite siya at hindi mapigilan na ngumiti. Ang puso niya ay nag-uumapaw sa saya sa tuwing naririnig ang tunog ng mga kabayo.

"Hi hon, kanina pa ako naghihintay dito," wika ni Rita, na nagdulot ng pagdapo ng panghihinayang sa puso ni Lexi.

"Sorry kung natagalan kami," napabuntonghininga si Ian bago niya binuhat si Lexi at pinaupo sa likuran ng kabayo. Napasinghap si Lexi sa pagkabigla, hindi niya inaasahan ang mabilis na galaw.

"Kumapit ka ng mabuti sa akin para hindi ka mahulog," malumanay na sabi ni Ian, ngayon ay nakasampa na rin sa kabayo. Halos magkadikit ang mga katawan nila habang nakasakay.

Naiilang na tumango si Lexi, nakaramdam ng init at saya sa pagkakasandal sa likod ni Ian. Si Rita naman ay nakasunod lang sa kanila, nagmamasid.

"Sa kaliwa natin ay mga mais na pananim, may mga papaya at mga puno ng saging na nakahilera sa gilid ng dinadaanan natin. Sa kanan naman ay may mga pananim na iba't ibang gulay," paglarawan ni Ian na mariin namang nakikinig si Lexi. Sa bawat salita niya, parang bumubuo siya ng imahe sa kanyang isipan, nagiging buhay ang mga tunog at amoy ng paligid.

Habang naglalakbay sila, hindi napapagod si Ian sa pagpapaliwanag. Tirik na ang araw at ramdam ang pawis na tumatakbo sa kanyang noo. Sinasalubong ito ng mainit na simoy ng hangin, at sa kabila ng init, tuwa ang naghari sa puso ni Lexi.

Pagdating nila sa magubat na bahagi ng hacienda, huminto si Ian. "Ano ang nangyari?" tanong ni Lexi, nag-aalala.

"Kailangan nating bumalik. Hindi ko kabisado ang gubat na ito," wika ni Ian, napailing na parang nag-aalala.

"Sige, pero pwede bang...?" Napakagat siya sa labi, nag-aalangan. "Puwede bang bumaba muna tayo? Parang maihi na kasi ako eh."

Napahilamos si Ian sa kanyang mukha, nag-aalala. Napansin niya ang matataas na damuhan at malalaking puno sa paligid. "Hindi mo na ba kayang mapigilan?" tanong niya, nag-aalangan.

"Kung ang damdamin ko nga ay hindi ko magawang pigilan, ang ihi ko pa kaya?" wala sa loob na sabi niya, nagdulot ng pagkatigilan kay Ian.

Gumuhit ang pagkagulat sa mukha ng binata, ngunit nang makabawi siya, ngumisi ito. Bumaba siya sa kabayo at walang pasabing binuhat si Lexi mula sa pagkakaupo. Dahil sa pagkagulat, napahawak si Lexi sa leeg ni Ian, nalalanghap ang pabango nito na tila pumasok sa kanyang isipan.

"Lexi," paus na sabi ni Ian, mariing nakatitig sa kanyang mukha. Ramdam ni Lexi ang mainit na hininga na bumabalot sa kanyang pisngi, kaya napabitaw siya sa leeg ng lalaki.

"A-ay, Ian, ibaba mo na ako," nauutol na sabi niya, ramdam ang bilis ng tibok ng kanyang puso. Ang puso niya ay tila sumasabay sa takbo ng mga damdamin—takot, saya, at pagkabahala.

Bago siya ibinaba ni Ian, binigyan pa siya nito ng mabilis na halik sa labi. "Magnanakaw ng halik!" kunwaring galit na sabi ni Lexi, subalit sa kaloob-looban, tuwang-tuwa siya.

Mahinang tumawa si Ian at marahang kinurot ang ilong niya. "Hali ka na, para makabalik na tayo sa dinaanan natin kanina," saad ng lalaki habang nakaakbay sa kanya.