overspel de buurtpolitie

hoofdstuk 2

Tineke's POV:

Ik had het thuis een beetje gezellig gemaakt, ookal was het dan voor mij alleen, dat wil niet zeggen dat je het niet gezellig mag maken. ik dimde de lichten een beetje en zette een paar kaarsjes op de kasten, snel zette ik nog een film klaar. Met een tas warme chocolademelk wandelde ik naar de zetel. Ik legde een dekentje over me heen en drukte op play. Al snel was de film een goed half uurtje bezig toen de bel ging. Ik liet mijn hoofd naar achteren vallen en zuchte. Net toen er een goed stukje kwam zei ik tegen mezelf terwijl ik op pauze drukte. Ik sloeg het deken van mij af en zette mijn tas op het tafeltje. Ik opende de deur. "Koen ?"  weerklonk er uit mezelf  "wat doe jij hier nog zo laat ?" vroeg ik "Dag Tineke, uhm mag ik misschien eventjes binnen komen?" vroeg hij met een zacht stemmetje. "Natuurlijk" antwoorde ik, hij was hier altijd meer dan welkom. Hij wandelde al richting de woonkamer en na dat ik de deur sloot volgde ik hem. "is alles wel in orde?" vroeg ik omdat ik zo een vermoeden had dat er iets aan de hand was, anders zou hij hier toch niet staan zo laat op de avond. "ahja alweer een ruzie thuis" begon hij. Zet je maar neer, ik haal even iets om te drinken en dan kunnen we er rustig over praten. Ik ging naar de keuken en haalde er twee wijnglazen uit de kast en een fles rode wijn, eentje kan nu toch geen kwaad dacht ik. Ik zette de glazen en de fles op het tafeltje en ging naast Koen zitten. "je weet toch dat ik nog naar huis moet rijden Tineke" ik lachte "eentje kan geen kwaad toch?" zei ik terwijl ik de glazen vulde. Hij vertelde rustig zijn verhaal terwijl ik luisterde en hem raad probeerde te geven want zo goed was onze vriendschap dus, we luisterden en vertelden alles aan elkaar wanneer we het nodig hadden. Af en toe probeerde ik er toch een grapje tussen te krijgen om hem op te beuren, wat me toch wel goed lukte. Niet veel later werd het echt gezellig en kennelijk ook laat, ik heb hem toch wel goed kunnen opbeuren waardoor ik toch wel trots was op mezelf. De kaarsjes die stonden te branden begonnen langzaam te doven, het teken voor Koen dat het tijd was om naar huis te gaan want van zodra ik de lichten aanstak stond hij op. "Ben je al weg" vroeg ik een beetje droevig "ja, anders word ze nog bozer dan ze al is en daar heb ik geen zin in". Ik knikte begrijpend en wreef nog eens over zijn rug, "het komt wel goed" zei ik en begelijde hem naar buiten. "Bedankt Tineke...om te luisteren en voor deze prachtige avond" we glimlachten naar elkaar " je bent altijd welkom" zei ik. Ok een knuffel kan er wel nog bij dacht ik en omringde hem met mijn armen zodat ik hem een warme knuffel kon geven. Hij glimlachte nog eens en vertrok naar huis, ik voelde mij toch wel een beetje schuldig, door mij hadden ze ruzie. Ik dacht terug aan de avond, een warm gevoel overheerste mijn lichaam terwijl ik mijn bed in dook en in een diepe slaap viel.