Gece karanlığı çökmüş, kar yere kurulmuştu. Güllü dört duvarın arasında, cama gözlerini dikmiş kendini andan koparmaya çalışıyordu. Çabası boşaydı, aklı Halil'in gelmesindeydi.
Gelirse... Nefretini küçücük bedenine kusarsa... Güllü intiharı günah bilmese ederdi.
Onu düşüncelerinden sıyıran kapının zorlanması oldu. Halil kapıyı açmak için hamle yaptığında Güllü korkuyla dikildi. Ellerini yumruk yaptı ve korkuyla konuştu.
"Git burdan!"
Korkudan ölecekti. "Git burdan Halil!"
Halil dişlerini sıkarken sert bir sesle konuştu. "Aç kapıyı!"
Güllü titredi, yorganın altına girip yorganı başına kadar çekmemek için direniyordu.
"İstemiyorum."
Sesi fısıltı gibiydi ama Halil duydu. Öfkeyle kapıya vurdu, kilit yerinden ayrıldı ve kapı açıldı.
Güllü titredi, karşısındaki güçlü adamın onu paramparça ederken hiç zorlanmayacağını fark etti. Duvara sırtını yasladı, Halil'in kara gözlerine korkuyla bakarken alaylı gülüşü gördü.
"Neyi istemiyorsun?"
Halil İbrahim tek kaşını kaldırdı. "Neyi istemiyorsun?!" Diye bağırdı. "Sen bunu kabul etmedin mi? Sen bunun için ayaklarıma kapanmadın mı?"
Yaklaştı, Güllü'nün ince kolundan sıkıca tuttu ve dişlerinin arasından tısladı.
"Her şeyime razı olmadın mı lan?!"
Güllü ağlıyordu, hüngür hüngür ağlarken konuştu.
"Al canımı, yalvarırım bana dokunma. İçini bana.. bana sahip olarak soğutma. Öldür, öldür nolur."
Halo sinirlendi, sırıtırken alay bile yoktu dudaklarında. "Babanın canını alsaydım soğurdu içim, kara toprağa bulaşsaydı kanı... Sen kimsin lan?! Senin canını almak içimi soğutur mu sandın?! "
Güllü Halil'in yüzüne bakamadı. Öfkesiyle yüzleşemedi. "Niye tutuyorsun beni o zaman?" Dedi fısıltıyla. "Niye babamın canını istiyorsun?" Gözlerini kara harelere dikti. "Aptal bir intikam için niye mahvediyorsun hayatımızı!"
Halo öfkeden yandı, kendini tutamadı. Güllü'nün koluna daha sert yapıştı ve sürükleyerek merdivenleri indirmeye başladı. Yalvarışlarına kulak asmadan, onu inciterek evin dışına çıkardı. Bahçe kapısını açarken Güllü öleceğini düşünüyor bir yandan da hasarı en hafife indirgemek istiyordu.
Halil kapıdan dışarı, karların içine fırlattı Güllü'yü.
"Defol git!" Diye kükredi. "Benim intikamımın diyeti sen olamazsın, babamın canına denk mi ulan canın?!"
Güllü acıyan canına rağmen doğrulmaya çalıştı, gitmesine izin mi veriyordu? Peki babası?
"Ba...bam?" Diyebildi korkuyla. Halo kadının acizliğine bakarken doğruyu söyledi.
"Baban ölümü çoktan hak etti!"
Sonra kapıyı sertçe kapattı. Güllü dışarıda kaldı, bedenini sararken Halo'nun durmayacağını bilerek oturdu. Düşünmesi gerekiyordu. Kapıya sırtını yasladı, gözlerini kapattıkça aklına Halo'nun öfkeli gözleri geliyordu. Gözlerini açtı.
Bir yola girmişti, babasının canı için kendisini feda etmişti. Şimdi geri durması olacak mıydı... Bu saatte yollara düşse soğuktan donardı. Bu düşünce onu dehşete düşürdü, Halo'nun körelmiş kalbine şahit oldu.
Ondan kurtulamazdı ama onun kanına girebilirdi. Annesinin sözleri aklına geldiğinde biraz daha özgürlüğün tadını çıkarmak istercesine oturdu. Soğuktan titreyene dek oturdu. Sonra doğruldu, olacakları göze alarak kapıya sertçe vurdu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
GÜLLÜ GELİN
Romance*** Halo gözlerini Güllü'nün gözlerine dikti. Orada gördüğü korkuda hüküm süreceğine emindi. Ramazan'ı acıdan kahretmek istercesine kavuran bir sesle konuştu. "Her şeye razı mısın?" Güllü titredi, yutkunurken babasının canından önemli gelmedi hiçbir...
