MY FIRST AND LAST LOVE

Birthday

"baby? Anong ginawa n'yo kanina?" I asked in a small and calm voice

"we played ahmm those ahmm stuffed toys and manymore...." she answerd in a tired and sleepy cute voice

"looks like you enjoyed a lot" I planned to give her the necklace but she looks sleepy so she need to rest and sleep first.

Until now I still can't believe that this  is happening. Her father doesn't know that she's his daughter. It hurts to see her believing my lies.

She's my everything. I can sacrifice my own life just to give her a better life and bright future. I am a mother of an Angel.

Hayst, sana talaga sinabi kona noon. May mga haka-haka pa naman na magpapakasal na sa iba ang tatay n'ya, pero okay lang naman na ikasal s'ya sa iba. Tama hahayaan ko nalang s'ya na makasal sa iba. Pero paano ang anak ko lalaki s'ya na kasal sa iba ang tatay n'ya. Sumasakit ang ulo ko, hindi kona alam ang gagawin ko.

pinarada ko ang sasakyan at lumabas na para buksan ang kabilang pintuan para buhatin si Lorrain.

nabigla pa ako ng binuhat ko s'ya "ang bigat mona, anak" sambit ko habang karga-karga ang anak ko.

Pagkasakay ko sa elevator ay pinindot kona agad ang floor namin.

Pagkatapos kong ihiga sa kama si Lorrain ay bumaba ulit ako para kunin ang mga pinamili kanina. Naligo ako at nag-prepare ng susuotin ko bukas. Mini skirt na gray at pink na sando at blazer na kulay black at hanggang pwet ito, tapos 3 inches heel na puti. Hinalungkat ko ang Cabinet para hanapin ang mga formal na damit ko dati. Inaayos ko ang mga damit ko ng biglang may yumakap sakin galing sa likuran. I can feel her little hands and smell her baby scent.

"mommy, What time na po ngayon?" her little baby voice warm my heart.

The pain I'm feeling slowly fading. Napangiti ako at hinawakan ang kamay n'yang maliit. "3:00pm, baby, Why?" minsan lang s'ya nagtatanong sa oras kaya nakapagtataka.

"I'm just asking because titalabs said that 'you don't have time anymore, she's growing, you can't keep on lying forever'  Who's lying mommy? Lying is bad" She's too innocent to understand those Cindy's words.

"baby, don't mind that. Listen to me" tumayo ako at kinuha ang box kung saan nakapaloob ang necklace ni Lorrain na bigay ng tatay n'ya. "this necklace is from your Daddy" her eyes spark and her mouth form an O at nanlaki ang kanyang mata. I laugh a bit and continue speaking "this is his gift for your birthday, he can't be with us because he's busy working for us." Paliwanag ko, sana naman maniwala para wala na akong masyadong isipin sa kaarawan n'ya.

"I wanna say thank you to Daddy. Can I call him?" she pointed my phone

"he's in a m-meeting r-rightnow, we can't d-disturb him." nangangapa ako ng palusot. Bakit ba hindi ko naisip 'to. Sana naman maniwala na ang anak ko

"oh, okay. This is so precious." pinagmasdan n'yang mabuti ang kwentas na bigay ng tatay n'ya "mom, if  you will going to meet Daddy again, please bring me. I wanna hug him too" she begged. Ang sakit, hindi kona kaya. Pinigilan ko ang mga luhang wag tumulo at ngumiti ng mapait.

"sure I'll bring your Daddy here" I lied and smile bitterly .

"I'll show him my drawings po, tell him to come here very soon po mommy" she's playing the necklace now with her little fingers.

"okay baby, I'll tell him" Pasensya kana anak kung palagi akong nagsisinungaling ayaw ko lang na masaktan ka araw-araw. Hindi kopa alam ang susunod na paliwanag at sagot ko sa mga susunod na tanong ni Lorrain. Pagod na akong magsinungaling, pagod na pagod na ako. Sana nandito si Papa at si Ate para malaman ko kung ano ang gagawin ko. Sari-sari ang nararamdaman ko sakit, inis, pananabik na makasama ang pamilya at kalungkutan. I'm tired and sick of being tired and sick, emotionally. Napapawi ang pagod ko sa tawa at ngiti ni Lorrain pero sa tuwing naiisip ko ang mga kasinungalingan ko sakanya hindi ko alam ang gagawin ko. Hindi pwedeng mabuhay nalang ang anak ko sa kasinungalingan ko.