It was the third day of the week and my team won their third game yesterday. Nag message naman ako sa gc nila at cinongratulate sila. I was sad that I couldn't even join and play with them or even atleast watch them play. Hindi kasi ako pinayagan na umalis ng bahay hanggang sa gumaling ang injury ko.
Pinagkaabalahan ko nalang tuloy ang requirements ko para sa college. Nag-aral nalang din ako para hindi ma bore dahil magtetake ako ng exam para sa kukunin kong course sa college. But studying just made me more bored.
Kinuha ko ang cellphone ko ng maisipang i-message si Kaia at ayain siya sa bahay. Pero wala pang dalawang minuto ay nag reply na siya at sinabing hindi siya makakapunta dahil may inaayos parin daw siyang resquirements sa school. Halata namang busy si Amarah kaya sinubukan ko rin si Auri at ganun din ang sagot niya. I message Blaize but he didn't even reply. So I messaged Noeh instead.
To: bestfriendzone
Saan ka?
From: bestfriendzone
Nasa school, bakit?
To: bestfriendzone
Ginagawa mo jan?
From: bestfriendzone
May dinaan lang ako sa adviser natin
To: bestfriendzone
Saan ka after? Can you come to the house? I'm bored
From: bestfrienzone
SURE
Napangiti nalang ako at sinabihan siya ng pagkain. Nakakalakad na ako pero hindi ko masyadong inaapak yung paa kong na injured dahil medjo masakit parin. After almost fifteen minutes ng pagdadahan-dahang bumaba papunta sa living room, nakarating din ako. And five minutes late, Noeh showed up with lots of food!
"Tanga, sabi ko magdala ka ng pagkain pero hindi ko naman sinabi na pagpapafiesta tayo" sabi ko kaya nataea lang siya at dinala yun sa kusina kaya sumunod naman ako.
"Shouldn't you be in a wheelchair or something?" He asked
"Para naman akong matanda niyan" sagot ko. Tumango-tango nalang siya at nilabas yung pagkain sa lamesa. Umupo naman ako sa gitna at tumabi siya sa akin. He brought paper plates with him para raw hindi na mag abalang maghugas yung katulong namin. He was always so kind, tanga lang talaga.
"So, have you told her yet?" I asked while we were eating
"Nahh, it's better if I don't"
"I understand...pero, sigurado kang hindi mo pagsisihang hindi mo sinabi sa kaniya??"
"It's better that way. I don't want risk all those years" aniya kaya tumango-tango naman ako.
"I understand" sagot ko nalang at nanahimik na
Pinag-usapan nalang namin yung tungkol sa paglipat nila ng Amerika at ano ang balak niyang gawin sa oras na dumating siya doon. He was so excited but also a part of him was sad dahil malalayo na siya sa amin.
"Oh c'mon, you're doing this for your future! Plus, magkikita parin naman tayo after a few years!"
"Four years is long" he sighed
"Yeah, but atleast when you go back magtatayo kana ng restaurant mo diba? Tapos, shempre may discount ako dun!" Sabi ko kata umiling-iling naman siya
