Η Πεταλούδα της Σιωπής (Το Β' μέρος Μάρτιος 2017)

Κεφάλαιο 1ο - μέρος 8ο

COPYRIGHT©2015. ALL RIGHTS RESERVED.

Τα ετεροθαλή αδέρφια μπήκαν στο μπαράκι λίγο μετά τις 10.30... είχαν καθυστερήσει λίγο εξαιτίας της γκρίνιας του Στέργιου... άλλαξε τη γνώμη ξαφνικά... ο Σπύρος προσπάθησε να τον πείσει και τελικά τα κατάφερε... Με ευκολία εντόπισε την κοπέλα με το σγουρό μαύρο μαλλί... αλλά δεν ήταν μόνη της... δίπλα της σχεδόν κολλητά καθόταν ένας όμορφος ξανθός άνδρας... προς στιγμήν της ψιθύριζε κάτι στο αυτί και αυτή αμέσως βιάστηκε να του χαρίσει ένα γλυκό φιλί στο μάγουλο... Άθελα του ο Σπύρος αναστατώθηκε... δεν την γνώριζε αυτήν την κοπέλα αλλά του είχε προκαλέσει κάτι που σπάνια αισθάνονταν με τις κατακτήσεις του.

Από πίσω του στέκονταν ο Στέργιος το ίδιο αμίλητος... παρατηρούσε σχολαστικά την κοπέλα με ατίθασο σγουρό μαλλί... σίγουρα δεν είχε σχηματίσει και την καλύτερη εικόνα... τα γεγονότα μιλούσαν από μόνα τους και ο ανόητος ο αδερφός του είχε εκτεθεί, προσμένοντας το άπιαστο... προσπάθησε να δώσει ο ίδιος μια λύση... “Πάμε κάπου αλλού...” του είπε ενώ τον ακούμπησε σφιχτά στον ώμο... αλλά ο Σπύρος δεν είχε σκοπό να το αφήσει έτσι...

“Εάν σας ενοχλούμε μπορεί να πάμε κάπου αλλού...” είχε εκνευριστεί που ο νεαρός τους απαξίωνε...

“Μα... δεν μας ενοχλείτε...” ψέλλισε η Θεανώ... έκπληκτη ανήμπορη να διαχειριστεί μια καταιγίδα που ήταν έτοιμη να ξεσπάσει... τότε άκουσε τη φωνή του αδερφού της... ποτέ δεν αντιδρούσε φυσιολογικά σε ανάλογες προκλήσεις...

“Νομίζω πως η κοπέλα σας είπε πως δεν μας ενοχλείτε... εάν θέλετε να πάτε να καθίσετε κάπου αλλού... δε θα σας εμποδίσουμε...” απάντησε ειρωνικά... ενώ ένα χαμόγελο υπεροχής σχηματίστηκε στα χείλη του...

Η Θεανώ βρίσκονταν σε απόγνωση... αλλιώς περίμενε αυτή τη βραδιά... αλλιώς την είχε σχεδιάσει... και ο αδερφός της δε βοηθούσε... πάντα πίστευε πως η πρώτη εντύπωση ήταν καθοριστική και σίγουρα ο Σπύρος δεν κέρδισε τις εντυπώσεις... είχε ξεμείνει από λόγια... ο άνδρας που συνόδευσε τον Σπύρο είχε κάτι το απόμακρο κάτι το σκοτεινό... ανατρίχιασε ολόκληρη... κρύος ιδρώτας την είχε λούσει ξαφνικά... τα πόδια της μούδιασαν ενώ η νέα της καρδιά αντέδρασε περιέργεια στην παρουσία αυτού του καστανού άνδρα με τα σκούρα μάτια... Ξαφνικά την έπιασε μια ζαλάδα... Ο Μανώλης ενστικτωδώς βρέθηκε δίπλα της... φώναξε το όνομα της αλλά εκείνη δεν τον άκουγε... είχε μεταφερθεί κάπου αλλού... διάφορες εικόνες είχαν πλημμυρίσει τη ψυχή της... άγνωστε εικόνες όμως... Ξαφνικά συνήλθε... οι χτύποι της καρδιάς της ισορρόπησαν ενώ το μυαλό της καθάρισε από τη ξαφνική θολούρα...