Hayata Dönüş

25 Şubat 00.40

Genç adam masada duran şişeleri elinin tersiyle yere savurdu. Kırılan camın sesi odayı doldurdu. Oysaki o sadece kendi hıçkırıklarının sesini duyabiliyordu. Masanın kenarındaki sigara kutusundan kalan son sigarayı alıp titreyen parmaklarıyla yaktı. Derin bir nefes alıp dumanı ciğerlerine çekti. Gözlerini kapatıp arkasına yaslandı ve sessizliği dinlemeye başladı.
Gözleri kan çanağına dönmüştü. Bedeni tükenmişliği son zerresine kadar yaşıyordu. Içinde en ufak bir umut bile kalmamıştı. Henüz 21 yaşındaydı ama şimdiden her türlü şeyi yaşadığını düşünüyordu.

"Kendi kendimi eğlendirmeyi beceren birisiydim oysa ki..."

"Düşünce bir el aramadan kalkandım..."

"Hayatı ciddiye almayan , üzünterinden dolayı kendi harap etmeyen o çocuktum..."

"Ne oldu bana..?"

Yanağından aşağı bi damla yaş süzülüverdi. Elindeki sigara parmaklarının arasından düştü. Çok yorgundu ama bu öyle bedensel bir yorgunluk değildi. Ruhu yorulmuştu. Bedeninden çıkıp gitmek ister gibiydi. Artık hiçbir şey hissedemiyordu, duygularından yoksundu... Tıpkı bitkisel hayatta olan biri gibiydi. Tek farkı iki ayağı üzerinde yaşamını sürdürüyor olmasıydı.

Dışardan ona bakan biri içindeki yangınları göremezdi. Görebileceği tek şey gayet mutlu, yüzünden gülümsemesi eksik olmayan, dertsiz tasasız biriydi. Onun hayattaki rolü de buydu işte. Mutlu birini oynamak...Oysa  ruhu çürüyordu yavaş yavaş..Camus gibi yaşamın bir adım uzağında, ölümün bir koşu yakındaydı.  Hiçe dönüşüyordu. Öyle birinin ne hayalleri olurdu ne de acı çekerdi. Bu kulağa oldukça hoş geliyordu.

Ayağa kalkıp pencereye doğru yürüdü. Adımları aksaktı. Her an yere yığılacakmış gibi hissediyordu. Pencereyi açıp aşağı baktı. Belki burdan atlayabilirdi. Fazla içmiş, dengesini kaybedip camdan düşmüş derlerdi. Hiçbir şeyi bilmedikleri gibi bununda asıl nedenini hiçbir zaman bilmezlerdi. Kafasını uzatıp derin bir nefes aldı. Sonra dönüp masadaki 38'liğe baktı. Bu işi kısa yoldan silah ile yapabilirdi. Oysa o bu dünyadan  bu şekilde ayrılmak istemiyordu. Onu bu noktaya getiren tüm insanların acı çekmesini istiyordu. Çekeceklerdi de....