၀မ်ရိပေါ်တစ်ယောက် ဒီနေ့တော့ သူ့အဘိုးပေးခဲ့တဲ့ Wangfashion companyကို သွားဖို့ စီစဉ်ထားသည်။သူသွားကြည့်ရမည်လေ။ဘာတွေဖြစ်ပျက်နေသလဲဆိုတာကိုပေါ့။
ဦးငယ်လေးကိုတော့ သူမပြောသေးပါဘူး။နောက်မှပေါ့။နောက်မှပဲ အေးဆေးပြောပြလိုက်တော့မယ်။
၀မ်ရိပေါ်ဧည့်ခန်းထဲမှာထိုင်တွေးနေတုန်း ရှောင်းကျန့်ကရောက်လာသည်။ဒါကို တွေးနေတဲ့၀မ်ရိပေါ်က သတိမထားမိပေ။ရှောင်းကျန့်က ဆိုဖာပေါ်၀င်ထိုင်လိုက်ပြီး ၀မ်ရိပေါ်ကို ငုံ့ကြည့်ကာ
"ရိပေါ်"
"အမလေး!!"
၀မ်ရိပေါ်လဲ ရှောင်းကျန့်ခေါ်သံကြောင့် လန့်သွားပြီး အပေါ်ကိုလှည့်အကြည့်နဲ့ ရှောင်းကျန့်ရဲ့ငုံ့အကြည့်နဲ့ တိုက်ဆိုင်သွားပြီး
သူတို့နှစ်ယောက်ရဲ့မျက်နှာတွေက နီးကပ်သွားသည်။ဦးငယ်လေးက အရမ်းချောတာပဲ။မျက်လုံးတွေကလဲ ညှို့နေသလိုပင်။ပြီးတော့ နှုတ်ခမ်းအောက်မှာရှိတဲ့ မှဲ့နက်ကလေးကလဲ ဒီနေ့ကျမှ ပိုထင်းနေသလိုပင်။၀မ်ရိပေါ်အကြည့်မလွှဲမိဘဲ ဆက်ပြီးသာ ကြည့်နေလိုက်သည်။
ရှောင်းကျန့် သူလဲငုံ့အကြည့်နဲ့ ၀မ်ရိပေါ်ရဲ့မျက်နှာနဲ့နီးကပ်သွားတော့ သူရင်ထဲတစ်မျိုးဖြစ်သွားသည်။စိတ်လှုပ်ရှားသလိုလိုမျိုး ရင်ခုန်သွားတာမျိုးဖြစ်သွားသည်။သူအနီးကပ်ကြည့်လိုက်တော့ ၀မ်ရိပေါ်ရဲ့ပါးပြင်ပေါ်က မွေးညှင်းနုလေးတွေကိုတောင် မြင်နေရသည်။မျက်လုံးလေးတွေကလဲ မျက်ရစ်မရှိပေမယ့်လဲ အလွန်ကြည့်ကောင်းသည်။နှာတံလေးကလဲ စင်းပြီးအဆုံးမှာတော့ လုံးလုံးဖြစ်သွားသည်။ပါးလေးတွေကလဲ ဖြူဖွေးပြီး ဖောင်းနေတာက ဖက်ထုတ်ကလေးတွေလိုပင်။နှုတ်ခမ်းလေးကလဲ ထော်ထော်လေးနဲ့။အဲ့နှုတ်ခမ်းလေးတွေက ရယ်လိုက်ရင် အသဲပုံဖြစ်သွားတာက တစ်မျိုးဆန်းနေသည်။
သူတို့နှစ်ယောက်တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် စိုက်ကြည့်နေသည်မှာ ဘယ်လောက်ထိကြာသည်မသိ။ရှောင်းကျန့်ရဲ့ဖုန်းတုန်လာခါမှပဲ အကြည့်လွှဲမိကြသည်။
'ဒူ......ဒူ........ '
"ဟဲလို အင်းပြော"
".........."
