Her seferinde yine düşüyorum yalanlarına. Hayat herzaman yenilgiye mi uğratır insanı. Sevdiğin insan neden sevmez neden bırakır gider. Herşey güzel gidiyordu neden Gittiki? Sevmişti..
"Derin hadi geç kalacaksın ilk günden!" gene okul mu hadi ama hiç rahat yokmu.. Daha fazla zorlamaya dayanamayıp yataktan kalktım banyoya gidip rutin işlerimi hallettikten sonra siyah okul eteğimi ve kırmızı lakosumu giydikten sonra aşağı indim. Gene gitmişler ben kimim zaten kardeşim öldükten sonra ailem bana hiç değer vermemeye başladı yokmuşum gibi hayat bana zaten ozaman atmıştı bir kazık. Okula geldiğimde Gökçeyi bulup sıraya geçtik müdürün o sıkıcı konuşması bittikten sonra sınıfa uçtuk gerçekten uçtuk. İlk ders Biyolojiydi hadi ama bu kadar iğrenç bi gün olamaz koydum kafamı sırama hoca benim ismimi söyleyene kadar rahattım kafamı kaldırdığım da hoca bana "Derin bu soruyu gelde yap bize" dedi bunu dedi inanmıyorum ilk günün ilk dersinde ne bu hız hoca. Ben çaresizce hocaya bakarken adının Berk olduğunu öğrendiğim taş varlık abartmıyorum gerçekten taş yanağındaki gamze o gözleri ve lakosunun içinden gözüken kasları... Ben düşünmeye devam ederken oğlan soruyu yapıp yerine oturmuştu bile. Oha taşlar inekte olabiliyormuş.. Birden bütün sınıf gülmeye başladı. Ah lanet olsun ben bunları seslimi düşündüm.
Hoca hani nerde taş ben göremiyorum demesiyle gözlerimi devirmem bir oldu o sırada zil çaldı. Dışarı fırladım hemen..
Gökçeye olanları anlattığımda anırmaya başladı. Abi gülersinde bune insan sınırlarını aştı hayvan sınırlarını bile geçti yuh ama. 'kızım alt tarafı sesli düşündüm niye bu kadar çok güldün anlamadım' 'kızım okulun havalı egolu piçine sen taş dediğinin farkındamısın puahahha' lanet olsun ama çocuk tatlıydı ve daha tanışamamıştık bile neden böyle hissediyorum ki sadece tatlı yakışıklı gülüşü bakışı gözleri hyr Derin sakın sakın....
