Dear Doctor Handsome [ Unicode + ZawGyi ]

Ch 15

Test 1 စာေမးပြဲေျဖအၿပီး သၾကၤန္ပိတ္ရက္ေရာက္ေသာအခါ စိုင္း  ေတာင္ႀကီးကိုျပန္ဖို႔ စီစဥ္ရသည္။ အေမတစ္ခုသားတစ္ခုဘဝျဖစ္၍ စိုင္း မႏၲေလးေရာက္ေနခ်ိန္၌ အေမ တစ္ေယာက္တည္း သားျဖစ္သူကို အထီးက်န္လြမ္းဆြတ္ကာ က်န္ေနရစ္ခဲ့ရရွာသည္။   ယခုအခါ ေဖေဖဆုံးပါးသြားၿပီျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အိမ္၏ စီးပြားေရးကို ေမေမတစ္ေယာက္တည္း ထက္ျမက္စြာ ႐ုန္းကန္ေနရၿပီ။ တစ္ခ်က္ကေလးမွ မ်က္ႏွာလႊဲ၍ မျဖစ္ေသာ အေျခအေနျဖစ္ရာ ေမေမသည္ စိုင္းနဲ႔အတူ မႏၲေလးသို႔လိုက္ေျပာင္းေနဖို႔ကလည္း မျဖစ္ႏိုင္ေခ်။ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ဒီၿမိဳ႕မွာ အေျခတည္ခဲ့ေသာ စီးပြားေရးကို တျခားၿမိဳ႕ကိုေျပာင္း၍ အသစ္ကျပန္စရမည္မွာ လက္ေတြ႕မွာ မလြယ္ကူလွေသာ အေျခအေနျဖစ္၏။ အဲတာေတြထက္ ပိုအေရးႀကီးတာက ေမေမ့အတြက္ ေဖေဖ၏ သက္ဝင္လႈပ္ရွားမႈ အေငြ႕အသက္မ်ားက်န္ရစ္ခဲ့ေသာ ဤၿမိဳ႕ကေန မစြန႔္ခြာႏိုင္တာက အဓိကအေၾကာင္းအရင္းျဖစ္ခဲ့သည္။

သို႔ေသာ္ စိုင္းကိုေတာ့ ေမေမသည္  ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ႀကီးႀကီးမားမား ထားၿပီး ေတာင္ႀကီးေဆးတကၠသိုလ္ကေန  ေလးေလးရွိရာ မႏၲေလးၿမိဳ႕သို႔ စိတ္လိုလက္ရ ေျပာင္းေစခဲ့ေလသည္။ ေလေလးက ထူးခြၽန္ထက္ျမက္၍ အလုပ္ႀကိဳးစားေသာ၊ ေဆးပညာနဲ႔ပက္သက္ၿပီး အေကာင္းဆုံးတကၠသိုလ္ကေနဘြဲ႕ရထားခဲ့ေသာ နာမည္ႀကီး သမားေတာ္ႀကီးမဟုတ္လား။ စိုင္းသည္ ေလးေလးႏွင့္ လက္ပြန္းတတီးရွိလွ်င္ စိုင္း၏ အနာဂတ္အတြက္ အေကာင္းဆုံးျဖစ္မည္ဟု အေမက အေမွ်ာ္အျမင္ႀကီးစြာ တြက္ဆသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ စိုင္း ဒုတိယႏွစ္ေရာက္ေသာအခါ မႏၲေလးေဆးတကၠသိုလ္သို႔ ေရာက္လာခဲ့ရျခင္းျဖစ္ေလသည္။

စိုင္းကိုယ္တိုင္ကလည္း နယ္ေျမအသစ္၏ အေတြ႕အႀကဳံအသစ္မွာ လြတ္လပ္စြာလႈပ္ရွားသြားလာရမည္ကို စိတ္ဝင္စားတက္ႂကြလ်က္ရွိေသာေၾကာင့္ မႏၲေလးမေရာက္ခင္ကတည္းကက်ိတ္ေက်နပ္ေနခဲ့ရသည္။ သည္ၾကားထဲမွာ ဆရာထြန္းကိုကိုႏွင့္ တစ္ခန္းတည္းအတူေနထိုင္ခြင့္ရၿပီး ဆရာ့ကိုခ်စ္ခြင့္ရလိုက္ေသးသည္။ မႏၲေလးဟာ စိုင္းအတြက္ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ သာယာလွပလိုက္တဲ့ သုခဘုံေလးလဲ။ အခ်ိန္တိုင္း ဆရာ့ကိုခ်စ္ေန၊ ဆရာ့မ်က္ႏွာကို ခ်စ္ခင္ျမတ္ႏိုးစြာျဖင့္ အရပ္တၾကည့္ၾကည့္ အကဲခတ္ေနရတာနဲ႔တင္ ကိုယ့္ေမြးရပ္ေျမၿမိဳ႕ကို နည္းနည္းေလးမွ မလြမ္းအားေခ်။ သို႔ေသာ္ ေမေမ့ကိုေတာ့ စိုင္း တစ္ခါတစ္ခါ သတိရ၏။ အထူးသျဖင့္ အခုလို ဝမ္းနည္းအားငယ္လာသည့္အခါမ်ိဳးမွာေပါ့။ ဆရာဘာေၾကာင့္ ႐ုတ္တရက္ မိမိအေပၚ  စိမ္းကားေအးစက္သြားသလဲဆိုတာ စိုင္း အေျဖတစ္ခုတိတိက်က်ထြက္လာသည္အထိ ေရေရရာရာ စဥ္းစားလို႔မရ။ စိုင္း ေတာင္ႀကီးျပန္ဖို႔ ခရီးေဆာင္ေသတၱာအိတ္ႀကီးထဲအဝတ္အစားေတြထည့္ေနခ်ိန္ ဆရာ ေဆးခန္းကေန ျပန္ေရာက္လာခဲ့၏။ ဆရာက အေျခအေနကို တစ္ခ်က္သာ ေဝ့ခနဲၾကည့္ၿပီး ဘယ္သြားမလို႔လဲ ဘာညာတစ္ခြန္းမွ စိတ္ဝင္တစားမေမးျမန္းလာျခင္းမရွိသျဖင့္ စိုင္း ဝမ္းနည္းစြာ နာက်င္သြားခဲ့ရသည္။
သူစကားလာမေျပာလဲ ဘာအေရးလဲ စိုင္းမင္းခန႔္။ ဘာမွခံစားမေနနဲ႔။ သို႔ေသာ္ စိုင္း မေနႏိုင္ျပန္ပါ။ မိမိဘယ္သြားမယ္ ဘာလုပ္မယ္ဆိုတာကို ဆရာသိသင့္သည္ဟု စိုင္းထင္၏။ ထို႔ေၾကာင့္ အမွတ္မရွိစြာပင္  ဆရာ့ကို စိုင္း စကားေျပာမိျပန္သည္။