All we know

CHAPTER 8: STILL WE HOLD TOGETHER

Asthasia P.O.V:

I opened my eyes, I saw myself in the Hospital, Inikot ko ang tingin ko, I only saw Sha and Ate Ja sleeping beside my bed meanwhile Vincent and Kuya Sandro were on the couch

"Where's Simon?" pagsasalita ko, bigla silang nagsigisingan at tumungin sakin

"Asthasia, are you alright?" Kuya Sandro asks

"Yes, I'm fine, where's Simon?" tanong ko muli

"Don't find him, he's not here" sagto naman ni Vincent

"then where is he?" I ask

"Asthasia, don't stress yourself, you need to gain energy" singit ni Sha, I know they're avoiding my question

"Just answer my freaking question" Sabi ko na may galit na tono

"he's on his way to the airport going to France" Vincent said

"Vinny, why did you say that?" rinig kong bulong ni Kuya Sandro

"on the way to the airport? France? what are you talking about" I said

"Asthasia, Simon will go to France for some business, He'll come back" sagot ni ate Ja

"what if hindi?" tanong ko sa kanila, agad akong tumayo at tumakbo papalabas ng kwarto ko, all I want is to see Simon, I don't want to lose someone again, alam kong hinahabol ako nilang apat, pagkalabas ko ng ospital ay saktong may taxing nakatapat sa Exit, mukhang kabababa lang nang sakay nito ngunit sumakay agad ako at sinabing bilisan papuntang airport, buti nalang talaga nadala hablot ko yung wallet ni ate Shaharra at yung cellphone niya. Tinatawagan nila ito ng ilang ulit ngunit di ko nalang pinapansin, tinanong ko si kuyang driver kung kaya niya pa bang bilisan at dadagdagan ko nalang ang bayad, binisan ni kuya kaya naman medyo napanatag ang loob ko. Binaba niya ako sa Entrance ng airport at nagbayad na ako, papasok na san ako ng pigilan ako ng guard

"Ma'am hindi ka po pwedeng pumasok" Sabi nito

"bakit naman po kuya?" tanong ko sa kanya

"Ma'am naka Hospital gown pa po kayo, umalis nalang po kayo" napatingin ako sa damit na suot ko "oo nga ang bobo ko bakit ba nakasuot pa ko ng ganto magisip ka ng paraan Asthasia, matalino ka diba?" tanong ko sa isip ko, agad naman akong nagkaidea, alam kong masamang biro to pero, I need to try

"tumakas lang po kasi ako sa ospital kuya, I have cancer" bakat sa mukha niya ang gulat, sana gumana tong plano ko

"Aalis na po kasi yung daddy ko ngayon papuntang ibang bansa, I want to see him again one last time, sana po pagbigyan niyo ko" I said

"saang bansa ba siya pupunta?" tanong nito

"sa France po" I said, napapikit ako

"may Anak din akong babae ineng, kagaya mo siya, pagaalis ako ng Bahay ,,gusto niyang sumama kaya naiintindihin kita" sabi niya sakin

"anong oras ba flight papuntang France?" tanong nito sa isa pang guard

"mga 11:30" sagot nung pinagtanungan niya

"nako ineng pumasok kana lagpas 11 na baka di mo maabutan, ito dalhin mo pag may nagtanong kung bakit ka nakapasok ipakita mo lang yan o gusto mo pasamahan nalang kita?" tanong nito

"no need na po, I can handle myself naman eh, di pa naman po ganon kalala yung sakit ko, tsaka baka nakakabala nako" sagot ko

"sige basta ipakit mo lang yan ha?" tumungo ako at nagpasalamat sa kanya, isa nalang poproblimahin ko napaka laki nitong airport, nagpaikot-ikot ako but I still can't find him