World of Madness

~27~

Anastasia

Allerlei vragen gaan rond in mijn hoofd, maar ik denk niet dat ik ooit daar het antwoord op zal krijgen. Door alles dat er gebeurd is merk ik dat mijn lichaam op is en ik val in slaap.

"Wakker worden!" wordt er geschreeuwd tegen mij waardoor ik dus wakker schrik. "Tijd om je informatie te delen Olivia" zegt Samuel met een vuile grijns. Ik hou mijn mond en kijk hem alleen maar boos aan. Samuel loopt mijn kant op en pakt me vast bij mijn haren. Hij trekt me mee naar het midden van de kamer en maakt me daar vast aan de haken die uit het plafond steken. "Je bent wel van de kinky dingen of niet?" vraag ik hem met een vuile toon. Ik merk dat hij mijn opmerking niet waardeert en ik hem er dus boos mee maken. Hij zegt er niks op terug dus ik besluit nog meer water op het vuur te gooien en ga door met mijn opmerkingen naar hem. Hij wordt steeds bozer en pakt mij bij mijn kaken vast. "Nu ga jij ons eens wat nuttigs vertellen met die vuile bek van jou" "Ik vertel jou helemaal niks" zeg ik terug waarna ik hem in zijn gezicht spuug. "Oepsie" zeg ik weer met een vuile stem. Ik merk dat ik nu over het randje ben gegaan bij hem, gelukkig ben ik wel wat gewend. Samuel stapt op mij af en geeft mij een stomp in mijn maag. Shit dat doet toch meer pijn dan ik dacht. Olivia gevoelens kun je uitzetten, je bent erger gewend blijf ik in mijn hoofd herhalen. Samuel blijft mij dwingen om hem antwoord te geven op zijn vragen, maar ik hou stug mijn mond of ik geef weer een antwoord waarmee ik hem alleen maar uitlok. Als hij merkt dat zijn methode van mij slaan niet werkt pakt hij er een mes bij. "Je gaat mij nu vertellen wie er achter Black Code zit en waarom jij op mij af bent gestuurd" "En anders ga je me wat meer pijn doen met je mesje" zeg ik uitdagend terug. Hij waardeert mijn antwoord weer eens niet en gaat met zijn mes over mijn rug heen. Eerst merk ik er niks van tot hij diepe sneden begint te maken. Na een tijdje merk ik dat ik mijn bewust zijn begin te verliezen door de klappen die ik krijg en de sneden die zijn gezet.

Als ik wakker word merk ik dat ik niet meer hang maar lig op het bed dat in de kamer staat. Langs het bed staat een bord met het meest gore eten dat je je kunt bedenken. Ik ga dit dus echt niet eten. "Ik zal maar wat eten als ik jou was" hoor ik iemand zeggen. Als ik weer op kijk ik weer in de mooiste helderblauwe ogen die er zijn. "Krijg je niet genoeg van mij?" vraag ik hem boos. "Als jij gewoon antwoorden geeft op mijn vragen dan kan ik je laten gaan" zegt hij. "We weten beide dat ik de dood tegemoet ga of ik je nou informatie geef of niet" zeg ik zonder enige emotie in mijn stem. "Olivia ik wil dit helemaal niet doen, maar je laat me geen keus ik moet antwoorden krijgen" zegt hij boos. "Als je dit niet had willen doen had je het niet gedaan, jij weet als geen ander hoe het is om te moeten doen waar je voor hebt gewerkt" zeg ik hem weer terug. "Ja we voeren beide ons werk uit hier" zegt Samuel weer. "Ik vertrouwde je en jij speelde gewoon een vuil spel!" zegt hij weer met woede in zijn stem. "Als ik een spel had gespeeld met jou had ik Blake niet neergeschoten" zeg ik hem weer terug zonder enige emotie.

Samuel

Ik ben in gesprek met Oliva misschien krijg ik op deze manier wat informatie uit haar, want martelen werkt niet bij haar. "Als ik een spel had gespeeld met jou had ik Blake niet neergeschoten" zegt Olivia zonder enige emotie in haar stem. "Jouw doel was mij te vermoorden, maar waarom?" vraag ik haar. "Dat moet je niet aan mij vragen" zegt ze erop terug. Ik sta op van de stoel en loop naar het bed toe waar ze ligt. Ik snap gewoon niet hoe ze dit gespeeld kan hebben, we kenden elkaar dan wel nog maar heel kort maar de momenten die we hadden met elkaar leken zo echt. Door haar vergat ik al mijn problemen, zoals dat er een target op mijn rug staat. "Olivia zeg het me alsjeblieft gewoon, alleen zo kan ik je laten gaan" zeg ik haar. "Samuel wees eens eerlijk tegen mij en jezelf, we weten allebei dat ik het hier niet levend ga verlaten" zegt Olivia weer. Ze gaat echt niks loslaten en gelijk heeft ze ook ik kan haar niet zomaar laten gaan. Als ik haar laat gaan kom ik zwak over, ik heb namelijk nog niemand met zoiets weg laten komen. Normaal zou diegene allang onder de grond liggen. Ik kijk haar aan en krijg ergens toch wel een spijt gevoel van wat ik haar heb aangedaan. "Baas u moet nu komen" hoor ik door mijn oortje heen. Ik verlaat de kamer zonder nog een woord te zeggen tegen Olivia.

Anastasia

Samuel verlaat de kamer zonder mij nog iets te zeggen of me aan te kijken. Ik besluit weer om me heen te kijken, er moet toch een mogelijkheid zijn om hier weg te komen. Ik probeer op te staan van het bed maar ik merk gelijk dat mijn lichaam er nog niet klaar voor is. Na een paar keer geprobeerd te hebben om op te staan sta ik eindelijk overeind. Als ik wil gaan lopen merk ik dat iets me terugtrekt, hij heeft me gewoon vastgebonden aan de muur waar het bed tegen staat. Na een tijdje geef ik het op ik krijg dat stomme ding maar niet los, ik moet dat stomme mes of iets van Samuel te pakken krijgen om mezelf los te kunnen maken. Ik begin in mezelf een plan uit te werken om te kunnen ontsnappen. Zodra ik hier weg ben zorg ik dat ik een normaal leven kan gaan lijden als dat al mogelijk is. Black Code zal nu ondertussen wel al weten dat ik Blake heb omgelegd en jammer genoeg is het een grote regel dat je mede collega's niet mag vermoorden. Ik schrik uit mijn gedachte als Samuel weer kwaad voor me staat. "Je gaat mij nu vertellen wie er allemaal werken voor Black Code en wie achter deze opdracht zit" zegt Samuel met woede en agressie in zijn stem.