Adalet, karşısında ona meraklı gözlerle bakan çift sanki hiç yokmuşçasına bebeğe odaklandı. Bebekle sessizce oynaması adamın sesini yükseltmesiyle son buldu.
" Adalet, şunu yapmayı kes ve derhal bir açıklama yap! Sinirlenmeye başlıyorum ve bilirsin, sinirlenmemden kimse hoşlanmaz!"
Adalet, göz devirip Ozan'a döndü.
" Kaçta mekanda olman gerekiyor?"
Ozan saatine baktı.
" 5'te ama öncesinde bizimkilerle biraz oturmamız ve orada birkaç ayarlama yapmamız gerekiyor. En geç 3'te orada olmalıyım."
" Tamam, otur. Yetiştireceğim ben seni."
Ozan itiraz etmeden Adalet'in yanına oturdu. Adam, ikisine bakıp derin bir nefes aldı ve sakin kalmaya çalışarak konuşmaya başladı.
" Evet, sizi dinliyorum."
Adalet, bir süre düşünür gibi yaptı. Adamın bağırmasıyla bu da son buldu.
" Adalet! Kes artık! Şimdi bu adamı ben boğmadan anlat, yoksa senin için de pek iyi şeyler olmayacak!"
Adalet kaşlarını çattı.
" Sana ne?"
" Ne?"
" Sana ne?"
" Ne demek 'sana ne'?"
" Seni ne ilgilendirir benim hayatıma girip çıkan insanlar?"
" Ben senin abinim ve tabii ki ilgilendirecek. Ben senin hata yapmamanı istiyorum sadece."
" Hatalar konusundaki tutumu biliyorsun."
" Deneyiminin amına koyayım Adalet!"
Yanındaki kadın hemen bağırdı.
" Düzgün konuş! Çocuğumun ilk sözcüğünün 'amına koyayım' ya da 'siktir git' olmasını istemiyorum. Şimdi ya sesini alçalt ya da ben senin sesini keseyim!"
Adam göz devirip kardeşine döndü.
" Şimdi Adalet, lütfen neler olup bittiğini anlat."
Adalet iç çekti. Bebekle ilgilenerek konuşmaya başladı.
" Kanser riskim varmış. Doktor da dedi ki 'hamile kal.'. Ben de kendime bir baba adayı seçtim ve henüz sadece birbirimize alışmaya çalışıyoruz. Henüz hiçbir şey olmuş değil."
