Dear nawawalang ngipin,
Lumipas ang taon,ramdam ko ang unti unti mong pagkawala.Hindi ko 'to ginusto. Pero... ano pa nga ba ang magagawa ko kundi ang malungkot habang nararamdaman ang paglisanmo. Isang gabi nga naisip ko, kung palitan nalang kaya kita? 'Yun bang palitan na talaga at wala nang maiiwan pa. Kaso parang masakit 'yun. Oo..... masakit nga.Naiisip ko palang kasi ang sakit-sakit na sobra. Paer, nasasaktan din naman akongayon, ah? Sa bawat paglisan...
Hayyy....
Ilang taon na rin ang lumipas at unti-unti ka paring nawawala. 'Di ako makangiti. Ang hirap talaga. Ang hirap maging maligaya. Pati sa pagkain, nahihirapan na. Kaya... sige. Papalitan na nga talaga kita. Huling araw ng dIsyembre nu'n nang mapalitan kita. Tandang tanda ko pa. Ang laki ng ngiti ko sa sa bagong taon. Ang sarap kuamain. Matapos napakahabang taon, ngayon ko lang ulit naramdaman ito. Ang saya pala.... ang sayang magkaroon ng PUSTISO matapos ang paghihirap ko sa pagkalagas ng NGIPIN ko!!
Nagmamahal ang iyong Amo ^___^
************************************************************************************************************
HAHAHAHAHA! Yung iba nakarelate dyan pustahan. hahaha xD
Bakit ko to nasulat? Hahaha wla lang po natrip po. Ang dami ko po kaseng nakitang mga batang walang ngipin ehehehehe
Pa Vote po tska Comment narin po. hahahah
BINABASA MO ANG
LOVE LETTER SA NAWAWALANG NGIPIN
Short StoryNaalala ko lang ung kabataan ko tska ung mga pamangkin ko kaya nai sulat ko itong maikling kwentong ito. HAHAHAHA :D